تالاب میقان با مساحت 109 کیلومتر مربع در مرکز کشور و در استان مرکزی قرار گرفته است که شامل دریاچه با سه جزیره در وسط، قسمت کویری و دشت های اطراف می شود. این تالاب با دارا بودن 20 درصد پرندگان استان و 6 درصد پرندگان کشور و به عنوان یکی از زیستگاه های مهم زمستانه درنای معمولی در کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه ارزیابی مطلوبیت بخش های مختلف تالاب به عنوان زیستگاه درنای معمولی و اولویت بندی عوامل تخریب زیستگاه درنای معمولی جهت بهسازی بوم شناختی زیستگاه این گونه می باشد. پس از مدل سازی مطلوبیت زیستگاه درنای معمولی از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی جهت اولویت بندی عوامل تخریب زیستگاه این گونه استفاده گردید. تحلیل نتایج حاصل از نقشه سازی و مدل سازی مطلوبیت زیستگاه درنای معمولی در استان مرکزی نشان داد که متغیرهای محیطی کاربری اراضی، تیپ پوشش گیاهی و فاصله از مناطق چهارگانه (پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت شده) با مجموع 9/78 درصد بیشترین سهم را در مدل مطلوبیت زیستگاه درنای معمولی در استان مرکزی نسبت به سایر متغیرهای محیطی داشتند. گستره های زیستگاهی نامطلوب اغلب در نواحی مرکزی تالاب و همچنین در پهنه های خشکی دور از تالاب واقع شده اند. نتایج حاصل از فرایند تحلیل سلسله مراتبی نشان داد که سه عامل راه های ارتباطی، سکونتگاه ها و تغییرات کاربری اراضی بیشترین وزن را در بین عوامل تخریب دارا بوده و به عنوان سه اولویت اول عوامل تخریب شناخته شدند.