نیایش در شعر سنایی که خود عارفی بزرگ و بنیان گذار عرفان در شعر فارسی است، بروز و ظهوری ویژه دارد. این تحقیق ، نیایش را در آثار سنایی بررسی و توصیف و تحلیل نموده است . روش این تحقیق ،کتابخانه ای به شیوه تحلیل محتوا است و دستاورد های این تحقیق در یک پیشگفتار و چهار فصل تنظیم و تدوین شده است ؛ فصل اول به بیان تعریف نیایش و جایگاه آن در قرآن و روایات اختصاص دارد . در فصل دوم ، نیایش در آثار سنایی مورد بررسی قرار گرفته است ،درفصل سوم به بیان خاستگاه نیایش های وی – اعم از قرآن ، ادعیه و روایات – پرداخته شده است و بالاخره در فصل چهارم زیبایی های ادبی نیایش های وی بررسی شده است . حاصل این تحقیق نشان می دهد که نیایش های سنایی که از مضامین مهم و اصلی اشعار اوست ، به صورت های مختلف و با انگیزه های متفاوتی سروده شده است و در پیوند با اصول دینی و باورهای اعتقادی اوست و آنچه که اهمیّت بیشتری دارد ، معنا و بیان اندیشه است و لفظ در مقایسه با معنی اهمیّت کمتری دارد و اگر چه سنایی شاعری عابد و زاهد است لیکن نیایش های عاشقانه نیز در اشعارش هست که بیانگر سوز و درد و عشق وی نسبت به ذات پروردگار است.