هدف از پژوهش حاضر مقایسه سبک های حل تعارض و مشکلات رفتاری دختران در مادران شاغل و غیر شاغل بود. در این پژوهش که با روش علی- مقایسه ای( پس رویدادی) انجام شد. 100 نفر از مادران شاغل( تمام وقت) و 100 نفر از مادران غیر شاغل دختران مدارس ابتدایی منطقه 4 شهر تهران به عنوان نمونه بر اساس روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه های پرسشنامه سبک های حل تعارض(roci-ii) و پرسشنامه خود کنترلی اله وردی پور و همکاران (1384) ، پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان راتر (فرم والدین، 1994) بود که پیش از این در مطالعات انجام شده در ایران هنجاریابی شده و روایی اش مورد تأیید قرار گرفته بود. در این پژوهش پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت و با پایایی بالای 80/0 مورد تأیید قرار گرفت. از آزمون t تست جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد در همه سبک های به جز سبک حل تعارض مصالحه تفاوت آماری معناداری در بین زنان شاغل و غیر شاغل وجود داشت و سبک حل تعارض اجتناب کننده در زنان شاغل بیش از زنان غیر شاغل و سبک حل تعارض ملزم شده و و سبک حل تعارض یکپارچگی در زنان غیر شاغل بیش از زنان شاغل است. نتایج نشان داد میانگین خودکنترلی مادران شاغل بطور معناداری از نظر آماری بیشتر از میانگین خودکنترلی مادران غیر شاغل است. همچنین نتایج نشان داد تفاوت آماری معناداری در بیش فعالی و پرخاشگری، اضطراب وافسردگی، و اختلال کمبود توجه دختران مادران شاغل و غیر شاغل وجود دارد و بیش فعالی و پرخاشگری ، اضطراب وافسردگی و اختلال کمبود توجه در بین دختران زنان شاغل بیش از زنان غیر شاغل دیده می شود. این پژوهش تأیید می کند که اشتغال زنان منجر به افزایش اختلالات رفتاری در دختران می شود و به نظر می رسد که اثرات اشتغال مادران بر پسران متفاوت باشد. پیشنهاد می گردد سیاستگذاران و برنامه ریزان در کشور این مهم را مورد توجه قرار دهند.