شبکه های اقتضایی خودرویی که دو هدف کلی امنیت بیشتر رانندگی و رفاه حال مسافران را دنبال می کند، همواره یک موضوع تحقیق در سال های گذشته بوده است. عدم وجود زیرساخت مرکزی در این شبکه ها باعث شده است که تقریبا کلیه اعمال مورد نیاز برای عملکرد صحیح آن، به صورت توزیع شده توسط خود گره های شبکه انجام شود. از این جهت عملکرد و کارایی این شبکه ها به شدت به میزان همکاری گره ها وابسته است. از جمله مهمترین وظایفی که نیاز به همکاری مداوم گره ها دارد، مسیریابی و جلورانی بسته ها می باشد. در شبکه های اقتضایی خودرویی به دلیل خاصیت خودکنترلی و عدم وابستگی به زیر ساخت، برای عملکرد صحیح نیاز است هر کدام از گره های شبکه سهمی از وظایف را بر عهده بگیرند. همکاری کردن گره ها در مسیریابی و هدایت بسته ها مصرف منابعی نظیر توان پردازشی و حافظه را برای آن ها در پی خواهد داشت. همین امر موجب می شود به صورت پیش فرض گره ها تمایلی به همکاری به نفع دیگران و در مقابل به دست آوردن هیچ سودی برای خود را نداشته باشند. در نتیجه، وجود یک سیستم تشویقی در چنین شبکه هایی که بتواند انگیزه لازم برای همکاری را در گره ها ایجاد کند و از رفتار خودخواهانه جلوگیری کند، ضروری به نظر می رسد. روش های تشویقی متعددی تاکنون با تمرکز بر ترغیب گره ها به همکاری در مسیریابی و هدایت بسته ها پیشنهاد شده است که می توان آن ها را به دو دسته کلی روش های مبتنی بر شهرت و همچنین مبتنی بر پاداش تقسیم کرد. در رویکرد مبتنی بر شهرت گره های خودخواه به روش های مختلفی شناسایی می شوند و مورد مجازات قرار می گیرند به طور نمونه از سرویس دهی به آن ها اجتناب می شود. از سوی دیگر روش های مبتنی بر پاداش وجود دارند که همکاری کردن را یک نوع سرویس دادن گره های میانی به گره مبدا بسته تلقی می کنند و بر همین اساس گره های همکار از طریق دریافت پاداش در ازای سرویسی که می دهند به همکاری ترغیب می شوند. در این پایان نامه، یک روش تشویقی ترکیبی برای شبکه های اقتضایی خودرویی با هدف رفع مشکلاتی مانند عدالت و توزیع نامتوازن اعتبار بین گره ها پیشنهاد شده است. نتایج شبیه سازی روش پیشنهادی نشان می دهد که روش پیشنهادی کارایی شبکه را از نظر نرخ دریافت بسته ها در مواجه با گره های خودخواه بهبود می دهد. این نتایج همچنین نشان می دهد که روش تشویقی پیشنهادی توانسته است سطح همکاری گره ها را در شبکه افزایش دهد.