مدل های رگرسیونی الگوهایی را فراهم می آورند که می توان بر پایه آن ها ارتباط بین مجموعه ای از متغیرها را بررسی کرد. در رگرسیون کلاسیک فرض می شود که متغیرها مورد مطالعه و مشاهدات مربوط به آن ها دقیق هستند، اما ممکن است که در یک بررسی، مشاهدات مربوط به یک یا چند متغیر نادقیق بوده و یا نادقیق گزارش شوند. در این گونه موارد باید شیوه های جدیدی را جایگزین شیوه های کلاسیک نمود. یکی از این شیوه های جایگزین، رگرسیون فازی است.