هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی ذهنی و تاب آوری زنانسرپرست خانوار مراجعه کننده به کمیته امداد شهر قیروکارزین می باشد. جامعه آماری کلیه زنان سرپرست خانوار مراجعه کننده به کمیته امداد شهرستان قیروکارزین در سال 94-93 می باشد که با روش نمونه گیری داوطلبانه انجام شد. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل می باشد. حجم نمونه 30 آزمودنی زن سرپرست خانوار بودند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه ی 90 دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) تحت مداخله درمان مبتنی برکیفیت زندگی قرار گرفتند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه یک بار پیش از مداخله، یک بار پس از مداخله و یک ماه پس از انجام مداخلات پرسشنامه های تاب آوری، عاطفه مثبت و منفی و رضایت از زندگی را پر کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود بهزیستی ذهنی و تاب آوری زنان سرپرست خانوار تاثیر دارد.