سده های پنجم و ششم هجری در ایران ازلحاظ تاریخی و اجتماعی دارای اهمیّت فراوانی است؛ فضای بسته و ناسالم و ظلم و ستم حاکم بر جامعه در این عصر زمینه را برای رواج ادبیّات پایداری فراهم می-کند. حکیم سنایی غزنوی نسبت به اوضاع نامناسب عصر خویش واکنش نشان داده و با سرودن اشعار انتقادی و عرفانی و اندرزهای سیاسی تلاش می کند به تعدیل رفتار حاکمان عصر و طبقات مختلف جامعه بپردازد. او مفاهیم و مضامین پایداری را مورد توجّه قرار داده و بر اساس زمین? فکری حاکم بر عرص? شعر آن دوره، پایداری در برابر ظلم و نفس امّاره را با بیان داستان های عرفانی و تضمین مفاهیم قرآنی متجلّی می سازد. در شعر سنایی غزنوی، با سه جلوه اشعار عرفانی، شعر انتقادی اجتماعی و اشعار زهد و پند که در حقیقت سه جلو? مهمّ پایداری هستند، مواجه می شویم. او در عرصه جهاد اکبر و ظلم ستیزی با بهره گیری از قرآن و عرفان، شعر پایداری را به جایگاه والایی می رساند. این تحقیق به بررسی جلوه های پایداری در اشعار او پرداخته و با بهره گیری از روش تحقیق کتابخانه ای و سندکاوی، داده های مورد نیاز را جمع آوری کرده و سپس با استفاده از فنّ تحلیل و توصیف محتوا آن ها را مورد تجزیه وتحلیل قرار داده است