سرریز کلید پیانویی یک سازه کنترل جریان است که دارای بیشترین ظرفیت عبور جریان به ازای یک مقدار تراز آب معین روی تاج سرریز می باشد. این سرریز حالت توسعه یافته سرریزهای غیر خطی است که ظرفیت تخلیه دبی بسیار بالایی دارد بطوریکه برای یک دبی ثابت، عمق آب روی این نوع سرریز کم بوده و همین عامل احتمال انسداد ناشی از تجمع اجسام شناور را افزایش می دهد. در پژوهش حاضر تغییرات ضریب تخلیه سرریز کلید پیانویی را با استفاده از یازده هندسه مختلف در آزمایشگاه مهندسی آب دانشگاه شهید باهنر کرمان مورد بررسی قرار گرفته است و همچنین احتمال انسداد ناشی از اجسام شناور با استفاده از پنج نمونه چوب و محتمل ترین مکان جهت انسداد این نمونه ها در سرریز های مذکور مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد نصب دیواره جان پناه به همراه دماغه، افزایش نسبت طول شیروانی و همچنین اصلاح کلید خروجی سرریز به صورت ذوزنقه ای (pkwptrap-out) سبب افزایش ظرفیت تخلیه می شوند. همچنین مدل pkwptrap-out نسبت به مدل ساده سرریز کلید پیانویی (pkw) دارای 4/30 درصد افزایش ضریب تخلیه و 62 درصد کاهش انسداد دارد و در کلیه مدل ها بیشترین انسداد در مدخل کلید خروجی صورت می گیرد.