پژوهش حاضر با هدف بررسی علل موثر بر بازماندگی از تحصیل پسران دوره ی متوسطه شهرستان قم در سال تحصیلی 94-1393 انجام شد. تحقیق از نوع علّی - مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل دو گروه بازمانده (2194 نفر) و مشغول به تحصیل (23196 نفر) می شد. نمونه شامل دو گروه 200 نفری بود که گروه بازماندگان با روش نمونه گیری در دسترس و گروه عادی با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق یک پرسشنامه محقّق ساخته بود که تأثیر عوامل اقتصادی، فردی، خانوادگی و آموزشی را نشان می داد. پس از تحلیل توصیفی داده ها و استفاده از آزمون های anova و مدل یابی معادلات ساختاری، نتایج نشان داد که تنها در عامل فردی بین گروه بازمانده و عادی تفاوت معناداری وجود دارد و گروه بازمانده، از شرایط نامطلوب تری برخوردار است. در سایر عوامل خانوادگی، اقتصادی و آموزشی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که عامل فردی در بازماندگی از تحصیل موثر بوده است امّا عوامل خانوادگی، اقتصادی و آموزشی بر بازماندگی از تحصیل موثر نبوده اند.