این پژوهش با هدف نشان دادن جایگاه «طراحی صوتی» و «زیبایی شناسی صدا» در برنامه سازی رادیویی و به روش کیفی صورت پذیرفت. در راستای دستیابی به این هدف، ابتدا با استفاده از روش اسنادی به بررسی طراحی صوتی و عناصر اصلی زیبایی در آن پرداخته شد؛ سپس با هر یک از کارشناسان و صاحب نظران بخش های مختلف مرتبط با موضوع پژوهش مصاحبه عمیق صورت گرفت تا اهم مطالبی که مورد نیاز یک برنامه ساز رادیویی و به خصوص طراح صداست، از مصاحبه با کارشناسان استحصال، جمع آوری و تنظیم شود. در قسمت یافته های مستند به بررسی طراحی صوتی با چهار زیرمجموعه ی: کلام، موسیقی، جلوه های صوتی، سکوت و کاربرد نظریه های زیباشناسی در آن ها پرداخته شد، سپس شاخص هایی از قبیل: صدای محیط، صدای موضوع و زمینه، پرسپکتیو، تداوم صدا، انرژی صدا، میدان صدا، تولید وابستگی توسط صدا، صدای تجسمی و عوامل ساختاری از جمله: نقاب های صوتی، فضاسازی، قاب، قالب، ترکیب بندی، موقعیت و مالکیت صدابَر (میکروفُن)، حس آمیزی، تخیل سازی و غیره نیز در برنامه سازی و طراحی صوتی رادیویی بررسی شدند. در قسمت یافته های تجربی و مصاحبه های عمیق، کارشناسان و صاحب نظران طراحی صوتی، صدابرداری، موسیقی ، جلوه های صوتی، کلام، برنامه سازی و غیره، بر اهمیت حساسیت زیباشناسانه ی از سوی برنامه سازان در طراحی صوتی، تولید برنامه های مناسب و باکیفیت و تأثیرگذاری شنیداری بیشتر رادیو بر شنوندگان تأکید نمودند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که زیبایی شناسی و طراحی صوتی از مسائل بنیادی در برنامه سازی رادیویی است و باید مرعی برنامه سازان و طراحان صوتی رادیو قرار گیرد. زیباسازی و تولید مفهوم از سوی برنامه سازان و طراحان صدا بیش تر حاصل تجربه ی زیباشناختی و تربیت قوه ی شنوایی است و گاهی به صورت ذاتی در آن ها وجود دارد، اما این مسئله مانع نقش آموزش، و آگاهی و تسلط بر فنّاوری های روز دنیا در شکل گیری زیبایی و مفهوم نمی شود. همچنین خود رادیو نیز به عنوان یک رسانه ی صوتی می تواند در القای زیبایی و مفهوم تأثیرگذار باشد.