اعتیاد به استفاده اجباری از دارو، بدون توجه به عواقب ناخوشایند آن اطلاق می شود. اعتیاد همانند سایر بیماری های پیچیده رایج، اختلالی چند عاملی و چند ژنی است. در مطالعات بسیاری، تاثیر اعتیاد به مواد مخدر در انسان و مدل های حیوانی مانند موش باعث تغییرات اپی ژنتیکی از جمله متیلاسیونdna گردیده است. تغییرات اپی ژنتیک بوسیله برهمکنش استعدادهای ارثی، محرک محیطی و تماس با مواد مخدر در طولانی مدت بر بیان ژن تاثیر گذاشته و مستعد بروز رفتارهای اعتیاد می شود. متیلاسیون dna شناخته شده ترین مارکر اپی ژنتیک به شمار می رود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر اپی ژنتیکی مواد مخدر مختلف همانند نیکوتین، مورفین، متادون و بوپرونورفین بر متیلاسیون ناحیه پروموتر ژن oprm1 در موش های صحرایی نر می باشد.