دست یافتن به معنی و تفسیر صحیح قرآن از دو راه تدبر در کتاب الهی و مراجعه به عترت پیامبراکرم (ص) امکان پذیر است. در این راستا دانش مفردات قرآن ازاین جهت اهمیت دارد که محقّق به معانی واژه های قرآنی در زمان نزدیک نزول قرآن و سیر تطوّر معنایی آن ها در طول زمان دست یافته و فهم مراد الهی را برای او میسّر می سازد. از سوی دیگر ائمه ی معصومین (ع) با راهنمایی های خود و با در نظرگرفتن نیاز جامعه راه را آسان نموده اند که پیروی از کلام ایشان در دانش مفردات دست یازیدن به ریسمان محکم الهی است؛ بنابراین بر هر پژوهشگری در زمینه مفردات قرآنی لازم است به دو منبع اقوال لغویان و کلام معصومین (ع) توجّه داشته باشد. در این تحقیق با مراجعه به کتب تفسیر روایی، روایات معصومین (ع) در مورد مفردات سوره ی انبیاء ، فتح ، محمد (ص) استخراج شده، سپس با مراجعه به اقوال لغویان به بررسی تطبیقی میان روایات معصومین (ع) و گفته های اهل لغت در مفردات این سوره پرداخته شده است. آنچه از گفته های اهل لغت با کلام معصوم (ع) مورد تطبیق و مقایسه قرارگرفته است، معانی عرفی مفردات است. شیوه ی ائمه (ع) در توضیح مفردات قرآنی گاه ایضاح لفظ بوده وگاه بیان مصداق و بیان لایه های معنایی و گاهی به بیان مصداق باطنی و بیان وجه تسمیه ی لغت اشاره داشته اند.