هدف از انجام پژوهش حاضر ترسیم و تحلیل ساختار شبکه ی هم نویسندگی پژوهشگران مدیریت دانش و شناسایی روابط، تعاملات و راهبردهای هم نویسندگی میان آنان، و هم چنین بررسی معناداری تفاوت بین بهره وری پژوهشی پژوهشگران گروه های مختلف راهبردهای هم نویسندگی در این حوزه، از طریق مقالات منتشر شده ی این پژوهشگران است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و کاربردی است که با رویکرد علم سنجی و به روش تحلیل شبکه اجتماعی هم نویسندگی انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کلیه مقالاتی است که در 60 مجله ی نمایه شده در پایگاه web of science (wos) درج شده اند و هر مجله حداقل دارای 20 مقاله با موضوع مدیریت دانش بوده است، و مقالات در طول سال های2000 تا 2014، منتشر شده اند. یافته ها نشان می دهد که 3067 مقاله در حوزه مدیریت دانش، توسط 7774 نویسنده و هم نویسنده در پایگاهwos منتشر شده اند، که از این تعداد، 1047 مقاله دارای الگوی دو نویسنده ای، 841 مقاله دارای الگوی سه نویسنده ای، 637 مقاله دارای الگوی تک نویسنده ای و 542 مقاله دارای الگوی هم نویسندگی چهارنویسنده و بیش از چهارنویسنده ای بوده اند. بررسی راهبردهای هم نویسندگی پژوهشگران که بر اساس شاخص های محدودیت و کارآمدی انجام گرفت، نشان داد که از 147 نویسنده ای که ماتریس روابط هم نویسندگی آنان توسط نرم افزار coauth.exe ترسیم شد، بیش-تر نویسندگان، یعنی 56 نویسنده، راهبرد هم نویسندگی ایزوله را استفاده کرده، 32 نویسنده، راهبرد منسجم؛ 28 نویسنده، راهبرد دوتایی؛ 10 نویسنده، راهبرد مستقل؛ 10 نویسنده، راهبرد پیچیده؛ 7 نویسنده، راهبرد میانه و تنها 4 نویسنده، راهبرد حفره ساختاری را ترجیح داده اند. مطالعه ی ساختار و پیکربندی شبکه هم نویسندگی مدیریت دانش از طریق شاخص های کلان تحلیل شبکه، مشخص ساخت که شبکه مورد نظر با دارا بودن چگالی معادل 038/0، ضریب خوشه بندی برابر 56/0، میانگین فاصله ی معادل 46/1 و اندازه قطر شبکه برابر 1، اگرچه از انسجام مطلوبی برخوردار نیست و شبکه ای سست و پراکنده است که اکثر گره های آن به طور مستقیم به هم متصل نیستند، ولی از طریق زنجیره ای از هم نویسندگی ها و با طی مسیری کوتاه قابل دسترسی هستند. بر اساس بررسی شاخص های مرکزیت می توان گفت که، پژوهشگرانی از جمله: rocha, ar؛ santos, g؛travassos, gh. ؛ mafra, s.؛ montoni, m.؛ miranda, r.، و lin, b.، بیش ترین تأثیر را در شبکه ی هم نویسندگی پژوهشگران مدیریت دانش داشته-اند. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین پژوهشگران گروه های مختلف هم نویسندگی از نظر بهره وری پژوهشی تفاوت معناداری وجود دارد (017/0p= ). یافته ها هم چنین نشان داد که انتخاب راهبرد هم نویسندگی در میزان بهره وری پژوهشی پژوهشگران نقش دارد و پژوهشگران گروه حفره ساختاری با میانگین 7 و گروه میانه با میانگین 29/6 بالاترین میزان بهره وری پژوهشی را به خود اختصاص داده اند.