هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی و مقایسه رابطه سبک های دلبستگی ، خودکارآمدی و شادکامی در والدین کودکان دارای اختلال بیش فعالی-نقص توجه و عادی صورت گرفت. مواد و روش ها؛ این پژوهش یک مطالعه توصیفی به روش عّلی مقایسه ای است و جامعه آماری آن شامل کلیه کودکان عادی وکودکان دارای اختلال بیش فعالی-نقص توجه شهر تهران در محدوده سنی 5تا15سال می باشد(با توجه به اهمیت تشخیص صحیح اختلال بیش فعالی-نقص توجه ، کودکان دارای اختلال نامبرده صرفاً از کلینیک های تخصصی درمان این اختلال انتخاب شدند).تعداد نمونه این مطالعه شامل 150نفر(2گروه 75نفری از والدین دارای کودکان عادی و 75نفر والدین دارای کودکان با اختلال بیش فعالی- نقص توجه )از کودکان شهر تهران که به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند.ابزار گردآوری داده های این مطالعه ،پرسشنامه های ؛شادکامی آکسفورد(2001)،سبک دلبستگی کولینز و رید(1990)و خودکارآمدی شرر و همکاران (1982)بود.داده های پژوهش با استفاده از آزمون tدو گروه مستقل برای آزمودن فرضیه ها و با استفاده از نرم افزارspss-21 و آزمون تی دو هتلینگ با استفاده از نرم افزارr3.01 به منظور بررسی هدف اصلی پژوهش ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها:نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ، میزان شادکامی و خودکارآمدی والدین دارای کودکان عادی و اختلال بیش فعالی-نقص توجه تفاوت معناداری وجود دارد(p<0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و روشن شدن تفاوت میان سبک دلبستگی ، میزان شادکامی و خودکارآمدی در خصوص والدین دارای کودکان عادی و بیش فعال، پیشنهاد می گردد برنامه های ویژه ای از سوی متخصصان فعال در این حوزه جهت بهبود وضعیت والدین دارای کودکان بیش فعال به کار گرفته شود.