هدف از تحقیق حاضر بررسی علل و عوامل فرهنگی ـ اجتماعی توسعه نیافتگی شهرستان گرمی می باشد. گفتنی است مبانی نظری تحقیق حاضر بر پایه نظریه پارسونز برای شناخت و تمایز متغیرهای فرهنگی و همچنین مطالعات ایل بیگی و همکاران (1387) می باشد. در این تحقیق ترکیبی از روش کیفی و کمی استفاده شده است. در تحقیق حاضر نیز ابتدا از طریق روش کیفی به ابزار گروه کانونی با حضور چهارده شرکت کننده به گردآوری داده ها اقدام شد سپس از روش کمی نیز تلخیص و طبقه بندی و تفسیر بهتر داده ها استفاده گردید. در تحقیق 14 نفر به عنوان جامعه نمونه نخبگان تعیین شدند و گروه دوم جامعه آماری تحقیق مردم شهرستان گرمی است که براساس فرمول کوکران 384 به طور تصادفی به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. در مجموع می توان گفت عوامل فرهنگی بیشترین تأثیر در توسعه نیافتگی شهرستان گرمی تأثیر دارد. و 10 عامل اصلی که در توسعه نیافتگی شهرستان گرمی تأثیر دارند به ترتیب عبارتند از: عدم ریسک پذیری مسئولین، کمبود مهارت ها، فقدان همدلی بین مردم و مسئولین، تقدیرگرایی مردم، تعارض فرهنگی در جامعه، نبود وجدان کاری، انفعال گرایی مسئولین، عدم توجه مسئولین به خلاقیت و نوآوری، کاهش اعتماد اجتماعی و عدم اعتقاد به علم و تکنولوژی. لازم به ذکر است که سایر عوامل (عدم رضایت از زندگی، عدم نوگرایی مردم، تحصیلات پایین مسئولین، کاهش مشارکت و کاهش تعاملات اجتماعی) کمترین تأثیر را در توسعه نیافتگی شهرستان گرمی دارند.