هدف از این مطالعه شناخت تاثیر کار گروهی و انفرادی در درستی نگارش زبان آموزان انگلیسی می باشد. شصت زبان آموز زبان انگلیسی در این مطالعه شرکت داشته اند. دانش آموزان به گروه تجربی وکنترل تقسیم شدند (یک گروه تجربی و یک گروه کنترل ). گروه های تجربی بصورت گروهی کار کردند و گروه کنترل بصورت انفرادی. هر دو گروه در شش جلسه نگارش شرکت کرده اند. موضوع های نگارش برای شرکت کنندگان هر دو گروه یکسان بود.نتایج نشان داد که تکرار اشتباهات املایی ، علامت گذاری و نوشتن با حروف بزرگ در گروهی که بصورت تکی و دوتایی متنی را نوشتند تفاوت قابل ملاحظه ای وجود نداشت. با این وجود با توجه به درستی نگارشی که هر دو گروه تکی و دوتایی از نظر اشتباهات زمان فعل ، ترتیب کلمات و تطابق فاعل با فعل متنهایی را نوشتند نتایج متناقضی بدست آمده است. با توجه به تطابق فاعل با فعل در نگارش هر دو گروه فردی و گروهی تکرار این نوع اشتباه تقریبا یکسان بود.علاوه بر این اشتباهاتی که گروه دوتایی در نوشتن مرتکب شدند بیشتر از گروهی بود که بصورت تکی انشا نوشتند. در ضمن در مورد اشتباهات زمان فعل گروهی که بصورت دوتایی کار کردند متنهای درست تری از گروهی که بطور تکی نوشتند انشا نوشتند. میتوان این گ.نه نتیجه گیری کرد که زبان آموزانی که بصورت انفرادی انشایی را مینوسیند اشتباهات بیشتری نسبت به افرادی دارند که بصورت گروهی (دوتایی) انشا نوشتند.از نتایج این تحقیق میتوان این گونه بیان کرد که معلمها فرصتهایی را برای دانش آموزان فراهم می کنند که بتوانند در گروههای کوچک با هم کار کنند. به این روش دانش آموزان زبان می توانند مستقل باشند بطوریکه دانش ، مهارت واستراتژیها را با یکدیگر در میان می گذارند.