زن در طول تاریخ پیوسته از تبعیض جنسی رنج برده است و نسبت به مردان بی ارزش تر و در حاشیه بوده است بنابراین در پاسخ به این رویکرد جریانی به نام فمینیسم ظهور کرد و از بین بردن تبعیض، حقوق زن، برابری و آزادی اجتماعی و اقتصادی را طلب کرد. این نوع نگرش در عرصه ی ادبیات نیز ظهور یافت. به عبارتی دیگر نقد ادبی فمینیستی معتقد است که ادبیات از دیدگاهی مردانه سرچشمه می گیرد پس خواهان نوعی بازنگری در آثار ادبی است تا اندازه ی تأثیر چارچوب جنسیتی در انجام آن ها آشکار شود. نوال سعداوی(1931-؟) ناقد، نویسنده، رمان نویس مصری و مدافعِ حقوق زن است. سعداوی اولین دعوت کننده ی فمینیسم در مصر برای اصلاح اوضاع اجتماعی و اولین متخصص در حرکت زنان بعد از طهطاوی و قاسم امین است. در این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی بر مبنای دیدگاه جامعه شناختی به بررسی آثار فمینیستی نوال سعداوی به ویژه رمان های إمرأهعند نقطه الصفر و موت الرجل الوحید علی الأرض پرداخته شده است تا مولفه های فمینیستی این دو اثر بررسی و در نهایت مشخص شود این مولفه ها از چه ویژگی هایی برخوردارند و لزوماً بر چه مبنایی می توان این دو اثر را فمینیستی دانست. این پژوهش به نتایجی دست یافته است که اصلی ترین آن ها انعکاس ویژگی و مولفه های ادبیات فمینیستی در دو اثر نوال یعنی إمرأه عند نقطه الصفر و موت الرجل الوحید علی الأرض می باشد و در واقع سعداوی توانسته آثار درخور توجهی را در این زمینه خلق کند.