سطح ابر آبگریز که سطوحی هستند خیس نشدنی با زاویه تماس بالا که یکی از چالشهای این سطوح مقاومت اندک آنها در برابر حرارت و دماهای بالا بوده است، بطوری که خاصیت ابرآبگریزی در دماهای بالا به تدریج افت کرده و از بازه کاربردی این سطوح می کاهد. در این تحقیق از نانوذرات و ضدحلال به طور همزمان برای ابگریز کردن یک پلیمر ابدوست مثل پلی یورتان استفاده شده است همچنین پس از ابگریز شدن سطح مقاومت دمایی آن تحت شرایط گرماکاری مختلف مورد مطالعه قرار داده شد. با افزایش دمای گداختگی تا 200 درجه سطوح ابر آبگریز پلی یورتانی کاهش تدریجی در زاویه تماس از 156 تا 135درجه از خود نشان داد. در صورتی که طبق نظریه کاسیه-باکستر، زاویه تماس هرچه بیشتر باشد سطح ابگریزتر میباشد بطوریکه اگر به 150 تا 180 درجه برسد ابرابگریز خواهد بود. همچنین با افزایش دمای گداختگی تا 150درجه زاویه لغزش به حد مرزی خود یعنی 10 درجه رسیده است در صورتیکه در زاویه لغزش بالاتر از 10 درجه سطح دیگر ابگریز نخواهد بود. کلیدواژگان: سطوح ابر آبگریز، مقاومت دمایی، پلی یورتان ،نانو ذرات ،زاویه تماس، زاویه لغزش