: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه استرس شغلی با رفتار های بی نزاکتی در محیط کار و رفتار شهروندی سازمانی با توجه به نقش تعدیل کنندگی سرمایه روان شناختی ( تاب آوری، خوش بینی، امیدواری، خودکارآمدی) انجام گرفت. اعضای نمونه این پژوهش شامل 297 نفر از کارکنان یک شرکت صنعتی در شهر اهواز بودند که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش، پرسشنامه استرس شغلی، سرمایه روان-شناختی، رفتار بی نزاکتی در محیط کار و رفتار شهروندی سازمانی را تکمیل نمودند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استرس شغلی با رفتار بی نزاکتی در محیط کار رابطه مثبت و با رفتار شهروندی سازمانی رابطه منفی دارد. یافته ها همچنین حاکی از نقش تعدیل کنندگی تاب آوری در رابطه استرس شغلی و رفتار بی نزاکتی در محیط کار بودند. به عبارت دیگر رابطه بین استرس شغلی و رفتار های بی نزاکتی در کارکنانی که تاب آوری بیش تری دارند، ضعیف تر از کارکنانی است که تاب آوری کم تری دارند. اما نقش تعدیل کنندگی تاب آوری در رابطه استرس شغلی و رفتار شهروندی سازمانی مورد تأیید قرار نگرفت. علاوه بر این، برخلاف انتظار، خوش بینی، امیدواری و خودکارآمدی، رابطه بین استرس شغلی با رفتار های بی نزاکتی در محیط کار و رفتار شهروندی سازمانی را تعدیل نکردند.