استخوان و مینای دندان، کامپوزیت­هایی متشکل از ذرات معدنی و مواد آلی همچون پروتئین­ها و آب هستند. استخوان و مینای دندان نانوکامپوزیتهایی طبیعی هستندکه به ترتیب 70-65 و 97-96 درصد وزنی آنها را فاز معدنی تشکیل داده است. در هردونوع بافت مذکور، فاز معدنی عمدتاً شامل بلورهای هیدروکسی آپاتیت به دوصورت استوکیومتری و غیراستوکیومتری می­باشد. خاصیت زیست فعال بودن هیدروکسی آپاتیت این توانایی را به آن می­دهد که با سلولهای بدن بطور مستقیم پیوند شیمیایی برقرار نماید. بعلاوه هیدروکسی آپاتیت باعث القای رشد استخوان و در نهایت سبب هدایت رشد استخوان می­گردد. پس از کاشت ایمپلنت با پوشش هیدروکسی آپاتیت در بدن، بافت استخوانی جدیدی بر روی پوشش هیدروکسی آپاتیت رشد نموده و فصل مشترکی میان ایمپلنت و استخوان برقرار می­شود. برای اتصال بهتر بین پوشش هیدروکسی آپاتیت و ایمپلنت، می توان پوشش را متخلخل نمود. در این تحقیق، با استفاده از روش سل-ژل با استفاده از محلول هایی با تر کیب متفاوت پوششی با تخلخل گرادیانی از هیدروکسی آپاتایت بر سطح ایمپلنت تشکیل شده است.