پایان نامه حاضر در صدد است با بهره گیری از نظریه محرومیت نسبی، به این سوال پاسخ دهد که: «بازاریان در حوادث زمینه ساز انقلاب اسلامی، چه حمایتهایی از نیروهای انقلابی داشته و فعالیت های مختلف آنها چه بوده است؟». روش به کار رفته در این پایان نامه روش توصیفی – تحلیلی و جمع آوری داده ها نیز از طریق کتابخانه ای صورت گرفته است. نتایج تحلیل نشان می دهد عناصر بین الاذهانی استقلال خواهی و استبداد ستیزی موجود در فرهنگ سیاسی ایرانیان و بالاخص بازاریان، به عنوان سنتی ترین قشر اجتماعی ایران از یک سو و تحقیرهای محمد رضاشاه نسبت به بازاریان و اتخاذ و اجرای سیاستهای ظالمانه ضد بازاری از سوی دیگر منجر بدان شد که آنها در خود محرومیتی احساس کنند که حاصل بی توجهی رژیم نسبت به انتظارات و توانایی های این قشر سنتی در قبال مذهب و سنت بود. آنها نه تنها به حمایت مالی و اقتصادی از مبارزین برخاستند و به طرق و انواع مختلف از انقلابیون پشتیبانی مالی کردند، بلکه در تهییج و تحریک اقشار مختلف مردم برای شرکت در تظاهرات و راهپیمایی ها و نیز در تهیه و تکثیر اطلاعیه ها با روحانیت همکاری و مشارکت داشتند.