در این پژوهش، ابتدا الکترولیت توسط روش های مختلف آماده و بهینه سازی شد. در مرحله بعد، نانوذرات tio2 با موفقیت از طریق روش سل-ژل سنتز و برای نشست لایه ی tio2 و p25 از روش الکتروفورز (epd) بر روی لایه شیشه ای fto استفاده شد. علاوه بر این، برای ارتقاء راندمان تبدیل انرژی، از ضخامت های مختلف cds بر روی tio2 توسط روش جذب و واکنش پی در پی لایه یونی (silar) نهشت شده است. اثر نانوذرات tio2 و ضخامت cds در عملکرد سلول های خورشیدی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش های نشست اثرات قابل توجهی بر روی عملکرد سطوح به دست آمده در سلول های حساس شده به cds و سلول های خورشیدی حساس شده با رنگ دارد. در بخشی دیگر از این کار تحقیقاتی بر روی سنتز نانوذرات tio2 پوشش داده شده با درصدهای مختلف au به روش فتوشیمیایی توجه شد. نتایج نشان داد که روش های نشست اثرات قابل توجهی بر روی عملکرد سطوح به دست آمده در سلول های حساس شده به cds دارد. سطوح با استفاده از پراش پرتو اشعه x ((xrd، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، سطح مقطع sem، طیف سنجی جذبی و انعکاسی uv-vis (drs)، طیف سنج تفکیک انرژی پرتو ایکس ((edx، میکروسکوپ نیروی اتمی (afm ) مشخص شد. سلول های خورشیدی حساس شده با رنگدانه (dssc) و حساس شده با نقاط cds ساخته شده توسط الکترودها به عنوان الکترود کار ساخته و سپس با منحنی شدت جریان-ولتاژ (jv) مورد بررسی قرار گرفت. مشخص شد که ضخامت cds و tio2 نقش مهمی در عملکرد سلول های خورشیدی دارد و مقدار بهینه از ضخامت cds و tio2 برای دستیابی به بالاترین کارایی و عملکرد مورد نیاز است.