استفاده از دیوارهای آب بند بتن پلاستیک از روشهای موثر در آب بندی پی سدهای احداث شده بر بستر آبرفتی نفوذپذیر می باشد. داشتن قابلیت شکل پذیری زیاد، مقاومت کافی جهت تحمل بارهای وارده و نفوذپذیری کم از الزامات این نوع بتن ها می باشند که برای هر پروژه بسته به شرایط خاص ساختگاه و سد مقادیر مجاز برای هر یک از خواص فوق تعییین می گردند. مبانی تکنولوژی بتن نشانگر رابطه معکوس بین شکل پذیری و مقاومت بوده و لذا در مواردی که مقاومت نسبتا قابل توجه و در عین حال شکل پذیری زیاد از بتن پلاستیک مد نظر باشد. دستیابی همزمان به این خواص با مشکل روبرو خواهد بود. در این تحقیق این فرضیه که علاوه بر شکل پذیری فاز دوغاب بنتونیت و سیمان، حجم نسبی این فاز در مخلوط نیز می تواند روی خواص شکل پذیری بتن پلاستیک موثر باشد، توسط مطالعه گسترده آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشانگر این است که افزایش حجم فاز دوغاب سیمان و بنتونیت روشی موثر در افزایش شکل پذیری مخلوطهای بتن پلاستیک با حفظ مقاومت می باشد. بر اساس اندازه گیری ضرایب نفوذپذیری مخلوطهای مورد مطالعه، تأثیر منفی افزایش حجم دوغاب سیمان و بنتونیت در نفوذپذیری مخلوطها جزئی ارزیابی شد