در محیط های کاری با در نظر گرفتن مناسبات پیچیده ی روابط اجتماعی میان ارکان طرح در طرح های عمرانی تعارضاتی رخ می دهد که ناشی از اختلاف عقیده و نظر، عدم توافق و سازگاری و برداشت های مختلف از اسناد و مدارک پیمان می باشد. وجود این تعارضات امری طبیعی و پدیده ای اجتناب ناپذیر در زندگی سازمانی و روابط کاری ارکان طرح می باشد. اهمیت تعارض و ضرورت مدیریت اثر بخش آن از طریق مذاکره که مهمترین و رایج ترین وسیله برقراری ارتباط بین انسان هاست می تواند به تعارض پیش آمده شکلی سازنده داده و باعث رشد، پویایی و ارتقاء افراد و سازمان گردد. در این پژوهش ضمن ارائه مطالبی در خصوص اصول و فنون مذاکره و روش های اقناع مخاطب به معرفی انواع تعارضات فرارو در طرح های عمرانی و روش های بررسی آن از طریق مبانی اصول و فنون مذاکره در طرح های توسعه منابع آب شرکت آب منطقه ای خراسان رضوی پرداخته شده است. با توجه به نتایج بدست آمده درانتخاب استراتژی و تاکتیک موثر در مواجه با انواع تعارضات، استراتژی فعال تابعیت محض موثر نبوده و انتخاب اولویت انواع دیگر استراتژی و تاکتیک ها به شناسایی و شناخت دقیق تعارض بستگی دارد. روش تأثیرگذاری (متقاعدسازی) ارکان طرح با توجه به آشنایی و تسلط مدیران طرح به اسناد و مدارک پیمان مسیر مرکزی تأثیرگذاری بوده و در عین حال بزرگترین موانع و مشکلات موثر در بررسی صحیح یک تعارض براساس "اصول و فنون مذاکره"، عدم آشنایی حرفه ای ارکان طرح با اصول و فنون مذاکره و عدم برنامه ریزی صحیح جهت برگزاری جلسه بررسی تعارضات فرارو می باشد.