موضوع خودکشی به عنوان پدیده‏ای معاصر نزد ادبا و اندیشمندان عرب به گونه ای که امروزه می بینیم در زمان های گذشته وجود نداشته است. این کتاب به دو بخش تقسیم می شود. نویسنده در بخش اول به خودکشی ادبا و فرهیختگان عرب می پردازد و از خودکشی خلیل حاوی، اسماعیل ادهم، تیسیر سپول و ... و بیان دلایل آن و تبیین گرایش به مرگ در شعر آن ها سخن می گوید. وی در بخش دوم به تجربه های روائی و داستانی ادبای عرب می پردازد و تلاش می کند رابطه ی آثار جبرا را با زندگی نامه ی خود نوشت او «البئر الأولی» تبیین کند. دستاورد های این کتاب، راهنمای دانشجویان و ناقدان در حوزه ی بررسی روانشناختی ادبیات معاصر عربی خواهد بود و توضیح می دهد که چه عاملی ادیب و اندیشمندی را که به شهرت و محبوبیت دست یافته است وا می دارد تا به زندگی اش پایان دهد.