نانو ذرات با توجه به خواص منحصر به فرد فیزیکی و شیمیایی که دارند، می توانند در بسیاری از مطالعات شیلاتی و آبزی پروری مورد استفاده قرار بگیرند. در این تحقیق ارزیابی اثرات هیستوپاتولوژیک نانو ذره اکسید روی در بافت های کلیه، کبد و آبشش ماهی قرمز carassius auratus مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور در مرحله اول آزمایش تعداد 126 قطعه ماهی قرمز 05/12 ±40 گرمی، تهیه و به منظور تعیین lc50 در 6 گروه به 18 آکواریوم انتقال یافتند. با توجه به میزان lc50 القای غلظت های تحت کشنده نانوذرات شامل دوزهای 1، 5 و 10 درصد میزانlc50 به مدت 1 ماه انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که بیشتر ماهی ها در تیمار 125 پی پی ام، در مدت 96 ساعت و در دوز 150 پی پی ام تمامی ماهی ها در 48 ساعت تلف شدند. lc50 تعیین شده برای نانوذره اکسید روی 611/91 پی پی ام بود. اثرات بافتی نانو ذره در دوز حاد شامل جداشدگی اپیتلیال پوششی در لاملاهای ثانویه و چسپیدگی در پایه آن ها، نکروز هپاتوسیت های کبدی و همچنین بر هم خوردگی ساختار توبول های کلیوی، نکروز در بافت بینابینی به همراه تجمع مراکز سلول های آماسی مشاهده شد که این عارضه ها به مراتب شدیدتر از عارضه های تحت دوز مزمن که شامل مراکز نکروز موضعی در کلیه، ساختار هپاتوسیت های سالم و تجمع مراکز ملانو ماکروفاژ در کبد و چماقی شدن راس لاملاهای ثانویه است. نتایج حاصله نشان داد که بافت آبشش بیشتر تحت تاثیر نانو ذره اکسید روی قرار گرفت.