ناباروری به معنای عدم حاملگی به دنبال یک سال آمیزش جنسی بدون استفاده از روش های جلوگیری است. از حاملگی تعریف می شود. تقریبا نیمی از همه موارد ناباروری به علت فاکتورهای مربوط به جنس مذکر از جمله واریکوسل، انسداد مجرای اسپرماتیک و اختلالات هورمونی می باشد. حدود 30% از مردان نابارور هیچ علتی برای ناباروری یافت نمی شود که این حالت تحت عنوان ناباروری ایدیوپاتیک خوانده می شوند. اینترلوکین -1، تنظیم کننده ای است که نقش مهمی در حفظ و نگهداری محیط بیضه در روند اسپرماتوژنز دارد. اینترلوکین-1، آلفا (il-1?) در تمام مراحل چرخه ی اپی تلیوم اسپرم ساز بیان می شود و اثرات خود را با جفت شدن با گیرنده خود در سلول های سرتولی اعمال می کند. همچنین این روند در اسپرماتوژنز و تمامیت سلولی، سلول های زایا و سرتولی تاثیر می گذارد. هدف سلولی اولیه il-1?، برای حفظ اتصال اسکلت سلولی اکتین درسلول سرتولی می باشد. ژن اینترلوکین 1- آلفا دارای چندین جایگاه پلی مورفیسم است. هدف ما در این مطالعه بررسی جایگاه c/t -889 rs 1800587) (در مردان مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک است که در موقعیت 14 q2 قرارگرفته است. dna ژنومی از لکوسیت های خون 80 مرد مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک و 90 مرد سالم استخراج گردید. ژنوتیپ پلی مورفیسم il-1? با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز الل اختصاصی (as-pcr)، انجام شد. تمامی آنالیزهای آماری توسط نرم افزار آماری medcalc محاسبه گردید. همانگونه که انتظار می رفت شیوع فراوانی ژنوتیپ il-1? cc/ct/tt در افراد نابارور به ترتیب 20%، 73% 7%، و در مقابل در افراد سالم به ترتیب 15%، 76% و 9% بود. فروانی آللی il-1? ژنوتیپ c,t، 57/0، 43/0 در مردان نابارور، درحالیکه در گروه کنترل 53/0 و 47/0 بود، مورد انتظار. بطور کلی پلی مورفیسم اینترلوکین 1-آلفا در جایگاه 889 c/t - با خطر ناباروری مردان ایدیوپاتیک در جمعیت مورد مطالعه مرتبط نبود. هیچ اختلاف معناداری در ژنوتیپ های 889 c/ til-1? و فراوانی آللی مابین افراد نابارور و کنترل وجود نداشت (54/0=p). درنتیجه، به نظر می رسد پلی مورفیسم اینترلوکین-1?- c/t 889- با خطر ناباروری ایدیوپاتیک مردان در جمعیت مورد مطالعه، نامرتبط می باشد. اگرچه مطالعات مبتنی بر جمعیت بزرگتر جهت روشن شدن نقش پلی مورفیسم ژن il-1? در ناباروری ایدیوپاتیک مردان مورد نیاز می باشد.