اتلاف طیف با ارزش فرکانسی، ناشی از سیاست تخصیص ثابت فرکانس به کاربری های مختلف، روش های جدیدی برای استفاده از فضاهای خالی طیف مجوزدار، برانگیخته است. برای استفاده کاربران بیشتری از طیف فرکانسی، در مواقعی که کاربران مجاز از آن استفاده نمی کنند، کاربران دیگری می توانند به آن طیف دسترسی داشته باشند، که به اصطلاح، کاربران ثانویه نام دارند. شبکه های رادیو شناختگر با بهره بردن از تجهیزاتی همچون رادیو نرم افزاری می توانند فضای خالی طیف را شناسایی و به طور مداوم فرکانس کاری خود را تغییر دهند. پروتکل زیر لایه دسترسی به رسانه هر شبکه، قسمت اصلی برای عملکرد آن است که دسترسی چندین کاربر به رسانه را ممکن می سازد. پروتکل زیر لایه mac شبکه های بی سیم رایج مسئول پاسخگویی به بسیاری از موارد و مشکلات شبکه های بی سیم از جمله: نحوه تشکیل شبکه و ملحق شدن ایستگاه ها، تصادم بین کاربران، همزمان شدن کاربران و مسأله پایانه پنهان در شبکه و... است. پروتکل های پیشین، تنها قابل اجرا در محیط های تک کاناله با فرکانس های مشخص هستند و برای شبکه های رادیو شناختگر با توجه به ویژگی های تعریف شده و ذات چند کاناله بودن رسانه، نیاز به پروتکل های جدید حس می شود. پروتکل های فراوانی در این زمینه معرفی شده اند و هرکدام روی نیازهای خاصی از شبکه رادیو شناختگر، تمرکز داشته اند. پیچیدگی بالا، عدم تضمین ملاقات گره ها روی یک کانال مشترک و نیز آسیب پذیری در برابر حمله های شبکه ای از جمله ضعف های پروتکل های پیشین است. در این پژوهش پروتکل mac جدیدی برای شبکه رادیو شناختگر ارائه شده است که مسأله پایانه پنهان چندکاناله را حل کرده و ملاقات گره ها را روی یک کانال کنترلی مشترک، با حفظ پیچیدگی پایین، تضمین می کند.