چکیده: مهندسی بافت استخوان ترکیبی از سلول و داربست سه بعدی جهت ترمیم بافت آسیب دیده یا از بین رفته ی استخوان است بنابراین داربست های زیستی مشتق از ماتریکس خارج سلولی ابزار مناسبی جهت فراهم نمودن یک محیط سه بعدی، به منظور بررسی دقیق تر بر هم کنش های سلولی می باشند. در این راستا، داربست زیستی مشتق از استخوان متراکم ران گاو با روش های فیزیکی، شیمیایی و freeze drying تهیه شد. رادیوگرافی، تست اگزالات کلسیم و الکترولیت جهت اثبات کلسیم زدایی بکار گرفته شدند که نتایج حاصل ازهر سه روش بیانگر کلسیم زدایی موفق بوده است. داربست تهیه شده از لحاظ خصوصیات سطحی، اندازه منافذ، نحوه ی توزیع منافذ و رفتار تخریب پذیری مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان دهنده ی خصوصیات سطحی مناسب داربست بود. طی تست تخریب پذیری تحت تیمار با بافر pbs، مشخص شد که داربست زیستی از سرعت تخریب و خاصیت جذب آب نسبتا بیشتری برخوردار است و هم چنین ph محیط را کمتر تحت تاثیر قرار می دهد. به منظور بررسی زیست سازگاری، کشت سلولهای بنیادی مشتق از مغز استخوان رت بر روی داربست و اندازه گیری رشد و تکثیر و چسبندگی سلول ها به داربست با استفاده از مطالعات میکروسکوپی و سنجش mtt انجام گرفت. در نهایت به منظور بررسی توان تمایزی سلول های بنیادی به تنهایی و نیز در سطح داربست، بعد از کشت، به مدت 21 روز تحت تیمار محیط تمایزی استئوژنی قرار گرفتند و روند تمایزی در روز 21 با رنگ آمیزی آلیزارین قرمز بررسی شد. بررسی سلول ها پس از رنگ آمیزی رسوب توده های کلسیمی را در سلول ها نشان داد. داربست حاوی سلول های تمایزی نیز به دلیل دارا بودن رسوب کلسیم به رنگ قرمز در آمد. نتایج بدست آمده نشان داد که داربست استخوانی می تواند انتخاب مناسبی برای مهندسی بافت استخوان باشد.