سرمایه فرهنگی، قدرت شناخت و قابلیت استفاده از کالاهای فرهنگی در هر فرد در برگیرنده تمایلات پایدار اوست که در خلال فرآیند اجتماعی شدن در فرد شکل می گیرد. کیفیت زندگی حاصل یک ارزشیابی ذهنی است و خود فرد بهتر از هرکس دیگری می تواند راجع به کیفیت زندگی خود قضاوت کند. پژوهش حاضر به بررسی رابطه میان سرمایه فرهنگی مادران و کیفیت زندگی فرزندان پرداخته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری داده ها، جزء تحقیقات توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه ی آماری پژوهش، جوانان رده سنی 20 تا 30 سال در بیرجند هستند. که به صورت نمونه گیری تصادفی سهمیه ای تعداد 384 نفر از آنها به عنوان نمونه ی آماری انتخاب و مورد پایش قرار گرفتند.