چکیده انسان از زمانی که لذت حیات را چشید تداوم زندگی و پایداری در این مرحله از هر موضوع دیگری برایش مهمتر جلوه می کرد.درک مفهوم مرگ و ترک لذات دنیوی جزء دلمشغولی های زندگانی اش شد.لذا دغدغه ی جاودانگی بطور عینی در افعال زندگی اش نمود پیدا کرد.در تمدن های باستانی چون بین النهرین،مصر، چین و... اجرای مراسم خاص تدفین مردگان و توجه به شکل مقابر و ابزار آلات زندگی که همراه مردگان دفن می شد حاکی از باور به جاودانگی است. در ادبیات اسطوره ای نیز شخصیت های روئین تن چون آشیل،زیگفرید،بالدر،اسفندیار و...مبتنی بر باور جاودانگی و نامیرائی خلق شده اند.در این میان نگره های دینی به ویژه ادیان توحیدی نقش مهمی در انسجام و شکل دهی این گونه باورها داشته است.کتب آسمانی هر یک به جاودانه بودن بشر و حیات پس از مرگ و تولد دوباره صحه گذارده ،انسان را از سردرگمی و موهوم پرستی نجات داده اند.کلام الهی اساس شکل گیری بخش عظیمی از نظریات متفکرین در باب جاودانگی روح گردید.اندیشه ورزانی چون حکما و فیلسوفان بر جاودانگی و مانائی روح تاکید داشته اند.در جریان پرداخت به موضوع جاودانگی هنرمندان به نوبه ی خود سهم به سزائی داشته اند.در میان هنرمندان موافقین و مخالفین به جاودانگی باعث رویکردهای گوناگونی در هنر شده که در این مقاله به تفصیل بدان پرداخته می شود. کلید واژگان:مرگ،حیات،جاودانگی،نامیرائی

یکی از مهم ترین مباحث فلسفی، مسئله ی حرکت می باشد. وقوع حرکت در پدیده-های مادیِ پیرامون ما، امری بدیهی است، اما آیا حرکت در تمام موجودات مادی عالم رخ می دهد؟ فلاسفه در مقام پاسخ به این پرسش معتقدند که حرکت فقط درموجودات مادیِ عالم رخ می دهد؛ چراکه موجود مجرد، فاقد قوه و استعداد است و به همین سبب، حرکت (که خروج ازقوه به فعل است) در آنها امکان ندارد. اما از طرفی، روایات فراوانی وجود دارد که بر تحقق حرکت در موجودات مجرد دلالت می کند. رسالت این رساله، نقد و بررسی براهین استحاله ی حرکت در مجردات و همچنین یافتن محامل برهانی برای روایات نورانی، وجمع بین عقل و نقل می باشد. یکی از ثمرات اثبات امکان وقوع حرکت در مجردات، تبیین عقلانی مسئله ی تکامل برزخی و جنتی است، که از مسلّمات شریعت حقه می باشد.

چکیده ندارد.