چکیده: یکی از مهم ترین نتایج شهرنشینی معاصر، پیدایش و گسترش محلات آسیب پذیر در متن یا حاشیه شهرها است که از مشکلات فراروی شهرهای امروزی خاصه در سطوح محلی به شمار می رود.بر این اساس، نوع، ماهیت و فرآیند مداخلاتی و نحوه برخورد با آنها از جمله مفاهیمی است که جایگاه ویژه در برنامه ریزی شهری دارد. جدا از رویکردها و روش های مداخله و برخورد با این محلات لحاظ کردن دیدگاه و نگرش ساکنین محلی از مهمترین مولفه های تا ثیرگذار در فرآیند توانمندسازی این محلات فقیر نشین به شمار می رود که در تحقیق حاضر مورد توجه قرار گرفته است. سوال اصلی این تحقیق این است که مردم در اجتماع های محلی چگونه توانمند می شوند ؟راهکارها و راهبردهای لازم برای توانمندسازی آنها کدام است؟ توانمند سازی شیوه ای برای ارتقا شرایط اجتماع محلی از راه گسترش و به کارگیری ظرفیت موجود است. در حقیقت توانمندسازی برنامه ی حل مسأله ای از درون بر پایه توسعه اجتماعات محلی است، به نحوی که الگوهایی از توسعه درون زای محلی شکل گرفته که می تواند به سایر اجتماعات تعمیم داده شود. با توجه به زمینه انجام کار و موضوع توانمندسازی از تکنیک مصاحبه و تکنیک گروه های بحث جهت به دست آوردن اندیشه و عقاید گروه و یا گروه های اجتماعی هدف استفاده می گردد. در خلال جلسات گروه های بحث نیز از دو تکنیک تیغ ماهی و درخت مسئله- هدف برای برداشت مسائل و ناتوانی های مردم در قائم شهر و پیامدهای ناشی از آن، استفاده عملی شد. سپس به کمک شرکت کنندگان در جلسه گروههای بحث، چشم انداز قائم شهر تدوین گشت. در ادامه اهداف کلان و سپس اهداف خرد استخراج گردید و راهبردها از برآیند چشم انداز، اهداف خرد و نمونه پژوهی ها بدست آمد. در نهایت سیاست ها از راهبردها منشعب شدند و پروژه هایی تعریف گردید تا بتواند به توانمندسازی مردم در اجتماعات محلی کمک نماید. کلمات کلیدی: برنامه ریزی، توانمندسازی، اجتماع محلی، توسعه،