سال های اخیر به عنوان جهشی بزرگ برای شبکه های حسگر بی سیم در انواع کاربردهای مختلف بوده است. کاربردهایی از نوع نظامی، پزشکی، نظارت بر محیط و بناهای صنعتی و ... . تلاش های بسیاری در جهت ارتقا این شبکه ها به منظور برآورده کردن هدف هایی چون افزایش طول عمر شبکه، سرعت انتقال اطلاعات، کیفیت سرویس، امنیت و ... صورت گرفته است. در رابطه با لایه mac پروتکل های بسیاری پیشنهاد شده است. پروتکل های لایه mac اساساً برای کنترل دسترسی کانال و به منظور کشف و یا جلوگیری از برخورد طراحی می شوند. برخورد زمانی بوجود می آید که دو یا چند گره حسگر به صورت همزمان قصد ارسال داده را داشته باشند و به علت استفاده از رسانه مشترک (هوا) این برخورد بوجود می آید. بنابراین پروتکل های mac باید مکانیسمی در جهت جلوگیری از برخورد و یا به حداقل رساندن آن ارائه نمایند به این صورت که به هر گره حسگر یک برهه زمانی خاص برای ارسال داده شود و هر گره حسگر فقط می تواند در برهه اختصاص داده شده به آن، داده را ارسال کند. در این مبحث به بررسی این شبکه ها پرداخته و به صورت ویژه تخصیص برهه و کنترل دسترسی کانال را مورد مطالعه قرار داده و چندین مکانیسم دسترسی کانال که در زمینه بهبود تعداد برخورد ها ارائه شده اند بررسی می شود. مکانیسم هایی مانند تخصیص کانال پویا که به مسئله رنگ آمیزی گره ها می پردازد و در آن گره های با فاصله دوگام و کمتر نباید دارای رنگ یکسانی باشند. درواقع رنگ ها نشانگر برهه های تخصیص داده شده به گره ها هستند. این الگوریتم کاملا وابسته به پیام است یعنی عملیات تخصیص رنگ ها به گره های حسگر بر اساس پیام های ردوبدل شده بین آن ها است. در پایان الگوریتم، کل گره های شبکه رنگ آمیزی می شوند و شبکه ای بدون برخورد حاصل می-شود.