این پژوهش به بررسی تأثیر شاگردان کمال الدین بهزاد بر زیباشناسی نگارگری دومکتب بخارا ومشهد در دوره صفویه قرن دهم هجری می پردازد. شاگردان کمال الدین بهزاد که در کارگاه های کتاب آرایی دربار سلطان حسین بایقرا در هرات مشغول به کار بودند پس از تصرف هرات به دست صفویان برخی از شاگردان کمال الدین بهزاد به بخارا وبرخی به تبریز مهاجرت کردند وپس ازروی گردانی شاه تهماسب از پشتیبانی هنرمندان ، تعداد نگارگرانی که در کارگاه دربار تبریز کار می کردند عازم کارگاه ابراهیم میرزا در مشهد شدند. آثارتولید شده مکتب بخارا ومشهد بعد از ورود نگارگران مکتب هرات وتبریز به این مناطق سبک وسیاق مکتب بهزاد در آثار تولید شده این کارگاه ها انعکاس پیدامی کند. این تحقیق به روش توصیفی تاریخی به صورت کیفی آثار نگارگری این دومکتب را در جهت پاسخ به سوال تحقیق مورد بررسی وتحلیل قرارداده است. نتایج ویافته های تحقیق نشان می دهد که نگاره های مکتب بخارا و مشهد با وجود تفاوت های اندکی که دارند، دارای شباهت های فراوانی هستند. نگاره های مکتب بخارا و مشهد قبل از ورود شاگردان بهزاد از ویژگی های هنری مکتب هرات در اواخر قرن نهم هجری و نقاشی های ماوراء النهر متأثر بودند اما با ورود شاگردان بهزاد به بخارا و مشهد، نگارگری این دو مکتب دچار دگرگونی و تحول می شوند و شاگردان کمال الدین بهزاد توانستند ویژگی های سبک او را در مکتب بخارا و مشهد گسترش دهند.