پژوهش حاضر به تأثیر نشانه شناسی جنسیت بر کارگردانی با تمرکز بر مده آنوی می پردازد تلاش بر این است که راهکارهایی برای کارگردانی نمایش های مبتنی بر جنسیت با برجسته کردن این ویژگی ها بر صحنه تئاتر ارائه شود. بخشی از این تحقیق بصورت کتابخانه ای و با مطالعه کتب موجود در زمینه فمینیسم، درام و کارگردانی نمایش انجام گرفته و بخشی از آن حاصل مطالعه موردی (case study) دو اثر اجرا شده که متکی بر این دغدغه نوشته شدند ، انجام گرفته و سپس با طرح پرسشنامه ای از فعالان و دانشجویان مرتبط و حرفه ای و مخاطبان دانشگاهی غیرمرتبط صورت گرفته است . از آنجاییکه نشانه شناسی به مطالعه چگونگی تولید معنا می پردازد بنابراین سعی شده است با مدد گرفتن از این علم جایگاه جنسیت در صحنه تآتر و تأثیری که بر کارگردانی می گذارد مورد بررسی قرار گیرد. نتایج حاصله از این تحقیق حاکی از این است که کارگردانان تئاتر باید به مناسبات اجتماعی اشخاص نمایش در صحنه توجهی ویژه داشته باشند . هدف اصلی این پایان نامه بررسی حوزه جنسیت بر نظام نشانه های تآتر و ارائه راهکارهای تازه برای مطالعات بعدی در این قلمرو مهم فرهنگی است. نکته دیگر اینکه جنسیت و تئاتر هر یک به عنوان یک نظام بیان آنچنان عمل میکند ریشه نشانه ها با حضور یا عدم حضورشان درون این نظام ها از بافت صحنه معنایی مضاعف پیدا میکنند و به مخاطب انتقال میدهند به عنوان مثال در صحنه تئاتر ناحیه راست بالای صحنه بیشترین توجه را معطوف خود میکند ابنکه توسط چه جنسی همچنین توجه مخاطب و نحو? آرایه و توجه به و با چه موقعیتی اشغال شده یا نشده باشد یا توسط اشیایی که همان دلالتهای ضمنی را دارند. می توان تحمیل معنا داری را از آن ارائه داد. همچنین توجه مخاطب و نحوه ارایه و توجه به شیوه های مختلف جهت ایجاد جذابیت های بصری از دیگر نکاتی است که پیشنهاد می شود مد نظر کارگردانان قرار گیرد. وگرنه امکان قطع ارتباط از جانب مخاطب به دلیل عدم جذابیت یا برقرار نکردن ارتباط با بی توجهی به ژانر اجرا دور از انتظار نیست.