مقدمه: نظریه راهنمایی نشان داد که دو اثر مثبت و منفی برای kr متواتر وجود دارد. اثر مثبت، راهنمایی حرکات به سمت هدف و اثر منفی، وابستگی به بازخورد افزوده است (1). از روش های ارائه بازخورد جهت رفع این وابستگی، ارائه بازخورد پس از کوشش های ناموفق می باشد که منجر به پردازش فعالانه اطلاعات ناشی از حرکت و جلوگیری از بلوک شدن بازخورد درونی می شود (2). علیرغم موفقیت این روش در کاهش وابستگی فرد، اما به دلیل غافل شدن از مسائل انگیزشی اخیرا روش دیگری برای ارائه بازخورد (بازخورد پس از کوشش های موفق) مطرح شده است که باعث درگیری فعالانه تر فراگیرنده در فرایند یادگیری و پیشرفت کارآمدتر الگوی حرکتی می شود (3). خطاها در مطالعات بازخورد نقش بارزی را بازی می کنند، و عقیده بر این است که کارکرد اصلی بازخورد اصلاح خطاهاست، این امر موجب گردید تا تحلیل خطاها توسط آزمودنی ها مهم تر گردد (4). امروزه تلاش متخصصان بر این است تا در امر آموزش راه های سریع تر و کم هزینه تری را برای رسیدن به یادگیری سودمندتر مهارت ها به وجود آورند. همچنین استفاده از اطلاعات درونی در تشخیص منابع خطا در غیاب بازخورد بیرونی که منجر به استقلال یادگیرنده از بازخورد افزوده می شود برای یادگیری بهتر مهارت ها امری حیاتی به نظر می رسد. بنابراین، هدف از مطالعه اخیر این بوده است تا، مشخص کند آیا دادن بازخورد به فراگیرنده پس از تلاش های خوب نسبت به تلاش های بد به یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری منجر می شود. روش شناسی تحقیق: طرح این مطالعه در مرحله اکتساب از نوع درون گروهی و بین گروهی و در مرحله یادداری از نوع طرح پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه شامل تمامی دانشجویان لیسانس دانشگاه رازی کرمانشاه بوده که از بین آنها 60 نفر بصورت داوطلبانه در این آزمایش شرکت کرده و به صورت تصادفی به سه گروه (گروه بازخورد مثبت، گروه بازخورد منفی، گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزار شامل یک دستگاه دینامومتر و یک کرنومتر بود. در مرحله اکتساب ابتدا مقدار نیروی بیشینه آزمودنی ها اندازه گیری شد، سپس از آزمودنی ها خواسته شد تا 70% نیروی بیشینه را تولید کنند. در این مرحله آزمودنی ها 60 کوشش تمرینی را که در 6 بلوک جا داده شده بود، انجام دادند. همچنین در تمامی 60 کوشش تمرینی برآورد خطا را داشتند. 24 ساعت پس از مرحله اکتساب، آزمون یادداری انجام شد که آزمودنی ها 10 کوشش را انجام دادند. در مرحله اکتساب از تحلیل واریانس عاملی مرکب 3 (گروه ها براساس بازخورد) × 6 (بلوک های تمرینی) استفاده شد. در مرحله یادداری از روش تحلیل واریانس یک متغیره استفاده شد. همچنین از آزمون تعقیبی توکی هم در مرحله اکتساب و هم در مرحله یادداری استفاده شد. یافته های تحقیق: نتایج در مرحله اکتساب در مورد عملکرد و قابلیت شناسایی خطا نشان داد که در مورد کوشش های تمرینی (0.000p=)، و گروه (0.000p=) تفاوت معنادار می باشد. اثر تعاملی کوشش های تمرینی × بلوک برای عملکرد (0.346p=) معنادار نشد ولی برای قابلیت شناسایی خطا (0.000p=) معنادار شد. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که، بین گروه بازخورد خوب و بد با گروه کنترل (0.000p=)، تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج در مرحله یادداری در مورد عملکرد و قابلیت شناسایی خطا نشان داد که بین گروه ها (0.000p=) اختلاف معناداری وجود دارد. نتایج آزمون توکی نشان داد که بین گروه بازخورد خوب و گروه بازخورد بد (0.030p=، 0.025p=)، تفاوت معناداری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: این تحقیق دو نتیجه در بر داشت. اولین نتیجه: اگر بازخورد پس از کوشش های خوب به فراگیرندگان ارائه شود یادگیری آسان می شود. یافته های این تحقیق با نتایج تحقیقات چی ویاکوفسکی و ولف (2002، 2005، 2007)، چی ویاکوفسکی و همکاران (2009) همخوانی دارد. نکات ناشی از این نتیجه: یادگیرنده های کوشش های موفق زمانی که فکر می کردند به هدف حرکت نزدیک شده اند درخواست بازخورد می دادند (ولف 2002). دوم، برتری بازخورد پس از تلاش های خوب می-باشد. این مورد به نظر می رسد در مقابل نظریه راهنمایی قرار گیرد، زیرا مطابق با این نظریه آزمودنی ها برای داشتن عملکرد بهتر باید زمانی بازخورد دریافت کنند که تلاش بدی از خود به جا گذاشته باشند. دومین نتیجه این بود که، دادن بازخورد پس از کوشش های خوب قابلیت شناسایی خطا را افزایش می دهد. دلایل این برتری احتمالا این است که: تخمین خطا یادگیرنده را تشویق می کند به بازخورد درونی توجه کرده و آن را با بازخورد بیرونی مقایسه کند. همچنین تواتر پایین بازخورد در گروه تلاش های موفق در بلوک اول تا آخر در مقایسه با سایر گروه ها ناشی از تشویق یادگیرنده ها در توجه به بازخورد درونی و مقایسه آن با بازخورد بیرونی شده که بدین صورت باعث استقلال یادگیرنده ها از بکار بردن بازخورد بیرونی می شود (مارتین و آنشل، 1995؛ سوینن، 1988؛ سوینن، و همکاران، 1990).

مقدمه: انتخاب روش های آموزشی مناسب جهت تسهیل یادگیری دانش آموزان از مسائل مهمی است که همواره مسئولین در هر رشته ای با آن مواجه بوده اند. یادگیری مشارکتی یکی از شیوه های نوین آموزشی است که در گروههای کوچک صورت می گیرد. در مقایسه با روش یادگیری انفرادی، یادگیری مشارکتی به دلیل ایجاد نقش های گروهی، فرصت شرکت در فعالیتهای آموزشی، افزایش انگیزش و درک عمیق تر دانش را برای همه دانش آموزان فراهم می کند و می تواند به طور غیر-مستقیم، در توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزانی که تازه وارد مدرسه شده اند، بسیار ضروری و حیاتی باشد.در حالیکه اثرات مثبت این روش بر رشد شناختی و اجتماعی در حوزه وسیعی نشان داده شده است، اثرات آن در تربیت بدنی، خصوصاً موضوعاتی نظیر مهارتهای حرکتی بسیار اندک می باشد. عموماً، گروههای دانش-آموزان به صورت تصادفی و توسط معلم ایجاد می شوند اما برخی از محققین، به تشکیل گروهها به صورت خود انتخابی، تأکید می کنند. هدف از انجام تحقیق، مقایسه این روش ها با یکدیگر و با روش یادگیری انفرادی، بر اکتساب و یادداری مهارت حرکتی ضربه زدن به توپ تنیس روی میز با روی راکت بود. روش شناسی: 32 دانش آموز دختر کلاس اول ابتدایی، به روش تصادفی ساده از یکی از مدارس شهرستان کرج انتخاب شدند و به صورت تصادفی، به 3 گروه تجربی (یادگیری مشارکتی خود انتخابی، مشارکتی معلم انتخابی و انفرادی) و یک گروه کنترل، تقسیم شدند. مدت پژوهش 6 هفته بود. پیش آزمون و پس آزمون در هفته های اول و پنجم و آزمون یادداری در پایان هفته ی ششم به عمل آمد. گروههای مشارکتی طی دو جلسه با اصول مشارکتی(1) آشنا شدند. سپس همه گروههای تجربی، به مدت 6 جلسه 40 دقیقه ای، با استفاده از تمرینات سطح 1 تنیس روی میز آموزش دیدند و بوسیله کرونومتر بیشترین زمان ضربه زدن به توپ تنیس روی میز(بر حسب ثانیه) برای آنها ثبت شد. داده ها با بکارگیری روش های آماری کولموگروف اسمیرونوف، anova یک طرفه، آزمون t وابسته، و با بکارگیری نرم افزار spss-15 تحلیل شدند. یافته های تحقیق: بین پیش آزمون و پس آزمون هر یک از گروههای تجربی تفاوت معنی داری مشاهده شد. بین گروههای تجربی و کنترل در پس آزمون (اکتساب)، تفاوت معنی داری مشاهده شد. بین گروههای تجربی بر اکتساب و یادداری مهارت حرکتی ضربه زدن با راکت، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بین گروه مشارکتی خود انتخابی و گروه کنترل بر یادداری مهارت حرکتی ضربه زدن با راکت، تفاوت معنی داری مشاهده شد.بحث: یادگیری مشارکتی، بر اکتساب و یادداری مهارتهای حرکتی موثر واقع شد. ظاهراً، تعامل میان اعضای یک گروه منجر به ایجاد تضاد شناختی-اجتماعی و آشنایی با فرآیند تولید ایده جدید می شود. از طریق تقویت های گروهی، پاداش های در حین یادگیری و بازخورد بین فردی، اعضای گروه یکدیگر را تشویق می کنند که از ادراکات اشتباه دست کشیده و راه حل های بهتری را جستجو نمایند که با نتایج گرینسکی (1991) و لافونت (2007) همخوانی دارد. برخلاف مطالعات قبلی (لافونت (2007)و دیسون ( 2005)، در تحقیق حاضر تفاوت معنی داری بین یادگیری مشارکتی و یادگیری انفرادی مشاهده نشد که با نتایج چنگ (2008) همخوانی دارد. عدم وجود تفاوت معنی دار، احتمالاً با عواملی از جمله ویژگیهای روانی و توانایی پایین دانش آموزان کلاس اول در برقراری روابط با یکدیگر، نوع مهارت به دلیل دقت و هماهنگی بالا و انگیختگی کم جهت اجرای آن، و کوتاه بودن دوره ی آموزشی، ارتباط دارد. نتیجه گیری نهایی: یادگیری مشارکتی می تواند به عنوان مکمل روش یادگیری انفرادی در جهت رشد حرکتی، عاطفی، و اجتماعی دانش آموزان در مدارس بکار رود.

هدف از این تحقیق بررسی نیازهای ورزش های همگانی بانوان شاغل شهرداری تهران و مقایسه آن با بانوان غیر شاغل و ارائه الگوی مناسب می باشد.جامعه آماری در این تحقیق زنان شاغل در 5 منطقه شهرداری استان تهران و غیر شاغل همان 5 منطقه می باشد.نمونه آماری این تحقیق1388 نفر از زنان شاغل و غیر شاغل می باشند که به طور تصادفی انتخاب شده اند.ابزار جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه با اعتبار آلفای کرونباخ 82% تائید شده است.نتایج نشان داده که میانگین سن آزمودنی ها 34 سال (47/33%)شاغل و 52/67% خانه دار و بیشترین فراوانی را طبقه دیپلم با38/40% به خود اختصاص داده بود. کمر درد با28/10% بیشترین میزان آسیب جسمانی را به خود اختصاص داده بود.نیمی از آزمودنی ها انجام تمرینات ورزشی را سبب تقویت بدن می دانستند38/69% از آزمودنی ها به علت نداشتن وقت کافی نمی توانستند ورزش کنند. و همچنین آزمودنی ها بیشتر تمایل داشتند که صبح ها ورزش کنند،و اکثرا در منزل و سالن های ورزشی به ورزش می پرداختند.اکثر آنها تحت نظر مربی ورزش نمی کردند 59/26% پیاده روی می کردند. در زمینه اوقات فراغت، دیدو بازدید فامیلی و دوستانه با 31/23% بالاترین میزان را نشان می داد.انجام مطالعات و بررسی های اولیه تشکیل کمیته های منطقه ای برای برنامه ریزی در زمینه ورزش های همگانی در هر منطقه، تعیین بوجه برای هر یک از فعالیت های پیش بینی شده در برنامه،هماهنگ سازی برنامه جدید با برنامه های قبلی و تامین اعتبار و اجرای برنامه جدید از جمله مراحل ارائه الگو مشخص گردید.

هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط بین فرهنگ سازمانی و مدیریت مشارکتی در کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان یزد بوده است. از این رو کوشش شده است تا رابطه بین الگوی فرهنگ سازمانی رابینز و مولفه های آن(خلاقیت، ریسک پذیری، رهبری، حمایت، یکپارچگی، کنترل، هویت، سیستم پاداش، سازش با پدیده های تعارض و الگوهای ارتباطی) با مدیریت مشارکتی در کارکنان این سازمان مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی–همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان یزد در سال 1388 بوده است. حجم نمونه آماری برابر جامعه آماری در نظر گرفته شد که در نهایت 60 آزمودنی به عنوان نمونه در این تحقیق شرکت کردند که حدود 95 درصد از جامعه تحقیق را تشکیل می دادند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه استاندارد جهانی فرهنگ سازمانی و پرسشنامه مدیریت مشارکتی نظری کمیشانی(1384) استفاده شد که روایی هر دو پرسشنامه مورد تأیید متخصصان رشته مدیریت و مدیریت ورزشی قرار گرفته است و برای سنجش میزان پایایی نیز از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است(پرسشنامه فرهنگ سازمانی 0/867، پرسشنامه نظری کمیشانی 0/833). در این پژوهش اطلاعات و داده های حاصله با استفاده از روشهای آمار توصیفی مورد ارزیابی قرار گرفت و در ادامه برای بدست آوردن رابطه بین متغیرها از آزمون آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین فرهنگ سازمانی و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(r=0.712,p<0.01 )،بین خلاقیت و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(r=0.621,p<0.01)، بین ریسک پذیری و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(r=0.455,p<0.01)، بین رهبری و مدیریت مشارکتی همبستگی معنی دار(r=0.523,p<0.01)، بین حمایت مدیریت و مدیریت مشارکتی همبستگی معنی دار(r=0.694,p<0.01)، بین یکپارچگی و انسجام با مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(r=0.512,p<0.05)، بین کنترل و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(r=-0.391,p<0.05)، بین هویت و مدیریت مشارکتی همبستگی معنی دار(r=0.437,p<0.01)، بین سیستم پاداش و مدیریت مشارکتی همبستگی معنی دار(r=0.531,p<0.01)، بین سازش با پدیده های تعارض و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(r=0.613,p<0.01)و بین الگوهای ارتباطی و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار (r=-0.373,p<0.05)در کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان یزد وجود دارد.

در این تحقیق ، نوع بازنمایی های حافظه (عمومی یا اختصاصی) در اجرای مهارتهای حرکتی مورد بررسی قرار گرفت. در واقع، تضاد میان دیدگاههای عمومی (مانند نظریه طرحواره) و اختصاصی (مانند نظریه آدامز) در مورد بازنمایی های حافظه، عامل اصلی در طراحی آزمایش این تحقیق محسوب می شود. برای پاسخگویی به سوال تحقیق، از پرتاب آزاد بسکتبال در دو حالت تمرین بسیار زیاد (بازیکنان ماهر) و تمرین حداقل (بازیکنان مبتدی) در نقطه پنالتی و نقاط دیگر استفاده شد. شرکت کنندگان این تحقیق را دو گروه مبتدی و ماهر تشکیل می دادند. اعضای گروه مبتدی کسانی بودند که حداقل تجربه را در بازی بسکتبال و بویژه در پرتاب آزاد داشتند (کمتر از 2 ماه). گروه ماهر هم بازیکنان باتجربه ای بودند که حداقل 8 سال سابقه بازی بسکتبال را دارا بودند. 7 نقطه پرتاب، عمود بر سبد و با فواصل 70/2 و 30/3 و 90/3 و 5/4 (نقطه پنالتی) و 10/5 و 70/5 و30/6 متری از سبد مشخص شدند. پس از تکمیل فرمهای رضایتنامه و شنیدن دستورالعمل کامل اجرای آزمایش، بازیکنان 147 شوت را در قالب 3 ست و 21 بلاک در مدت زمان 40 دقیقه اجرا کردند (هر ست= 7 بلاک و هر بلاک= 7 کوشش) و اطلاعات مربوط به پرتابها جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها بر مبنای چهار روش آماری رگرسیون خطی، اندازه گیری تکراری، t مستقل و t جفت شده و آزمون تحلیل واریانس انجام پذیرفت. آزمون t مستقل، اختلاف معناداری را میان عملکرد واقعی دو گروه در نقطه پنالتی نشان داد. همچنین آزمون تحلیل واریانس، اختلاف معناداری را میان نقاط 6 گانه با نقطه پنالتی در گروه مبتدی و ماهر نشان داد. آزمون t همبسته نیز تفاوت معناداری را میان عملکرد پیش بینی شده و واقعی گروه ماهر نشان داد (t(7)=4.43, p<0.05)، اما در گروه مبتدی این تفاوت معنادار نبود (t(7)=0.15, p>0.05). این تحقیق نیز وجود مهارتهای ویژه را در 4.5 متری سبد، تایید می کند. نتایح این تحقیق منطبق بر نتایج کیتچ و همکاران (2005) و سیمونز و همکاران (زیر چاپ) می باشد. یافته های ما ظهور مهارتهای ویژه ای را نوید می دهد که در پیش بینی نظریات موجود، تعریفی برای آن انجام نشده است. با این تفاسیر بسیاری از مفاهیم نظریه طرحواره از قبیل تمرین متغیر و ثابت، مشکل انباشتگی و عمومی بودن طرحواره، متزلزل به نظر می رسد. با این حال، این اثرات ویژه می تواند دلایل مختلفی از قبیل عوامل بینایی، پارامتربندی ویژه، برنامه حرکتی ویژه و ... داشته باشد که تبیین آنها برعهده تحقیقات آینده می باشد و البته لزوم یک تئوری کنترل حرکتی جدید جهت تلفیق اثرات عمومی و اختصاصی ضروری به نظر می رسد.

هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط بین فرهنگ سازمانی و مدیریت مشارکتی در کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان یزد بوده است. از این رو کوشش شده است تا رابطه بین الگوی فرهنگ سازمانی رابینز و مولفه های آن(خلاقیت، ریسک پذیری، رهبری، حمایت، یکپارچگی، کنترل، هویت، سیستم پاداش، سازش با پدیده های تعارض و الگوهای ارتباطی) با مدیریت مشارکتی در کارکنان این سازمان مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی–همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان یزد در سال 1388 بوده است. حجم نمونه آماری برابر جامعه آماری در نظر گرفته شد که در نهایت 60 آزمودنی به عنوان نمونه در این تحقیق شرکت کردند که حدود 95 درصد از جامعه تحقیق را تشکیل می دادند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه استاندارد جهانی فرهنگ سازمانی و پرسشنامه مدیریت مشارکتی نظری کمیشانی(1384) استفاده شد که روایی هر دو پرسشنامه مورد تأیید متخصصان رشته مدیریت و مدیریت ورزشی قرار گرفته است و برای سنجش میزان پایایی نیز از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است(پرسشنامه فرهنگ سازمانی867/0، پرسشنامه نظری کمیشانی833/0). در این پژوهش اطلاعات و داده های حاصله با استفاده از روشهای آمار توصیفی مورد ارزیابی قرار گرفت و در ادامه برای بدست آوردن رابطه بین متغیرها از آزمون آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین فرهنگ سازمانی و مدیریت مشارکتی رابطه معنی-دار(712/0r =،01/0p < )،بین خلاقیت و مدیریت مشارکتی رابطه معنی-دار(621/0=r ،01/0p <)، بین ریسک پذیری و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(455/0=r ،01/0p <)، بین رهبری و مدیریت مشارکتی همبستگی معنی دار (523/0=r ،01/0p <)، بین حمایت مدیریت و مدیریت مشارکتی همبستگی معنی دار(694/0=r ،01/0p <)، بین یکپارچگی و انسجام با مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(512/0=r ،05/0p <)، بین کنترل و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(391/0- =r ،05/0p <)، بین هویت و مدیریت مشارکتی همبستگی معنی دار(437/0=r ،01/0p <)، بین سیستم پاداش و مدیریت مشارکتی همبستگی معنی دار(531/0=r ،01/0p <)، بین سازش با پدیده های تعارض و مدیریت مشارکتی رابطه معنی دار(613/0=r ،01/0p <) و بین الگوهای ارتباطی و مدیریت مشارکتی رابطه معنی-دار(373/0- =r ،05/0p <) در کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان یزد وجود دارد. واژگان کلیدی فرهنگ سازمانی، مدیریت مشارکتی، کارکنان

هدف تحقیق حاضر تأثیر تصویرسازی کانون توجه بر اجرا و یادگیری مهارت پرتاب دارت کودکان و بزرگسالان بود. به این منظور 33 نفر از دانشجویان دانشگاه جهرم و 33 نفر از دانش آموزان چهارم و پنجم ابتدایی این شهرستان که همگی پسر و راست دست بودند و امتیاز مورد نظر را از پرسشنامه وضوح تصویرسازی حرکت (vmiq- 2) بدست آوردند، انتخاب و به صورت تصادفی ساده به 3 گروه 11 نفری تقسیم شدند. در هر گروه سنی به صورت مشابه، گروههای تصویرساز توجه درونی، بیرونی و کنترل، وجود داشتند. ابتدا پس از آموزش هر فرد در پیش آزمون 3 راند 5 پرتابی به سمت تخته دارت انجام داد. سپس در گروه های مختلف به مدت 6 جلسه و هر جلسه 5 دقیقه به تصویرسازی مربوطه پرداختند. در پایان، یک پس آزمون و همچنین پس از گذشت 48 ساعت، آزمون یادداری تاخیری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یکطرفه ، واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبیlsd و برای رسم نمودارها از نرم افزار اکسل استفاده شد. نتایج نشان داد که تصویرسازی توجه درونی و بیرونی اجرای کودکان را بهبود بخشیده ولی در مرحله یادداری اختلاف معنی داری بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده نشد همچنین بزرگسالان در دو گروه تجربی تصویرسازی در مرحله اجرا بهتر از گروه کنترل عمل کرده و گروه تصویرسازی توجه بیرونی ثبات بیشتری را درحین یادگیری نسبت به گروه تصویرسازی توجه درونی تجربه کرده اند.

هدف از این مطالعه تاثیر روش های الگودهی، تصویرسازی و ترکیبی بر اکتساب و یادداری مهارت حرکتی پرتاب دارت بود. تعداد 49 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه فردوسی مشهد که نمره لازم از پرسشنامه قابلیت تصویرسازی را کسب نمودند، در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در چهار گروه الگودهی (13 نفر)، تصویرسازی (12 نفر)، ترکیبی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان در این مطالعه ابتدا با محل آزمون، نحوه پرتاب دارت، طرز اجرای شرایط مورد نظر و نحوه امتیاز بندی آشنا گردیدند. بعد از مرحله آشنا سازی، شرکت کنندگان در پیش آزمون 10 پرتاب دارت را انجام دادند. در مرحله اکتساب شرکت کنندگان با توجه به گروه تمرینی که در آن قرار گرفته بودند، مداخله مورد نظر را دریافت نمودند. آزمودنی ها در گروه های مختلف 60 کوشش (6ثانیه ای) را به صورت متناوب با مداخله های مربوط در قالب چهار بلوک انجام دادند. یک پس آزمون، مشابه پیش آزمون با 10 پرتاب توسط آزمودنی ها انجام شد و در انتها پس از گذشت 48 ساعت از آخرین پرتاب، آزمون یادداری تاخیری مشابه پس آزمون با 10 پرتاب انجام شد.

هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین اندازه های بدنی، قدرت و الگوی حرکتی با سرعت دویدن در پسران 10- 8 سال بود. نمونه آماری این تحقیق را 70 کودک پسر 8 تا 10 سال که در دبستان های شهرستان فردوس در سال تحصیلی 90-89 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می داد. آزمودنیهای تحقیق به روش تصادفی خوشه ای از بین مدارس مرکز شهر انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل ابزار سنجش اندازه های بدنی (قد، وزن و نمایه توده بدن)، دستگاه قد سنج و ترازو؛ ابزار سنجش قدرت اندام تحتانی، آزمون پرش جفت؛ ابزار سنجش سطح رشدی الگوی دویدن، آزمون رشد مهارت های حرکتی درشت اولریخ؛ و ابزار سنجش سرعت دویدن، آزمون دوی 30 متر سرعت بود. برای تعیین رابطه بین متغیر ملاک (سرعت دویدن) و متغیرهای پیش بین (قد، وزن، نمایه توده بدن، قدرت اندام تحتانی و الگوی دویدن) از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، و برای تعیین میزان واریانس تبیین شده متغیر ملاک در ارتباط با متغیرهای پیش بین از رگرسیون چند متغیره در سطح معنی داری 05/0 ? ? استفاده شد. نتایج بدست آمده در سطح 05/0 ? ? رابطه معنی داری را بین نمایه توده بدنی، قدرت اندام تحتانی و الگوی دویدن با سرعت دویدن نشان داد(p<0.05). اما رابطه معناداری بین قد و وزن با سرعت دویدن مشاهده نشد(p<0.05). در این تحقیق تنها قدرت اندام تحتانی و الگوی دویدن پیشگوی معناداری برای عملکرد دویدن بودند(p<0.05). برای سرعت دویدن میزان واریانس تبیین شده توسط مجموع عوامل قدرت اندام تحتانی و الگوی دویدن 0.39 بدست آمد. نتایج این تحقیق، اهمیت و نقش قدرت اندام تحتانی و الگوی دویدن را در عملکرد دویدن برجسته می نماید.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه هویت ورزشی بازیکنان تیمهای والیبال و والیبال نشسته استان خراسان رضوی بود. به این منظور کلیه بازیکنان حاضر در تیم های والیبال و والیبال نشسته مردان و بانوان استان خراسان رضوی که در مسابقات لیگ های برتر و دسته یک کشور شرکت می کردند (55=n)، مقیاس بومی شده هویت ورزشی (iran-aims) ساخته شده توسط شجیع و سهرابی (1390) را تکمیل نمودند (88/0=a). روایی این ابزار توسط متخصصین مورد تایید قرار گرفت و ثبات درونی آن در گروه والیبال 84/0 و در گروه والیبال نشسته 87/0 بود. به منظور مقایسه هویت ورزشی و خرده مقیاس های آن، از آزمون t مستقل استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر نشان داد که بین هویت ورزشی بازیکنان تیمهای والیبال و والیبال نشسته استان خراسان رضوی تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0 >p). تنها تفاوت معنا داری که در مقایسه خرده مقیاس های هویت ورزشی مشاهده شد، مربوط به خرده مقیاس هویت خود (011/0=p) بود و بین خرده مقیاس های هویت اجتماعی و تأثیر پذیری در بازیکنان تیمهای والیبال و والیبال نشسته استان خراسان رضوی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0< p). به نظر می رسد که سطح تعامل در ورزش ممکن است عامل اثرگذار مهم تری از وجود معلولیت در درجه هویت ورزشی بازیکنان باشد.

هدف از این تحقیق، مقایسه کیفیت خدمات ادراک شده، رضایت مندی و وفاداری مشتریان در مجموعه های ورزشی دولتی و خصوصی بود. به این منظور پژوهشگر به جمع آوری ادبیات موضوعی با بهره گیری از کتاب ها، مجلات و سایت های اطلاع رسانی و تدوین ادبیات موضوعی پژوهش پرداخت. در این پژوهش از پرسش نامه هایی که کو (2004)، تو (2004)، آلن و مایر (1990) به ترتیب برای ارزیابی کیفیت خدمات، رضایت کلی و وفاداری مشتریان در صنعت ورزش طراحی کرده بودند و روایی آن ها تایید شده بود، استفاده شد و پایایی آنها نیز در یک مطالعه مقدماتی به ترتیب 79/0، 83/0 و 73/0 بدست آمد. پرسشنامه کیفیت خدمات، چهار بعد کیفیت خدمات، شامل کیفیت برنامه، کیفیت تعامل، کیفیت نتیجه و کیفیت محیط فیزیکی را از دیدگاه مشتریان ارزیابی می کرد؛ و پرسشنامه وفاداری نیز، دو بعد وفاداری نگرشی و وفاداری رفتاری مشتریان را می سنجید. جامعه آماری پژوهش را کلیه مشتریان مجموعه های ورزشی دولتی و خصوصی شهر مشهد که حداقل یکسال سابقه فعالیت در باشگاه مربوطه را داشتند، تشکیل می دادند. حجم نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان 384 نفر برآورد شد و در نهایت 396 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این پژوهش از آمار توصیفی (میانگین، جدول های فراوانی و نمودارها) و آمار استنباطی (k-s، leven و t مستقل) برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که ین کیفیت خدمات و کلیه مولفه های آن شامل کیفیت برنامه، کیفیت تعامل، کیفیت نتیجه و کیفیت محیط فیزیکی در مجموعه های ورزشی دولتی و خصوصی شهر مشهد تفاوت معناداری در سطح 05/0 وجود دارد، بطوریکه کیفیت خدمات ارائه شده توسط مجموعه های ورزشی خصوصی از مجموعه های ورزشی دولتی از نظر مشتریان بیشتر است. همچنین میزان رضایت مشتریان مجموعه های خصوصی ورزشی شهر مشهد نسبت به مشتریان مجموعه های دولتی همتا در سطح معناداری 05/0 بیشتر بود؛ اما تفاوت معناداری بین میزان وفاداری مشتریان مجموعه های ورزشی دولتی و خصوصی شهر مشهد در سطح 05/0 وجود نداشت و سطح وفاداری مشتریان مجموعه های ورزشی خصوصی و دولتی در هر دو عامل وفاداری نگرشی و وفاداری رفتاری نیز یکسان بود. در نهایت، در اکثر متغیرهای مورد مطالعه بجز وفاداری مشخص شد که مجموعه های ورزشی خصوصی عملکرد بهتری از همتایان دولتی شان داشتند که می توان علت آن را جذب نیروی انسانی کارآمد، استفاده بهینه از اعتبارات و امکانات، تنظیم برنامه هایی همراه با نوآوری، انسجام بین افراد، کاهش هزینه ها، استفاده بیشتر از ظرفیت های مجموعه، کاهش قیمت ها، بهبود کیفی نیروی کار، رشد تکنولوژی و در نهایت افزایش بهره وری از طریق خصوصی سازی دانست.

توجه، فرآیندی است که آگاهی ما را هدایت می کند تا اطلاعات، در دسترس حواس قرار گیرند وکانونی کردن توجه یک روش برای افزایش کارایی در امر یادگیری است، در یادگیری فعالیت های حرکتی کانون -توجه از دو جنبه مورد بررسی قرار می گیرد: 1) جهت :توجه درونی( توجه به حرکت بدن), توجه بیرونی(توجه به اثر و نتیجه حرکت) 2) پهنا (توجه وسیع , توجه باریک). مولتیپل اسکلروزیس یا msیک بیماری مزمن پیشرونده عصبی است که دارای عوارضی از جمله عدم تعادل می باشد. عدم تعادل عامل اولیه ی زمین خوردن واختلال در راه رفتن است که منجر به محدودیتهای حرکتی شده و کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین نیاز به اقداماتی است که بتوان تعادل را در بیماران مبتلا به ms بهبود داد. با توجه به تناقضات موجود در اثرات نوع کانون توجه بر تعادل بیماران با اختلالات تعادلی و عدم بررسی اثر این دستورالعمل ها به طور خاص بر روی بیماران ms محققین به بررسی این پرسش پرداخته اند که آیا دستورالعمل های کانون توجه درونی و بیرونی روی تعادل بیماران مبتلا به ms تاثیر دارد و آیا بین تاثیر این دو از بعد فاصله توجه تفاوتی وجود دارد؟ روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که این طرح آزمایشی شامل 3 گروه تجربی می باشد و دارای پیش آزمون و آزمون های اکتساب و یادداری است. آزمودنی های این تحقیق 36 بیمار مبتلا به ms (27 زن و 9 مرد مبتلا به ms) بودند که از بین بیماران مبتلا به msشهر مشهد به طور تصادفی انتخاب شدند.سطح بیماری این بیماران بوسیله پزشک مغزو اعصاب تایید شد.بیماران داوطلب به طور تصادفی در 3 گروه توجه درونی ، توجه بیرونی دور و توجه بیرونی نزدیک قرار گرفته وآزمون را که ایستادن روی دستگاه تعادل سنج(بایودکس) به صورت 4کوشش 15 ثانیه ای با 10 ثانیه استراحت بین هر کوشش اجرا کردند(ولف 2009).ابتدا همه گروهها پیش آزمون را اجرا کردند. پس از آن هر گروه آزمون را باتوجه به دستورالعمل خود? گروه توجه درونی(توجه به پاها)،توجه بیرونی نزدیک(توجه به علامت های جلو پاها) و توجه بیرونی دور(توجه به نشانه های دورتر از پاها) اجرا کرده و 24 ساعت بعد آزمون یادداری از آنها بعمل آمد. ابتدا فرض همگنی گروه ها در شاخص هایی همچون:قد،وزن ،سن،قدرت پاومدت ابتلا به بیماری مورد توجه قرار گرفت. برای تعیین تاثیر دستورالعمل ها بر اجرا و یادداری آزمودنی ها از آزمون tمستقل استفاده گردید.همچنین برای تفاوت تاثیر این دو نوع دستورالعمل از آزمون تعقیبی tuky استفاده شد. آزمون فرضیه ها در سطح معنا داری p ? 0/05 نشان داد که تعادل شرکت کنندگان در هر دو گروه با دستورالعمل توجه بیرونی دور و نزدیک بهبود پیدا کرد و میزان پیشرفت در هر دو گروه تقریباًمشابه بود.ولی میانگین عملکرد این دو گروه بهتر از گروه با دستورالعمل توجه درونی بود. براساس نتایج بدست آمده تمرکز بر نتیجه حرکت (توجه بیرونی)موجب ایجاد فرایند کنترل ناهشیار شده و در نتیجه یادداری تسهیل و اجرا بهبود خواهد یافت. در صورتی که توجه درونی باعث می شود آزمودنی برای کنترل حرکاتش تلاش آگاهانه داشته باشدکه این امر موجب کاهش عملکرد و یادداری می شود.

پژوهش حاضر به منظور مطالعه تأثیر تداخل زمینه ای بر عملکرد و یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر در شرایط بازخورد آزمونگر کنترل در مهارتهای بسکتبال انجام شده است. روش تحقیق نیمه تجربی، جامعه تحقیق دختران دانش آموز با دامنه سنی 12- 17 سال شهرستان گلوگاه که از این میان 72 آزمودنی برای دو آزمایش به روش تصادفی انتساب شده انتخاب شدند. آزمودنی های هر آزمایش، 3 گروه 12 نفره (قالبی، قالب های تصادفی و تصادفی ) بودند. تکلیف در آزمایش اول، پرتاب آزاد از فواصل 1.5،3 و 4.5 متری و در آزمایش دوم پاس، شوت، دریبل کنترلی بود، که هر مهارت بر اساس آزمون استاندارد ایفرد مورد بررسی قرار گرفت. گروه ها در دو آزمایش تکالیف را با ترتیب در گروه های قالبی، قالب های تصادفی و تصادفی، به مدت 3 هفته، هر هفته 3 جلسه و در هر جلسه 36 تکرار(12 تکرار از هر تکلیف) به تمرین پرداختند . همه آزمودنی ها در شرایط بازخورد آزمونگرکنترل، تکلیف خود را اجرا کردند. بدین صورت که بعد از هر 4 کوشش از هر تکلیف، بازخورد دریافت می کردند. آزمودنی ها بعد از پیش آزمون و دوره ی اکتساب، بلافاصله در پس آزمون و بعد از 24 ساعت در آزمون های یادداری به شیوه ی نیمه قالبی و انتقال شرکت کردند. از آزمون تحلیل واریانس و آزمون-های تعقیبی برای تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در هر دو آزمایش (p=0.001)نشان از بهبود عملکرد و یادگیری در همه گروه ها داشت. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی و هاول در آزمایش اول نشان داد که در مرحله انتقال بین گروه ها اختلاف معنی دار وجود ندارد، ولی در مرحله اکتساب و یادداری اختلاف معنی داری مشاهده شده، و در آزمایش دوم این اختلاف معنی دار بین گروه ها در تمام مراحل دیده شد p=0.000) (. مقایسه نتایج اختلاف جلسات پیش آزمون و پس آزمون با آزمون یادداری، در هر دو آزمایش نشان داد اختلاف مشاهده شده معنادار است(p=0.001) در نهایت نتایج نشان داد گروه های تصادفی و قالبهای تصادفی یادداری و انتقال بیشتری به ویژه در یادگیری برنامه حرکتی دارند. بنابراین این پژوهش به مربیان ورزشی پیشنهاد می کند که در برنامه های تمرینی خود از برنامه تصادفی و یا قالب های تصادفی استفاده نمایند.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات پروبیوتیک، پری بیوتیک و سین بیوتیک در جیره بر پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی طرح ریزی شد. 1056 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 به 11 تیمار آزمایشی اختصاص داده شدند. هر تیمار شامل 6 تکرار و در هر تکرار 16 قطعه قرار داده شد. این آزمایش به مدت 42 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. تیمارها شامل 1ـ کنترل، 2ـ جیره حاوی آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین 3ـ جیره حاوی پروبیوتیک پریمالاک، 4ـ جیره حاوی پروبیوتیک باکتوسل، 5ـ جیره حاوی پری بیوتیک تکنوموس، 6ـ جیره حاوی پری بیوتیک فرمکتو، 7ـ جیره حاوی پروبیوتیک پریمالاک + پری بیوتیک تکنوموس، 8ـ جیره حاوی پروبیوتیک باکتوسل+ پری بیوتیک تکنوموس، 9ـ جیره حاوی پروبیوتیک پریمالاک+ پری بیوتیک فرمکتو 10ـ جیره حاوی پروبیوتیک باکتوسل + پری بوتیک فرمکتو، 11ـ جیره حاوی سین بیوتیک بیومین بودند. مقدار مصرف آنها برطبق پیشنهاد شرکت تولیدکننده بود. در سن 10 روزگی واکسن نیوکاسل تزریق شد، و در 22 روزگی از 3 پرنده هر تکرار برای تعیین تیتر آنتی بادی علیه نیوکاسل و تعداد گلبول های سفید از ورید بال خون گیری شد. به 3 پرنده دیگر یک میلی لیتر سوسپانسیون 10% گلبول قرمز گوسفندی (srbc) تزریق شد و بعد از 6 روز برای تعیین تیتر آنتی بادی علیه آن خون گیری به عمل آمد. برای بررسی سیستم ایمنی سلولی، در 42 روزگی محلول فیتوهماگلوتونین (pha) به پرده انگشت پای دو پرنده از هر تکرار تزریق شد و 48 ساعت بعد ضخامت آن با کولیس اندازه گیری شد. در 42 روزگی، از هر تکرار یک پرنده برای تعیین وزن اندام های لنفوئیدی (طحال، بورس و تیموس) کشتار شد. نتایج نشان داد پری بیوتیک فرمکتو توانست افزایش تیتر آنتی بادی علیه نیوکاسل را نسبت به تیمار حاوی آنتی بیوتیک ایجاد کند (01/0p<). هر چند از لحاظ عددی تمام تیمارها نسبت به کنترل و تیمار حاوی آنتی بیوتیک افزایش تیتر آنتی بادی علیه srbc را نشان دادند، اما این افزایش از لحاظ آماری معنی دار نبود. افزایش تعداد گلبول های سفید خون و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در برخی تیمارها نسبت به کنترل و تیمار حاوی آنتی بیوتیک نشان داده شد، با این وجود وزن نسبی اندام های ایمنی اختلاف معنی داری را با یکدیگر نشان ندادند. در آزمون پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتونین، تیمار حاوی سین بیوتیک توانست تفاوت معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان دهد. در کل نتایج نشان داد که بهبود سیستم ایمنی جوجه های گوشتی، با برخی از تیمارهای جایگزین های آنتی بیوتیک حاصل شده است و برای فراسنجه های مختلف، نوع مکمل می تواند تأثیر متفاوتی داشته باشد.

در این تحقیق سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر عملکرد بلدرچین ژاپنی در قالب دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول (14 تا 28 روزگی) با استفاده از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 14 روزه و در آزمایش دوم (29 تا 49 روزگی) از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (6/21،24و4/26درصد)] در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار انجام شد. مصرف خوراک و افزایش وزن به صورت دوره ای اندازه گیری و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شد. در پایان هر آزمایش از هر تکرار، 2 قطعه پرنده انتخاب و پس از خون گیری جهت بررسی صفات لاشه کشتار شدند. به ترتیب پایین ترین و بالاترین سطح انرژی و پروتئین بیشترین سطح مصرف خوراک را موجب شدند (05/0p<). بالاترین سطح انرژی نیز بهترین ضریب تبدیل خوراک را داشت (01/0p<). اثر متقابل انرژی و پروتئین جیره تنها بر وزن نسبی کبد معنی دار شد. از بین فراسنجه های خونی مورد آزمایش(تری گلیسرید، کلسترول کل، اسیداوریک و ldl) در دوره رشد، غلظت اسید اوریک تحت تاثیر سطح انرژی جیره قرار گرفت به طوریکه با افزایش سطح انرژی غلظت اسید اوریک کاهش یافت (01/0p<). در دوره پایانی نیز کلسترول و ldl تحت تأثیر سطح انرژی جیره قرار گرفتند (01/0p< ). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در دوره پایانی تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی قرار گرفت، به طوری که بهترین نتایج با حداکثر سطح انرژی بدست آمد. وزن نسبی کبد نیز در دوره پایانی تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی و پروتئین و اثرات متقابل آنها قرار گرفت (05/0p<). با توجه به نتایج عملکرد این تحقیق می توان سطح مطلوب انرژی قابل متابولیسم جیره های دوره رشد و پایانی را 3200 کیلوکالری در کیلوگرم پیشنهاد نمود. کلید واژه: انرژی قابل متابولیسم، پروتئین و بلدرچین ژاپنی.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف آنزیم فیتاز در جیره های غذایی برپایه ذرت-کنجاله سویا به همراه کاهش فسفر قابل دسترس بر عملکرد جوجه های گوشتی از سن 22 تا 42 روزگی صورت پذیرفت. تعداد 396 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار و 4 تکرار به ازای هر تیمار و تعداد 11 پرنده در هر تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره شاهد حاوی 44/0 درصد فسفر قابل دسترس، جیره تیمارهای 2 تا 5 با 14/0 درصد فسفر قابل دسترس و به ترتیب دارای 0، 1000، 2000 و 4000 واحد آنزیم، جیره تیمارهای 6 تا 9 با 24/0 درصد فسفر قابل دسترس و به ترتیب دارای 0، 1000، 2000 و 4000 واحد آنزیم. طی دوره میزان تلفات، خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک اندازه گیری شد. در سنین 32 و 42 روزگی از 2 جوجه در هر تکرار خون گیری و در انتهای دوره 5 جوجه از هر تیمار کشتار شدند. نتایج نشان دادند که مصرف خوراک با کاهش فسفر قابل دسترس و یا استفاده از آنزیم فیتاز تحت تأثیر قرار نگرفت. افزودن فیتاز، در جیره های حاوی 14/0 و 24/0 درصد فسفر قابل دسترس افزایش وزن را به طور معنی داری (001/0p<) بهبود داد. ضریب تبدیل خوراک با کاهش مقادیر فسفر قابل دسترس افزایش یافت که با افزودن آنزیم فیتاز به طور معنی داری (003/0p<) بهبود یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که وزن نسبی دستگاه گوارش، کبد و قلب با افزودن آنزیم به طور معنی داری کاهش یافت اما تاثیری بر وزن نسبی لاشه و ران، سینه، بال، چربی بطنی و طحال نداشت. استفاده از آنزیم فیتاز در جیره های با فسفر قابل دسترس 14/0 درصد به طور معنی داری درصد خاکستر انگشت پا و فسفر استخوان درشت نی را بالا برد. هم چنین طول استخوان درشت نی در جیره با فسفر قابل دسترس 14/0 درصد کاهش یافت که با افزودن آنزیم فیتاز به طور معنی داری (0001/0p<) افزایش داشت. کاهش سطح فسفر قابل دسترس و افزودن آنزیم فیتاز تأثیری بر پروتئین کل خون نداشت اما به طور معنی داری فسفر، کلسیم و آلکالین فسفاتاز را تحت تأثیر قرار داد به طوری که افزودن آنزیم سبب کاهش کلسیم و آلکالین فسفاتاز و افزایش سطح فسفر خون شد. استفاده از جیره با فسفر قابل دسترس 14/0 درصد به طور معنی داری (07/0p<) درصد تلفات را افزایش داد. به طور کلی نتایج نشان داد که می توان جیره هایی با فسفر قابل دسترس 14/0 درصد همراه با 4000 واحد آنزیم فیتاز و یا جیره هایی با فسفر قابل دسترس 24/0 درصد همراه با 1000 واحد آنزیم فیتاز بدون کاهش در عملکرد جوجه های گوشتی استفاده کرد.

پژوهش حاضر با هدف، مقایسه انگیزه ی مشارکت ورزشی دانشجویان رشته‏های حوزوی و غیرحوزوی انجام گرفته است. جامعه آماری 2600 نفر از دانشجویان دانشگاه بجنورد و 360 نفر از دانشجویان مراکز حوزوی شهر بجنورد بودند، نمونه آماری این تحقیق با استفاده از جدول مورگان 521 نفر دانشجو (186 نفر دانشجوی حوزوی و 335 نفر دانشجوی غیرحوزوی) از رشته‏های مختلف تحصیلی دانشگاه بجنورد و مراکز حوزوی شهر بجنورد انتخاب شدند، نمونه ها به صورت طبقه‏ای و کاملاً تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش انگیزه مشارکت از پرسش نامه انگیزه مشارکت ورزشی گیل و همکاران (1983)، شامل 30 سوال با 8 خرده مقیاس، در این تحقیق استفاده گردید. هم چنین در بخش اول پرسش نامه مشخصات افراد شامل سن، جنسیت، مقطع تحصیلی، رشته ورزشی مورد علاقه و تعداد جلسات تمرین هفتگی مورد سوال واقع شد. در قسمت اول فصل چهار ابتدا یافته ها توصیف شد و در ادامه چون توزیع داده ها غیر نرمال بود از آزمون غیر پارامتری مان ویتنی برای پاسخ به فرضیه ها استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که، بین انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان رشته‏های حوزوی و غیرحوزوی تفاوت معناداری وجود دارد، و با توجه به جدول میانگین ها دانشجویان غیرحوزوی در وضعیت بهتری می باشند. در خرده مقیاس های موفقیت، تفریح و سرگرمی نیز بین دانشجویان حوزوی و غیرحوزوی تفاوت معنادار بود (p<=0/05)، که در هر دو عامل دانشجویان غیرحوزوی در وضعیت بهتری قرار گرفتند. اما در خرده مقیاس های گروه گرایی، آمادگی، رهایی انرژی، عوامل موقعیتی، بهبود و توسعه مهارت و دوست یابی بین دانشجویان حوزوی و غیرحوزوی تفاوت معناداری مشاهده نگردید (p>0/05). هم چنین با توجه به نتایج آزمون فریدمن بین اولویت عوامل گوناگون انگیزه شرکت دانشجویان در فعالیت‏های ورزشی تفاوت وجود دارد، در میان دانشجویان غیرحوزوی به ترتیب خرده مقیاس های تفریح و سرگرمی، آمادگی، بهبود و توسعه مهارت، گروه گرایی، موفقیت، رهایی انرژی، دوست یابی، و عوامل موقعیتی در اولویت بوده و در میان دانشجویان حوزوی به ترتیب خرده مقیاس‏های آمادگی، تفریح و سرگرمی، بهبود و توسعه مهارت، گروه گرایی، عوامل موقعیتی، رهایی انرژی، دوست یابی و عوامل موقعیتی در اولویت بوده است.

این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای نامحلول (سبوس گندم) در جیره حاوی جو بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 392 قطعه جوجه ماده سویه راس 308 در سن 11 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 14 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره بر پایه ذرت (شاهد) 2- جیره بر پایه 30 درصد جو 3- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه آنزیم روابیو 4- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه آنتی بیوتیک آویلامایسین 5- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه 4 درصد سبوس گندم 6- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه 8 درصد سبوس گندم 7- جیره بر پایه 30 درصد جو به همراه 12 درصد سبوس گندم. این آزمایش در دوره رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی (25 تا 42 روزگی) انجام گرفت. در 23 روزگی از هر تیمار 4 جوجه (یک پرنده به ازای هر تکرار) کشتار شد و در 24 روزگی از هر تیمار 8 جوجه (دو پرنده به ازای هر تکرار) به صورت تصادفی انتخاب و خونگیری از ورید بال آن ها صورت گرفت. کشتار و خونگیری از پرنده ها به ترتیب در 40 و 41 روزگی مجدداً تکرار شد. نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف خوراک و افزایش وزن در کل دوره آزمایش (11 تا 42) تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت اما اختلافی در ضریب تبدیل خوراک در کل دوره مشاهده شد (01/0p<) و تیمار بر پایه جو بالاترین ضریب تبدیل خوراک را نشان داد، در صورتی که استفاده از آنزیم، آنتی بیوتیک و سطوح 4 و 8 درصد سبوس گندم سبب کاهش ضریب تبدیل خوراک شدند و با تیمار شاهد تفاوتی نداشتند. اثر تیمارهای آزمایشی روی کلسترول سرم در 40 روزگی معنی دار بود و استفاده از سبوس گندم سبب کاهش کلسترول سرم شد. اثر تیمارهای آزمایشی روی تری گلیسرید سرم در 24 روزگی معنی دار (01/0p<) بود و جیره های حاوی سبوس گندم کمترین تری گلیسرید سرم را داشتند. اثر جیره های آزمایشی روی درصد وزن لاشه پرندگان در 23 روزگی معنی دار (01/0p<) بود و استفاده از آنتی بیوتیک و 12 درصد سبوس گندم در جیره بر پایه جو سبب افزایش وزن لاشه شد. اما در 40 روزگی اختلاف معنی داری بین درصد وزن لاشه تیمارهای مختلف وجود نداشت. همچنین اختلافی در چربی بطنی تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (01/0p<) و جیره های بر پایه جو و جیره های حاوی جو + سطوح مختلف سبوس گندم سبب کاهش چربی بطنی شدند. ارتفاع پرز ژئوژنوم جوجه های تغذیه شده با سطوح 8 و 12 درصد سبوس گندم افزایشی )05/0(p< نسبت به تیمار بر پایه جو داشت. در کل به نظر می رسد با توجه به عملکرد جوجه های گوشتی، سطوح 4 و 8 درصد سبوس گندم در های بر پایه جو بتوانند بر بهبود ضریب تبدیل خوراک موثر باشند.

هدف از انجام این تحقیق اثر ترتیب دو نوع برنامه تمرینی، مشاهده الگوی ماهر- تصویرسازی ذهنی و تصویرسازی ذهنی- مشاهده الگوی ماهر بر مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در افراد مبتدی بود. روش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 42 نفر دانشجوی پسر بصورت در دسترس و هدفمند که موفق به کسب نمره لازم از پرسشنامه تصویرسازی حرکتی شده بودند، انتخاب شدند. و در ابتدا از آنها آزمون استاندارد ایفرد در مهارت پرتاب آزاد بسکتبال به عمل آمده، سپس آن ها به طور تصادفی به سه گروه مشاهده الگوی ماهر - تصویرسازی ذهنی، گروه تصویرسازی ذهنی- مشاهده الگوی ماهر و گروه کنترل تقسیم شدند. دو گروه آزمایش طی هشت هفته هر هفته 3 جلسه به مدت 10دقیقه تحت برنامه مربوط به خود آموزش داده شدند و گروه کنترل فعالیتی انجام ندادند. در پایان آخرین جلسه تمرینی از آنها شبیه پیش آزمون آزمون اکتساب گرفته شد، و پس از 72 ساعت آزمون یادداری از آنها به عمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری k-s ، آزمون تی استیودنت وابسته برای مقایسه درون گروهی و از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و دو طرفه برای تعیین تعامل گروه تمرینی و مراحل مختلف استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، که هر دو گروه تمرینی مشاهده الگوی ماهر - تصویرسازی ذهنی، تصویرسازی ذهنی - مشاهده الگوی ماهر پیشرفت معنی داری نسبت به گروه کنترل در آزمون اکتساب و یادداری داشتند، اما بین گروه تمرینی مشاهده الگوی ماهر- تصویرسازی ذهنی با تصویرسازی ذهنی- مشاهده الگوی ماهر در آزمون اکتساب و یادداری تفاوت معنی-داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: مشاهده الگوی ماهر و تصویر سازی ذهنی نسبت به بی تمرینی باعث اکتساب و یادداری بیشتری در مهارت پرتاب آزاد بسکتبال می شود ولی در ترتیب های مختلف در دو گروه تمرینی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

این آزمایش به منظور بررسی امکان کاهش سطح پروتئین جیره بوقلمونهای نر گوشتی با استفاده از آنزیم پروتئاز در مرحله رشد( سن 28 تا 58روزگی) انجام شد. 168 جوجه بوقلمون سویه but 6 به 24 پن دارای 7 پرنده در هر پن توزیع شدند. طرح آزمایشی به صورت کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جیره ها شامل a- جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد، با 83/25درصد پروتئین خام) b- جیره دارای کنجاله کلزا و پودر ضایعات کشتارگاهی طیور c- تیمار با کاهش 10 درصدی سطح پروتئین(42/23درصد) بر اساس ذرت و کنجاله سویا بدون آنزیم پروتئاز d- تیمار با کاهش10 درصدی سطح پروتئین بر اساس ذرت و کنجاله سویا و 1/0درصد آنزیم پروتئاز e- تیمار با کاهش10 درصدی سطح پروتئین دارای کنجاله کلزا و پودر ضایعات کشتارگاهی طیور بدون آنزیم پروتئاز f- تیمار با کاهش10 درصدی سطح پروتئین دارای کنجاله کلزا و پودر ضایعات کشتارگاهی طیور و با افزودن 1/0درصد آنزیم پروتئاز. در تیمار d با کاهش سطح پروتئین و افزودن آنزیم پروتئاز افزایش وزن مشابهی با تیمار شاهد مشاهده شد(3196 در برابر 3157 گرم در کل دوره) که نشان می دهد با کاهش سطح پروتئین خام جیره و افزودن آنزیم پروتئاز می توان سطح پروتئین را تا 10 درصد کاهش داد. در تیمار c با کاهش سطح پروتئین و بدون افزودن آنزیم پروتئاز کمترین افزایش وزن و بیشترین ضریب تبدیل مشاهد شد. ابقای نیتروژن در تیمار های e و f کاهش نشان داد. تیمار d از لحاظ درصد لاشه و سینه بالاترین عدد را دارا بود. نتایج تحقیق نشان داد که با افزودن آنزیم پروتئاز فقط در جیره های برپایه ذرت و کنجاله سویا می توان کاهش سطح پروتئین جیره را جبران نمود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرتصویرسازی هیپنوتیزمی و غیر هیپنوتیزمی بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. روش این تحقیق نیمه تجربی بود. نمونه آماری در این تحقیق دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد بودند که در نیم سال اول تحصیلی 91-90 تربیت بدنی عمومی گذراندند. از این جامعه 45 دانشجو که قابلیت تصویرسازی بالایی داشتند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه، که دو گروه آن تجربی (1 و 2) و یک گروه کنترل مورد آزمون قرار گرفتند. به گروه تجربی 1، در 7 جلسه 30 دقیقه ای به مدت 7 دقیقه، تلقین ها و تصویرهای ذهنی در زمینه های تکنیک ورزشی (پرتاب آزاد بسکتبال) ،تمرکز، فکر بهتر، آرامش بیشتر، داده شد ودر گروه تجربی2، در 7 جلسه 30 دقیقه ای به مدت 7 دقیقه، تصویر سازی بدون خلسه صورت گرفت. گروه سوم که گروه کنترل بود در این مدت فعالیت بدنی انجام دادند. قابلیت تصویرسازی این آزمودنی ها از طریق پرسشنامه miq-r همگن شد. در این تحقیق از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمونtهم بسته و f و آزمون تعقیبی lsd) برای تحلیل داده ها استفاده شدند. تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادکه تصویر سازی هیپنوتیزمی و غیر هیپنوتیزمی بر عملکرد آزمودنی ها اثر گذار بوده ولی در مقایسه با تحلیل واریانس یک طرفه سودمندی به نفع تصویر سازی هیپنوتیزمی می باشد. همچنین تحلیل داده ها نشان داد که تصویر سازی هیپنوتیزمی بر یادداری تاثیر معنی دار ندارد ولی تصویرسازی غیر هیپنوتیزمی بر یادداری اثر معنی دار دارد.

قابلیت ایفای نقش مناسب در زنجیره ی ارزش و عرضه محصولات کشاورزی از جمله نیازهای مهم کشاورزان محسوب می شود و در این زمینه رهیافت های ترویج بازارمداری سعی نموده در برآورده نمودن این ظرفیت ها توسعه یابند. این پژوهش با هدف ارزیابی نیازهای ترویجی تولیدکنندگان طیور تخمگذار در جهت افزایش ظرفیت های بازارمحوری آنها در استان قم صورت گرفته است. پژوهش حاضر جزء پژوهش های کاربردی ارزشیابانه بوده که از روش شناسی های مطالعات موردی و پژوهش های توصیفی- همبستگی با استفاده از اسناد، مصاحبه های نیمه ساختار یافته و مصاحبه های ساختار یافته بهره برده است. جهت تعیین روایی محتوای ابزار پژوهش، پرسشنامه در چند پانل تخصصی متشکل از تیم پژوهش در تخصص های مختلف و کارشناسان مرتبط مورد بحث قرار گرفت. برای تعیین پایایی از آزمون آلفای کرونباخ برای شاخص های مختلف استفاده شد که نتایج آن بین 73/0 تا 9/0 بدست آمد که به طور معنی داری قابل قبول بود. مشارکت کنندگان مطالعه ی موردی را کارشناسان امور دام استان قم، مرغداران، اعضای اتحادیه مرغداران، شرکت پشتیبانی امور دام و مدیرعامل شرکت دان بار تشکیل می دادند. در پیمایش نیز تعداد 91 نفر مرغدار از 125 واحد مرغداری تخمگذار فعال در استان قم با کمک نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند. در زنجیره ی ارزش پرورش طیور تخمگذار در استان قم، اکثریت مرغداران از نهاده های وارداتی استفاده می کردند و معمولاً محصول تخم مرغ خود را به تعاونی عرضه نموده و یا به دلال می فروختند. نیازسنجی با استفاده از الگوی بوریچ انجام شد. نتایج نشان داد که مهمترین نیازهای ظرفیت سازی فنی- علمی مرغداران توانایی پیش بینی بازار قبل از شروع تولید، اطلاع در مورد تعداد جوجه و پولت تولیدی در کشور و شناخت تامین کنندگان اصلی یا تولید کنندگان نهاده ها بود. مهمترین نیازهای ظرفیت سازی ارتباطی-راهبردی مرغداران قدرت چانه زنی در خرید نهاده ها و فروش محصولات و توانایی عرضه محصولات به بازار صادرکننده بود. از مهمترین مواردی که در آنها نیاز به ظرفیت سازی تشکل های مرغداران احساس می شد به ترتیب عبارت بودند از: توانایی اتحادیه برای راه اندازی بازارهای محلی، توانایی تشکل ها برای تعیین سطح تولید برای دور آینده، توانایی اتحادیه در فرآوری محصولات، توانایی زیرساختی اتحادیه برای عرضه محصولات به بازارهای هدف، توانایی تشکل ها در خرید محصولات مرغداری به صورت تضمینی و بالاتر از قیمت خرید دلالان، توانایی فشار بر سیاست های مربوط به واردات و صادرات محصول و توانایی مالی و زیرساختی تشکل ها در نگهداری و ذخیره سازی تخم مرغ تولید شده. افراد تحصیل کرده تر و دارای دسترسی بیشتر به منابع اطلاعاتی- ترویجی نیاز کمتری را از لحاظ فنی و ارتباطی- راهبردی احساس می کردند.

پژوهش حاضر باهدف تحلیل عوامل مرتبط با بهره وری انرژی در مرغداری های گوشتی تحت پوشش اتحادیه مرغدارن استان کرمانشاه انجام گرفته است. این پژوهش با رویکرد کمی انجام شده است. نمونه آماری را 181 واحد از مرغداری های تحت پوشش اتحادیه مرغداران استان کرمانشاه تشکیل دادند. از پرسشنامه به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات استفاده شد. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظرات و پیشنهاد های اعضای هیئت علمی صاحب نظر در رشته های ترویج و آموزش کشاورزی، اقتصاد کشاورزی و علوم دامی با گرایش طیور مورد تأیید قرار گرفت و برای سنجش پایایی از پایلوت تست و محاسبه ضریب کرونباخ آلفا استفاده گردید. مقدار ضریب کرونباخ آلفا برای بخش های مختلف بین 0.72 تا 0.82 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای excel و spss انجام شد. نتایج نشان داد میانگین بهره وری انرژی مرغداری های در هر دوره 7.40 گرم بر تومان است. همچنین میانگین ضریب تبدیل، ضریب بازده غذایی و شاخص بازده تولید در مرغداری های مورد مطالعه به ترتیب 2.24، 0.45 و 227 به دست آمد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد بین بهره وری انرژی و متغیر سن، میزان تحصیلات، اولویت شغلی مرغدار، تعدادکارگرماهر، ضخامت دیوار، تعداد پنجره، مساحت پنجره، درصد تلفات و بازده غذایی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج همبستگی رابطه معنی داری را بین ضریب تبدیل غذایی با سن، سابقه فعالیت، تعداد کارگر ساده، تعداد فن مورد استفاده، ظرفیت کلی فن ها، درصد تلفات و وزن پایان دوره وجود دارد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد بهره وری انرژی واحدهای با مدیر دارای تحصیلات دانشگاهی و رشته کشاورزی به طور معنی داری بیشتر از واحدهای با مدیر فاقد تحصیلات دانشگاهی بود. همچنین بهره وری انرژی و ضریب بازده غذایی واحدهای دارای کارشناس تأسیسات به طور معنی داری بیشتر از واحدهای فاقد آن بود. نتایج تحلیل واریانس نشان داد تفاوت معنی داری بین بهره وری انرژی واحدهای شهرستان های مختلف استان، واحدهای با نوع قرارداد مختلف با دامپزشک و کارشناس تغذیه (دائمی، پاره وقت و بازدید موردی) وجود دارد. با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی راهکارهای بهبود بهره وری انرژی در چهار عامل سرمایه ای - تأسیساتی، نظارتی - اجرایی، اصلاحی و سرمایه ای –آموزشی خلاصه شد.

کمال گرایی یکی از سازه های شخصیتی می باشد که نقش مهمی را در سازگاری انسان ایفا می کند و در دهه های اخیر توجه زیادی را به خود جلب نموده است. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین ابعاد مختلف کمال گرایی ورزشکاران و عزت نفس آنان می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان ورزشکار مناطق 9 گانه وزارت علوم شرکت کننده در مسابقات بین دانشگاهی در سال تحصیلی 89-88 می باشد که از بین آنها و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از بین مناطق 9 گانه وزارت علوم، دو منطقه انتخاب شدند. سپس از بین شرکت کنندگان در مسابقات این مناطق به روش تصادفی رشته های والیبال، هندبال، بدمینتون و تنیس روی میز 45 نفرانتخاب شدند. اطلاعات فردی آزمودنی ها از قبیل سن، جنس، رشته ورزشی از طریق پرسشنامه مشخصات فردی جمع آوری شد. سپس کلیه افراد به کامل کردن پرسشنامه ها پرداختند. پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، فرضیه های تحقیق با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که ابعاد مثبت کمال گرایی (معیارهای شخصی و سازماندهی) رابطه معناداری با عزت نفس افراد ندارند و از میان معیارهای منفی کمال گرایی (نگرانی درباره اشتباهات، تردید در مورد نگرانی ها، ادراک فشار والدین و ادراک فشار مربی) تنها در بعد ادراک فشار والدین رابطه معناداری با عزت نفس ورزشکاران مشاهده شد. به نظر می رسد که به جز ادراک فشار والدین، بقیه ابعاد کمال گرایی ارتباط متوسطی با عزت نفس دارند. این نتایج نشان می دهند که عزت نفس نمی تواند ارتباط بالایی با کمال گرایی مثبت افراد داشته باشد.

: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط فعالیت جسمانی اوقات فراغت، نمایه توده بدنی و مهارت های حرکتی بنیادی بود. تعداد 70 نفر از دانش آموزان پسر 11-7 سال مدارس غیر انتفاعی ناحیه 6 آموزش و پرورش شهرستان مشهد در این مطالعه به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند که 7 نفر از آنها در طی تحقیق از روند اجرای تحقیق کنار رفتند. شرکت کنندگان در این مطالعه ابتدا با نحوه آزمون حرکتی درشت اولریخ آشنا شدند. بعد از مرحله آشنا سازی، شرکت کنندگان هر حرکت را سه مرتبه انجام دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن، پیرسون و استفاده شد. با توجه به تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفته، مشخص گردید که بین فعالیت جسمانی (اوقات فراغت) با نمایه توده بدن و مهارتهای حرکتی بنیادی ارتباط معنی داری دیده نشد. همچنین، بین فعالیت جسمانی (اوقات فراغت) و مهارت های حرکتی بنیادی نیز ارتباط معنی داری دیده نشد و بین نمایه توده بدن و مهارت های حرکتی بنیادی ارتباط معنی داری وجود نداشت.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر فراوانی بازخورد خود¬کنترلی پس از کوشش¬های خوب و ضعیف بر اکتساب و یادداری یک تکلیف پرتابی در کودکان 10تا 11 ساله می¬باشد شرکت کنندگان تکلیفی را تمرین کردند که می¬بایست از پشت خطی که 3 متر از مرکز هدف فاصله داشت قرار می¬گرفتند و با دست غیر¬برتر و با چشمان بسته به سمت هدف متحد المرکزی به شعاع 10 سانتی¬متر بود نشانه روی کردند و تنها به بازخوردی که آزمون¬گر ارائه می کرد توجه می¬کردند و از این طریق از محل پرتاب آگاه می¬شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی بر اساس فراوانی به سه گروه تقسیم شدند و نهایتاً پس از مرحله اکتساب به شش گروه خود¬کنترل تقسیم شدند، گروه اول بازخورد را با فراوانی 33 درصد پس از کوشش¬های خوب ،گروه دوم بازخورد را با فراوانی33 درصد پس از کوشش¬های ضعیف ، گروه سوم بازخورد را با فراوانی 50 درصد پس از کوشش¬های خوب ،گروه چهارم بازخورد را با فراوانی 50 درصد پس از کوشش¬های ضعیف ،گروه پنجم بازخورد را با فراوانی 100 درصد پس از کوشش¬های خوب وگروه ششم بازخورد را با فراوانی 100 درصد پس از کوشش¬های ضعیف درخواست می¬کردند. از آمار توصیفی، تحلیل واریانس مرکب، آزمون تعقیبی توکی (tukey) و آزمون تحلیل واریانس یک¬سویه (anova) ، تحلیل واریانس دو¬سویه (two-way anova)) برای مقایسه داده ها استفاده گردید. در مرحله اکتساب، بین نمرات گروه خود¬کنترل پس از کوشش¬های ضعیف با فراوانی 33درصد و100 درصد تفاوت معنادار وجود داشت . ولی بین بقیه گروه¬ها تفاوت معناداری نبود. در مرحله اکتساب بین میانگین گروه¬های پس از کوشش¬های خوب، تفاوت معناداری مشاهده نشد. در مقایسه شش گروه در اکتساب تفاوت معناداری بین 33درصد و100 درصد وجود داشت. نتایج در مرحله یادداری نشان داد در هر دو گروه پس از کوشش¬های خوب و ضعیف، تفاوت بین گروه 100 درصد و50 درصد معنادار بود و در مقایسه بقیه گروه¬ها تفاوت معناداری وجود نداشت. در مقایسه بین شش گروه در مرحله یادداری نیز تنها تفاوت بین دو گروه 100 درصد و 50 درصد پس از کوشش های ضعیف معنادار بود و در مقایسه بقیه گروه¬ها تفاوت معناداری وجود نداشت. این نتایج نشان دهنده کارآمدی استفاده از فراوانی بازخورد بیشتر و پس از کوشش¬های ضعیف و خوب برای یادگیری بهتر کودکان می-باشد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تصویرسازی ذهنی مثبت و منفی براکتساب و یادداری سرویس والیبال جامعه آماری شامل دانش اموزان دختر مقطع متوسطه ناحیه ی شش آموزش و پرورش شهر مشهد و حجم نمونه نیز برابر با 45 نفر بود که به صورت تصادفی انتخاب و در گروه های کنترل، تصویرسازی مثبت و تصویرسازی منفی جایگرین شدند. روش تحقیق شامل روش نیمه تجربی پیش آزمون پس ازمون با گروه کنترل بود، متغیر مستقل در این مطالعه تصویرسازی ذهنی مثبت و منفی در اجرای سرویس والیبال و متغیر وابسته اکتساب و یادداری سرویس والیبال بود. داده های این تحقیق توسط آزمون سرویس والیبال ایفرد در پیش آزمون، پس آزمون و آزمون یادداری جمع آوری گردید. پس از بررسی فرض طبیعی بودن گروه ها و همسانی واریانس، مقایسه گروه ها توسط آزمون تحلیل واریانس مرکب و یک طرفه و نیز آزمون t صورت گرفت. نتایج نشان داد که تصویر سازی مثبت بر اکتساب مهارت سرویس والیبال تاثیر مثبت و معنی داری داشته است. با این حال تصویرسازی منفی باعث تخریب عملکرد شرکت کنندگان در مهارت سرویس والیبال شده است. بین گروه تصویرسازی مثبت و منفی در اکتساب و یادگیری مهارت سرویس والیبال اختلاف وجود دارد. بطوریکه گروه تصویر سازی مثبت در اکتساب مهارت سرویس والیبال نتایج مفیدی کسب نمودند در حالیکه در گروه تصویر سازی منفی کاهش عملکرد را بدنبال داشت.

به منظور مطالعه ی اثرات عصاره ی گیاهی، موننسین و مخلوط روغن گیاهی و دریایی روی ph و جمعیت برخی از میکروب های شکمبه آزمایشی انجام شد. در این پژوهش نمونه های مواد هضمی شکمبه ای تعداد 18 رأس بره پرواری افشاری گرفته شد. بره ها با جیره های حاوی 80 درصد کنسانتره و 20 درصد یونجه تغذیه شده بودند. جیره ها شامل جیره ی پایه 1) بدون ماده افزودنی(4n=) 2) جیره ی پایه به اضافه ی 30میلی گرم موننسین به ازای هر بره در روز (4n=) 3) جیره ی پایه به اضافه ی مخلوط عصاره ی گیاهی 2 گرم به ازای هر بره در روز (4n=) 4) جیره ی پایه به اضافه ی 6 درصد مخلوط روغن گیاهی و دریایی در روز طی 30 روز (6=n) بود. نمونه های محتویات شکمبه پس از کشتار حد اکثر پس از 10 دقیقه و تهیه مخلوط همگنی از آن گرفته شد. ph شکمبه بلا فاصله تعیین شد. استخراج dna از محتویات شکمبه با استفاده از روش فنول-کلروفرم صورت گرفت. داده های حاصل از واکنش real-time pcr با استفاده از روش delta-delta ct تصحیح شد و log2 در fold های بدست آمده اعمال شد و به عنوان داده های نهایی pcr مورد آنالیز آماری با نرم افزار sas 9.1 و رویه mixed قرار گرفتند. جیره حاوی مکمل روغن دارای کمترین مقادیر ph (001/0=p) و کمترین مقادیر نسبی butirivibrio fibrisolvens بود ، ciliate protozoa دارای تفاوت معنی دار با سایر تیمار-ها(04/0=p)بود ، megasphera elsdenii بدون تفاوت معنی دار با سایر تیمار ها ، streptococus bovis دارای تفاوت معنی دار با سایر تیمار ها بود (08/0=p). عصاره ی گیاهی کارایی مناسبی جهت بهبود جمعیت باکتری های b. fibrisolvens (فیبرولیتیک) و.m. elsdenii و s. ruminantium (مصرف کننده عمده لاکتات و تولید کننده ی پروپیونات) داشته است. جیره ی حاوی عصاره ی گیاهی دارای اثری متفاوت با جیره ی حاوی موننسین و جیره ی حاوی روغن می باشد. و از لحاظ عملکرد جیره ی حاوی موننسین و روغن مشابه هم بودند.

امروزه یادگیری اهمیت ویژه ای در میان جوامع مختلف پیدا کرده بطوری که یادگیری به عنوان فرایندی مداوم محسوب می شود که حتی پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه و دانشگاه هم پایان نمی پذیرد و به عنوان یک تلاش مادام العمر محسوب می شود (شفیع زاده و همکاران،????). چون افراد در سراسر زندگی تمایل به رشد یافتن دارند یادگیری مهارت های حرکتی نقش بسیار مهمی در اجرای تکالیف روزانه دارد و تجربیات یادگیری مهارت های حرکتی ممکن است دامنه ای از یادگیری مجدد تا راه رفتن پس از آسیب مغزی یا اکتساب یک مهارت ورزشی پیچیده باشد. به طور گسترده واضح و مشهود است که پیشرفت در یک رفتار و پایداری در اجرای تکلیف با تمرین امکان پذیر می شود. با این حال فقط به مقدار تمرین بستگی ندارد بلکه شرایط تمرین و کیفیت تمرین نیز می تواند اثر معنی داری روی یادگیری و نهایتاً اجرا داشته باشد (سیمون و همکاران، ????). فرایند یادگیری حرکتی شامل سه مرحله است :اکتساب و یادگیری و انتقال. امروزه عقیده بر این است که یادگیری حرکتی مشاهده شده در تمرین احتمالاً موقتی است بنابراین یادگیری محسوب نمی شود. با این وجود مراحل یادداری و انتتقال ممکن است یادگیری را نشان دهد ( قلی زاده،???? ). ارائه بازخورد افزوده به یادگیرنده در حین تمرین یک تکلیف یکی از اقدامات مهم پس از عمل می باشد که آموزنده را از نتیجه عمل خود آگاه کرده و نه تنها او را در رسیدن به هدف کمک می کند بلکه نقش مهمی در یادگیری و آموزش حرکتی به عهده دارد. از طرفی نقش فراوانی نسبی بازخورد بر یادگیری مهارت های حرکتی یکی از چالش هایی بوده است که همواره ذهن دانشمندان حوزه یادگیری حرکتی را به خود مشغول داشته است (صابری،??). یادگیری و حافظه مستلزم یک رشته مراحل هستند. رمزگردانی، مرحله ای که در طی آن ارائه موضوع مورد یادگیری به وقوع می پیوندد نخستین مرحله است. در نتیجه ی رمزگردانی برخی اطلاعات در نظام حافظه ذخیره می گردد. بنابراین ذخیره سازی یا اندوزش دومین مرحله است. سومین و آخرین مرحله بازیابی است. در این مرحله اطلاعات ذخیره شده در سیستم حافظه بازپس گرفته شده یا بیرون کشیده می شود (حسین زارع، 88 ). و با توجه به ضرورت یادگیری و حافظه ما در این تحقیق به بررسی تاْثیر فراوانی بازخورد معلم مدار وآزمودنی مدار بر فراگیری و یادداری حافظه فضایی دختران ??-?? ساله می پردازیم.

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر بازی های رایانه ای بر تبحر حرکتی و زمان واکنش دانش آموزان 9 تا11 سال بود. روش پژوهش، علی- مقایسه ای و جامعه آماری، متشکل از دانش آموزان پسر مدارس ناحیه 5 شهرستان مشهد در دامنه سنی (11-9 سال) بود. دو نمونه 25 نفری به صورت هدفدار انتخاب و در قالب دو گروه تجربی و کنترل سازماندهی شدند. ملاک انتخاب گروه تجربی، تجربه انجام بازی رایانه ای حداقل 8 ساعت در هفته، در شش ماه گذشته بود. گروه کنترل در مدت زمان مشابه هیچ گونه تجربه ای در این زمینه نداشتند، یا تجربه آنها کم بود. پس از آشنایی دانش آموزان با فرآیند تحقیق، ابتدا زمان واکنش توسط آزمون زمان واکنش دستگاه وینا ثبت شد و برای تعیین مهارت های حرکتی افراد، از آزمون استاندارد اولریخ استفاده شد. نتایج نشان داد بازی های رایانه ای بر تبحر حرکتی تاثیر معناداری داشته است. این مهارت ها شامل 2 خرده آزمون جابه جایی و کنترل شی است. بازی های رایانه ای در مهارت های جابه جایی بین دو گروه تاثیر معنا داری نداشته اما در مهارت های کنترل شی تاثیر معناداری داشته است. همچنین نتایج تاثیر این بازی ها بر زمان واکنش دانش آموزان نشان داد بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری وجود داشته است. به عبارتی کودکانی که این بازی ها را انجام داده اند از مهارت کنترل شی بالاتری برخوردارند و سرعت زمان واکنش آنها نیز بیشتر است. به طور کلی، نتایج پژوهش حاضر حاکی از بهبود تبحر حرکتی، زمان واکنش دانش آموزان، در نتیجه انجام بازی های رایانه ای بود.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر ترسیم الگوی حرکتی و تمرین ذهنی بر اکتساب و یادداری مهارت حرکتی منتخب می باشد.روش این تحقیق نیمه تجربی و میدانی می باشد. بدین منظور 50 نفر از دانش آموزانی که تاکنون آموزش بسکتبال ندیده و از عهده پرسشنامه تصویرسازی حرکتی برآمده بودندو تمایل به شرکت در این پژوهش داشتند، انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین بدنی(17نفر) ، تمرین بدنی- ذهنی(16نفر) و تمرین بدنی- ترسیم الگوی حرکتی (17نفر) تقسیم شدند. در ابتدای جلسات از آزمودنی ها در دو مهارت پاس و دریبل بسکتبال توسط آزمون استاندارد آهپرد پیش آزمون گرفته شد و سپس هرسه گروه طی 3 هفته و در کل 8 جلسه ی یک ساعته تحت برنامه مربوط به خود آموزش داده شدند. در پایان جلسات از آنها پس آزمون گرفته شدو نیز پس از 15 روز آزمون یادداری به عمل آمد.و در نهایت داده ها توسط نرم افزار spssمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.برای آزمون فرضیه ها از آزمون tوابسته و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد هر سه گروه در اکتساب مهارت های پاس و دریبل بطور معنی داری بهبود یافته اند ، اما این پیشرفت در دو گروه تمرین بدنی- ذهنی و تمرین بدنی - ترسیم الگوی حرکتی تقریبا یکسان و بیشتر از گروه تمرین بدنی بوده است. در بررسی یادداری مهارت ها نیز در گروه تمرین بدنی (در هر دو مهارت پاس و دریبل) تاثیری مشاهده نشد. گروه تمرین بدنی- ذهنی و گروه تمرین بدنی - ترسیم الگوی حرکتی در یادداری مهارت پاس تاثیرگذار بوده و در مهارت دریبل با اینکه تاثیراتی مشاهده شد اما این تاثیر از نظر آماری معنادار نبود.اما میزان تاثیرگذاری گروه تمرین بدنی - ترسیم الگوی حرکتی در یادداری در کل بیشتر از گروه تمرین بدنی- ذهنی بوده است.

دو آزمایش به منظور تعیین نیاز لیزین قابل هضم (sid lys) بوقلمون¬های نر گوشتی در مرحله¬ی آغازین (8 تا28 روزگی) و رشد (28 تا49 روزگی) انجام شد. هر آزمایش بر روی 160 قطعه بوقلمون در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار (8 سطح لیزین قابل هضم: آزمایش اول شامل 33/1 (جیره پایه)، 405/1، 48/1، 55/1، 63/1، 705/1، 78/1، 855/1 درصد و آزمایش دوم شامل 15/1 (جیره پایه)، 225/1، 3/1، 375/1، 45/1، 525/1، 6/1، 675/1 درصد) در 4 تکرار و 5 قطعه پرنده در هر تکرار انجام گرفت. عملکرد، ابقای نیتروژن، پارامترهای خونی، ایمنی و صفات لاشه اندازه¬گیری شدند. در آزمایش اول افزایش سطوح لیزین قابل هضم باعث افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل غذایی گردید (05/0p<). افزایش لیزین تا سطح 705/1 درصد سبب افزایش میزان پروتئین کل و آلبومین و کاهش اسیداوریک سرم شد (05/0p<). روند افزایش در ابقای نیتروژن با افزایش سطح لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد مشاهده گردید (05/0p<). با برازش مدل¬های خط شکسته، درجه دو و خط شکسته¬- درجه دو میزان نیاز لیزین قابل هضم در سن 8 تا 28 روزگی بترتیب برای افزایش وزن بدن 04/0±56/1، 67/1 و 1/0±65/1 درصد و برای ضریب تبدیل 05/0±58/1، 75/1 و 1/0±74/1 درصد جیره برآورد شد. در آزمایش دوم افزایش سطوح لیزین قابل هضم تا 6/1درصد باعث افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل غذایی گردید. گروه آزمایشی حاوی 6/1درصد لیزین قابل هضم بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل غذایی را داشت که با جیره پایه (15/1درصد لیزین قابل هضم) تفاوت معنی¬داری نشان داد (05/0p<). افزایش لیزین تا سطح 525/1 درصد میزان پروتئین کل و آلبومین خون را بالا برد (05/0p<). اثرسطح لیزین بر بازده لاشه و وزن سینه معنی¬دار بود (05/0p<). در سن 49روزگی با افزایش سطح لیزین تعداد گلبول¬های سفید خون افزایش معنی¬داری یافت (05/0p<). پاسخ به فیتوهماگلوتینین در سطح 6/1 درصد لیزین قابل هضم بیشترین بود. با افزایش سطوح لیزین قابل هضم وزن نسبی بورس و طحال افزایش یافت (05/0p<). با برازش مدل¬های رگرسیون خط شکسته، منحنی درجه دو و خط شکسته¬درجه دو میزان نیاز لیزین قابل هضم در سن 28 تا 49 روزگی بترتیب برای افزایش وزن 11/0± 47/1، 57/1 و 05/0±49/1 و ضریب تبدیل غذایی به ترتیب 17/0±57/1، 61/1 و 08/0±59/1 تعیین شد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر نیاز لیزین قابل هضم در سن 8 تا 28 و 29 تا 49روزگی بترتیب 69/1 و 59/1 توصیه می¬شود.

هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر بازخورد آگاهی ازعملکرد خودکنترلی و نمایش الگوهای مختلف (ماهر، مبتدی و ترکیبی) براکتساب و یادداری الگوی پرتاب آزاد بسکتبال بود.84دانشجوی دختردانشگاه فردوسی مشهد فاقد هر گونه تجربه در پرتاب آزاد بسکتبال (با میانگین سنی2±20) در این آزمایش شرکت کردندو به صورت تصادفی بر طبق نوع مدل وبرنامه بازخورد درهفت گروه 12نفره قرارگرفتند. همه شرکت کنندگان در گروههای مختلف تجربی30 کوشش را با مداخله های مربوط در قالب3 جلسه اکتساب که هر جلسه شامل 10پرتاب بودانجام دادند و در انتها پس از گذشت 24 ساعت از آخرین جلسه اکتساب، آزمون یادداری تاخیری انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های مختلف تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد بین میزان یادگیری افراد با توجه به نوع الگوی مورد مشاهده تفاوت معنی داری یافت نشد، اما همه گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل بهتر عمل کردند (p?0.05). اما در مقابل اثر اصلی نوع بازخورد معنی داری بود و بازخورد خودکنترل به یادگیری بهتری نسبت به بازخورد جفت شده منجرشده بود(p?0.05)، این نتایج در اکتساب و یادداری وجود داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که مشاهده صرفنظر از نوع مدل مفید می باشد و همچنین نشان دهنده اثر مثبت بازخورد خودکنترل نیز می باشد. نتایج به دست آمده با توجه به وجود هدف خارجی در تکلیف و نوع تکلیف و همچنین روش تمرینی به کار رفته توجیه شد.

مقدمه و هدف تحقیق: برخلاف این تصور که کنترل وضعیتی عملکردی کاملاً خودکار است، تحقیقات نشان داده حفظ تعادل ممکن است نیازهای توجهی را طلب کند. مطالعات تمرین تعادلی تکلیف دوگانه با استفاده از کارهای حرکتی، اثرات مثبتی را گزارش دادند.بااین حال، مطالعاتی که اثرات تمرین تعادلی تکلیف دوگانه با استفاده از کارهای شناختی را با تمرین تعادلی معمولی مقایسه کردند، اثرات مثبت کمی را گزارش کردند و نتایج متناقضی به دست آمد.هدف از تحقیق حاضر بررسی این سوال است که آیا تمرین تعادلی تکلیف دوگانه ، بر تعادل و توجه زنان سالمندی که سابقه افتادن دارند تأثیر دارند؟ روش شناسی: جامعه این پژوهش زنان سالمند 60-70 ساله می باشد.از بین سالمندان علاقه مند 25 سالمند مطابق معیارهای پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند.در مرحله پیش آزمون و پس آزمون از سالمندان آزمون تعادل ایستا(لک لک)، تعادل پویا(برخاستن و رفتن زماندار)، و توجه(نرم افزار استروپ) گرفته شد.هر دو گروه تمرینات قدرت و تعادل را انجام دادند با این تفاوت که گروه تجربی همزمان با تمرین تعادلی، تکلیف شناختی را انجام دادند. یافته ها: آزمون کولوموگروف اسمیرنف جهت تعیین نرمال بودن توزیع داده¬ها، و جهت آنالیز داده ها از آزمون tهمبسته و مستقل سطح معنی داری 05/0 ? p استفاده شد.همچنین، مشاهده شد بین گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری در تعادل ایستا، تعادل پویا و توجه وجود ندارد. بحث: نتایج پژوهش حاضر نشان داد اضافه کردن یک کار شناختی به تمرین تعادل استاندارد (تمرین دوگانه) موجب بهبود تعادل و توجه زنان سالمند با سابقه افتادن نشد.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر یک برنامه ی تمرینی طناب زنی بر توانایی های ادراکی – حرکتی دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی می باشد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که به صورت میدانی و با استفاده از دو گروه تجربی و کنترل انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه ی دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شهر مشهد تشکیل می¬دادند(550 نفر)، که از این بین تعداد 40 نفر بعنوان نمونه ی آماری در این تحقیق به صورت تصادفی (خوشه ای- مرحله ای) انتخاب شدند و در نهایت بصورت تصادفی به دو گروه کنترل(20 نفر) و گروه تجربی(20 نفر) تقسیم شدند. سپس گروه طناب زنی به مدت 8 هفته و هر هفته 2 جلسه و هر جلسه 20 دقیقه برنامه طناب زنی را انجام دادند و گروه کنترل نیز فاقد هرگونه فعالیت بدنی بودند. جهت جمع آوری اطلاعات تحقیق از خرده آزمون های تعادل(پویا و ایستا)، چابکی و هماهنگی آزمون برینینکس - اوزرتسکی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t وابسته و همچنین آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین دو گروه کنترل و تجربی در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که برنامه طناب زنی بر توانایی های ادراکی - حرکتی خرده مقیاس های تعادل (001/0p=) هماهنگی (004/0p=) و چابکی (000/0p=) تأثیر معناداری دارد و گروه طناب زنی نسبت به گروه کنترل از توانایی های ادراکی – حرکتی بالاتری برخوردار بودند.

هدف از این تحقیق بررسی اثر دو روش تمرینی متفاوت بر روی یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در افراد با سطوح مهارتی مختلف بود. بدین منظور 24 نفر در این تحقیق شرکت کردند که 12 نفر از آنها افراد ماهر (حداقل 10 سال سابقه تمرین رسمی بسکتبال) و 12 نفر دیگر به عنوان افراد مبتدی (بدون سابقه آموزش در بسکتبال) در نظر گرفته شدند. بعد از یک پیش آزمون افراد در هر سطح مهارت به دو گروه تقسیم شدند، گروه¬های متغیر و ثابت. در مرحله اکتساب گروه¬های ثابت توپ را از بالای یک مانع که ارتفاع ثابتی داشت به درون حلقه پرتاب می-کردند ولی ارتفاع مانع برای گروه متغیر در هر کوشش به صورت تصادفی تغییر می¬¬کرد. افراد بر اساس این تقسیم بندی به مدت 7 روز به تمرین مهارت مربوطه پرداختند. در روز هفتم و بعد از آخرین بلوک اکتساب افراد 4 آزمون انتقال انجام دادند که دو آزمون آن مشابه با شرایط تمرینی گروه¬های ثابت و متغیر بود. این دو آزمون به منظور بررسی انعطاف پذیری در حرکت انجام شدند. در دو آزمون دیگر به منظور تعمیم¬پذیری حرکتی انجام شدند. در یکی از آنها فاصله فرد از هدف تغییر می¬کرد و در آزمون دیگر فاصله فرد از هدف ثابت بود (هر دو آزمون بدون مانع بودند). یک هفته بعد نیز این آزمون¬ها تکرار گردید. در مرحله اکتساب نتایج نشان داد که که گروه¬های ثابت بهتر از گروه¬های متغیر عمل کرده¬اند. در هیچ کدام از آزمون-های انتقال تفاوتی بین گروه¬های ماهر متغیر و ثابت دیده نشد. همچنین در آزمون انتقال با مانع متغیر و ثابت تفاوت معنی¬داری بین گروه¬های مبتدی ثابت و متغیر وجود نداشت. علاوه بر این در آزمون انتقال با هدف ثابت نیز تفاوتی بین گروه-های مبتدی متغیر و ثابت دیده نشد. اما در آزمون انتقال فوری با فاصله متغیر گروه ثابت بهتر از گروه متغیر بود اما این اثر در آزمون انتقال تاخیری دیده نشد. به نظر می¬رسد ایجاد تغییرپذیری در مسیر رسیدن به هدف برای افراد ماهر تاثیری ندارد و این نوع تمرین برای افراد مبتدی در بعضی موارد به ضعف در انتقال منجر می¬شود. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که ایجاد تغییرپذیری در حرکت ممکن است همیشه مفید نباشد و مفید بودن این نوع تمرین به سطحی از حرکت (هدف حرکت یا اجرای حرکت) که تغییرپذیری در آن اعمال می¬شود بستگی دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر دو روش تمرینی متفاوت بر روی یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در افراد با سطوح مهارتی مختلف بود. بدین منظور 24 نفر در این تحقیق شرکت کردند که 12 نفر از آنها افراد ماهر (حداقل 10 سال سابقه تمرین رسمی بسکتبال) و 12 نفر دیگر به عنوان افراد مبتدی (بدون سابقه آموزش در بسکتبال) در نظر گرفته شدند. بعد از یک پیش آزمون افراد در هر سطح مهارت به دو گروه تقسیم شدند، گروه¬های متغیر و ثابت. در مرحله اکتساب گروه¬های ثابت توپ را از بالای یک مانع که ارتفاع ثابتی داشت به درون حلقه پرتاب می-کردند ولی ارتفاع مانع برای گروه متغیر در هر کوشش به صورت تصادفی تغییر می¬¬کرد. افراد بر اساس این تقسیم بندی به مدت 7 روز به تمرین مهارت مربوطه پرداختند. در روز هفتم و بعد از آخرین بلوک اکتساب افراد 4 آزمون انتقال انجام دادند که دو آزمون آن مشابه با شرایط تمرینی گروه¬های ثابت و متغیر بود. این دو آزمون به منظور بررسی انعطاف پذیری در حرکت انجام شدند. در دو آزمون دیگر به منظور تعمیم¬پذیری حرکتی انجام شدند. در یکی از آنها فاصله فرد از هدف تغییر می¬کرد و در آزمون دیگر فاصله فرد از هدف ثابت بود (هر دو آزمون بدون مانع بودند). یک هفته بعد نیز این آزمون¬ها تکرار گردید. در مرحله اکتساب نتایج نشان داد که که گروه¬های ثابت بهتر از گروه¬های متغیر عمل کرده¬اند. در هیچ کدام از آزمون-های انتقال تفاوتی بین گروه¬های ماهر متغیر و ثابت دیده نشد. همچنین در آزمون انتقال با مانع متغیر و ثابت تفاوت معنی¬داری بین گروه¬های مبتدی ثابت و متغیر وجود نداشت. علاوه بر این در آزمون انتقال با هدف ثابت نیز تفاوتی بین گروه-های مبتدی متغیر و ثابت دیده نشد. اما در آزمون انتقال فوری با فاصله متغیر گروه ثابت بهتر از گروه متغیر بود اما این اثر در آزمون انتقال تاخیری دیده نشد. به نظر می¬رسد ایجاد تغییرپذیری در مسیر رسیدن به هدف برای افراد ماهر تاثیری ندارد و این نوع تمرین برای افراد مبتدی در بعضی موارد به ضعف در انتقال منجر می¬شود. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که ایجاد تغییرپذیری در حرکت ممکن است همیشه مفید نباشد و مفید بودن این نوع تمرین به سطحی از حرکت (هدف حرکت یا اجرای حرکت) که تغییرپذیری در آن اعمال می¬شود بستگی دارد.

هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کانون توجه ترجیحی بر اکتساب، یادداری و انتقال پرتاب آزاد بسکتبال بوده است. روش شناسی: روش پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی و میدانی بود. بدین منظور تعداد 40 نفر از افراد داوطلب (بانوان) مبتدی انتخاب شدند.تکلیف مورد نظر پرتاب آزاد بسکتبال از نقطه پنالتی بود که شرکت کنندگان به صورت تصادفی به چهار گروه 1-توجه بیرونی(توجه به حلقه بسکتبال) 2-توجه درونی(توجه به حرکت مچ دست) 3-توجه ترجیحی(ترجیح و انتخاب خود فرد) 4-کتنرل(بدون دستورالعمل) تقسیم شدند. متغیرهای پژوهش شامل دستورالعمل کانون توجه بود که توسط امتیازات پرتاب آزاد بسکتبال در مدت 48 ساعت در آزمون پایه(پیش آزمون)،اکتساب،یادداری و انتقال اندازه گیری شدند. ابتدا برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کروسکالوالیس و متعاقب آن از آزمون تعقیبی(post-hoc) وهمچنین anova)mixed) دو عاملی استفاده شده است. تمامی فرضیه ها دوسویه و در سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شده است. نتیجه:یافته های پژوهش نشان داد که در مجموع میزان تأثیر کانون توجه ترجیحی در مقایسه با کانون توجه بیرونی و درونی بر اکتساب و یادداری در مهارت پرتاب آزاد بسکتبال معنی دار بود(p<0/001) اما کانون توجه ترجیحی بر انتقال مهارت مورد نظر تأثیر معنی داری نداشت(p=0/099).

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر برنامه تمرینی اسپارک بر رشد مهارت‏های حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال سندرم داون می‏باشد. در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 24 کودک (75/8 سال و 05/1 sd= ) مبتلا به اختلال سندرم داون از بین 49 دانش‏آموز مبتلا به اختلال سندرم داون که زیر نظر آموزش و پرورش استثنائی شهر مشهد مشغول به تحصیل بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه‏گیری، مجموع? آزمون تبحر حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم بود. برنامه حرکتی اسپارک که شامل فعالیت‏های تقویتی، بازی و ورزش برای کودکان است، به مدت 18 جلسه بر روی آزمودنی‏ها انجام شد. با استفاده از آزمون k-s نرمال بودن توزیع داده‏ها بررسی شد و از آزمون تحلیل واریانس جهت مقایسه میانگین‏ها استفاده گردید. 18 جلسه تمرین برنامه حرکتی اسپارک در گروه تجربی تغییرات معنی‏داری در همه متغیر‏های پژوهش ایجاد کرد ولی در مورد گروه کنترل این گونه نبود. تغییرات در گروه تجربی شامل: مهارت‏های جابه‏جایی (0001/0p= و46/ 188 f= ) و مهارت‏های دستکاری (0001/0p= و 28/ 419 f= ) معنی‏دار بود. با توجه به نتایج این مطالعه می‏توان ادعا کرد برنامه حرکتی اسپارک می‏تواند باعث بهبود مهارت‏های حرکتی درشت در کودکان مبتلا به اختلال سندرم داون شود.

مقدمه: هدف کلی از انجام این پژوهش تعیین تاثیر تصویرسازی بینایی و حرکتی بر عملکرد و یادگیری سرویس کوتاه بدمینتون بود. مواد و روش ها در این راستا و با توجه به اهداف اختصاصی پژوهش 45 نفر از دانشجویان دختر که در رشته های مختلف دانشگاه های تربت حیدریه به تحصیل اشتغال داشتند و از عهده امتحان اولیه (پرسشنامه تجدید نظر شده تصویرسازی حرکت) برامدند به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده دراین پژوهش شامل پرسشنامه تجدید نظر شده تصویر سازی حرکت (سهرابی و همکاران 1386) و آزمون سرویس کوتاه بدمینتون فرانسوی بود. این تعداد به طور تصادفی در سه گروه تصویرسازی بینایی، تصویرسازی حرکتی و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم بندی شدند. نتایج: نتایج آزمون t وابسته نشان داد که تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون و همچنین بین پیش آزمون و آزمون یادداری هم در گروه تصویرسازی حرکتی و هم در گروه تصویرسازی بینایی وجود دارد (05/0< p). در بررسی تفاوت اثر تمرین تصویرسازی بینایی و حرکتی بر عملکرد و یادگیری سرویس کوتاه بدمینتون نتایج آزمون تحلیل واریانس بااندازه های تکراری نشان داد که اثر تمرین در دو گروه بینایی و حرکتی در پس آزمون و آزمون یادداری معنادار بود(05/0< p). همچنین در بررسی اثر گروه نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین گروه بینایی – کنترل در پس آزمون و آزمون یادداری تفاوت معناداری وجود دارد. اما بین گروه های حرکتی – بینایی وگروه های حرکتی – کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: به طور کلی در این پژوهش مشاهده شد که تاثیر هر دو تمرین تصویرسازی بینایی و حرکتی بر عملکرد و یادگیری سرویس کوتاه بدمینتون موثر است. همچنین نتایج نشان داد که تاثیر تصویرسازی بینایی به نسبت تصویرسازی حرکتی بیشتر بوده است.

انگیزه یکی از مهمترین عوامل درونی یک ورزشکار برای شرکت در فعالیت است که میزان تلاش یا تعهد فرد را در راه رسیدن به اهداف نشان می دهد(فولادیان و همکاران1388). هدف از تحقیق بررسی رابطه سبک های رهبری دبیران تربیت بدنی وانگیزه های ورزشی دانش آموزان ورزشکار می باشد. جامعه آماری 20 نفر مربیان تربیت بدنی و 120 نفر دانش آموزان ورزشکار در شهرستان فریمان بودند به علت کم بودن تعداد همه بعنوان جامعه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه انگیزه های ورزش مارکلند و اینگلدو(1997)وپرسشنامه سبک های رهبری در ورزش باردنز ومتزکاس استفاده گردید.یا فته های تحقیق نشان میدهد که بین انگیزه های ورزشی:تندرستی،کسب سلامتی،تجدید قوا،ظاهر،رقابت درگرایش به ورزش و جنسیت رابطه معنی داری وجود دارد(p<0/05).همچنین بین سایر زیرمقیاس های انگیزه(کنترل،وابستگی،مبارزه کردن،لذت،چابکی،تائیداجتماعی،کنترل استرس،کنترل وزن،قدرت واستقامت) در گرایش به ورزش وجنسیت رابطه معنی داری وجود ندارد. سبک رهبری مربیا ن بیشتر سبک رهبری آمرانه (خودکامه - بهره وری)بوده است که مردها با میانگین 15/6429 امتیاز بهتری از خانمها با میانگین 13/50 داشته اند.در سبک رهبری انسانگرایانه باز هم مربیان مرد با میانگین 7/8571 از خانمها با میانگین 60/5دارای امتیازبالاتری بوده اند.همچنین نتایج حاکی از آن است که سبک رهبری آمرانه با انگیزه های کسب سلامتی ، تایید اجتماعی ، کنترل استرس ، قدرت و استقامت دارای رابطه بوده است و سبک رهبری انسانگرایانه فقط با انگیزه کسب سلامتی دارای رابطه بوده است،سبک رهبری تلفیقی هم با انگیزه های ورزشی دارای رابطه بوده است. بنابراین می توان با ورزش و انتخاب سبک رهبری مناسب بر انگیزه ورزشی دانش آموزان تاثیر گذار بود.

پژوهش توصیفی- همبستگی حاضر باهدف سنجش مهارت های کارآفرینی پرورش دهندگان مرغ گوشتی و عوامل موثر بر آن در شهرستان زنجان انجام گردید. جامعه آماری تحقیق را مدیران مرغداری های شهرستان زنجان تشکیل دادند.(n=81) برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه-گیری کاملاً تصادفی استفاده شد. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان 67 نفر محاسبه گردید. ابزار تحقیق پرسشنامه بود که از ترکیب دو پرسشنامه محقق ساخت و استاندارد استفاده شد. روایی پرسشنامه با استفاده ازنظرت کمیته تحقیق و اعضای هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان و پس از اعمال اصلاحات مورد نظر آن ها تأیید شد. به منظور سنجش پایایی تحقیق از ضریب کرونباخ آلفا استفاده شد. مقدار آن برای بخش های مختلف بین 72/0 تا 87/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. نتایج نشان داد میانگین نمره کارآفرینی مرغداران 93/297 بود که درحد قوی ارزیابی شد. نتایج حاصل از همبستگی نشان داد بین سطح مهارت های کارآفرینی با تعداد کارگران و حقوق کارگر و ظرفیت واحدها ارتباط مثبت و معنی دار و بین سطح مهارت های کارآفرینی ومیزان مصرف خوراک ارتباط منفی و معنی داری مشاهده شد. بین سطح مهارت های کارآفرینی و میزان بازده غذایی ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد سطح مهارت های کارآفرینی در افرادی که منبع تأمین سرمایه آن ها به صورت وام و شخصی بود به طورمعنی داری بیشتر از مرغدارانی بود که منبع تأمین سرمایه آن ها به صورت شخصی بود. با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی، عوامل موثر بر سطح مهارت های کارآفرینی در هشت عامل خلاصه شدند که 05/74 درصد از کل واریانس را تبیین کردند و عامل اقتصادی بیشترین سهم (56/20) را در تبیین واریانس کل متغیرها داشت. در تحلیل عاملی اکتشافی موانع فرآروی بهبود در صنعت پرورش مرغ گوشتی موانع رفتاری بیشترین سهم (59/10) و موانع فرهنگی کمترین سهم (32/4) را در تبیین واریانس کل متغیرها داشتند. در مجموع 9 مانع توانسته اند 04/74 درصد از کل واریانس موانع کارآفرینی مرغداران گوشتی را تبیین نمایند.

هدف از انجام این پژوهش مقایسه منابع اعتماد به نفس ورزشی جانبازان ورزشکار رشته های گروهی و انفرادی بود. به همین منظور پرسشنامه منابع اعتماد به نفس ورزشی (sscq) به طور تصادفی طبقه ای در اختیار 200 جانباز ورزشکار رشته های گروهی و انفرادی قرار گرفت. روایی پرسشنامه مذکور توسط متخصصان و پایایی ان در یک مطالعه مقدماتی با الفای کرونباخ 95/0 تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف و یومان ویتنی استفاده شد. نتایج نشان داد:بین نمایش توانایی جانبازان ورزشکار رشته های انفرادی و گروهی تفاوت معناداری وجود دارد و در بقیه موارد(آمادگی بدنی روانی، خود ابزار بدنی، تسلط بر مهارت، رهبری مربی، حمایت اجتماعی، تجربه جایگزین، آسایش محیطی و موقعیت دلخواه)تفاوت معناداری مشاهده نشد بنابراین پیشنهاد می گردد جانبازان رشته های انفرادی با تکیه بر نمایش توانایی بدنی، اعتماد به نفس خود را در طی رقابت حفظ نموده و بدین شکل بتوانند اعتماد به نفس بازیکنان مقابل را نیز تضعیف ¬نمایند

مقدمه: تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر نسبت فاصله به عرض هدف بر یادگیری دقت شوت فوتسال دانش آموزان دختر انجام شد. در این تحقیق فرض شد هنگامی که نسبت فاصله و عرض هدف حفظ می شود یادگیری بالاتری نسبت به زمانی-که فقط یک عامل تغییر می کند صورت پذیرد. بر اساس نظریه برنامه حرکتی تعمیم یافته تغییرپذیری پارامترهای حرکت باعث تغییر در برنامه-حرکتی مورد استفاده در آن طبقه از حرکات و در نتیجه تغییر الگوی زمان بندی نسبی مورد نظر نمی گردد؛ ولی تحقیقات انجام شده در خصوص تاثیر تغییر شاخص دشواری بر روی الگوی زمانی حرکت با این نظریه در تناقض است. به عنوان مثال، اوکازاکی و روداکی (2012) در تحقیقی با عنوان «افزایش فاصله پرتاب در پرتاب پرشی بسکتبال» به بررسی تاثیر افزایش فاصله بر روی نتیجه و اجرای پرتاب پرشی بسکتبال پرداختند و نشان دادند که تغییر فاصله در اجرای مهارت پرتاب بسکتبال باعث استفاده از برنامه حرکتی متفاوتی شده است.

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر الگوی مشاهده شده خود کنترل ماهر، مبتدی و ترکیبی بر عملکردویادگیری مهارت سرویس بلند بدمینتون بود. آزمودنی‎های تحقیق حاضر را 48 دانش‏آموز دختر مدارس شهر مشهد تشکیل دادند که به‎ صورت تصادفی به چهارگروه تمرینی خود کنترل (مبتدی، ماهر، ترکیبی، کنترل) تقسیم شدند. بعد از آشنایی افراد با توپ و راکت و توضیح موارد لازم برای یادگیری مهارت، با استفاده از آزمون اسکات و فاکس ازآزمودنی‎ها پیش آزمون به عمل آمد که شامل 8 حرکت بود. تمرین شامل 5 روز به صورت یک روز درمیان بود که در هر روز 5 بلوک 12 کوششی تمرین شد. در روز آخر، بلافاصله بعد از آخرین جلسه تمرین، آزمون اکتساب همانند پیش آزمون به عمل آمد. 2 روز بعد از آخرین جلسه تمرین آزمون یادداری همانند پیش آزمون و اکتساب اجرا شد و بلافاصله بعد از آن آزمون انتقال انجام شد. برای مقایسه مراحل در هر یک از گروه ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد و برای مقایسه گروه ها در هر یک از مراحل اکتساب، یادداری و انتقال از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج در گروه مبتدی نشان داد که گروه مبتدی پیشرفت معناداری را از پیش‎آزمون تا اکتساب، یادداری و انتقال داشته است(0/05≤p). نتایج در گروه ماهر نشان داد که تفاوت معناداری بین پیش آزمون-اکتساب و پیش آزمون‎یادداری وجود دارد(0/05≤p). در گروه ترکیبی نیز نتایج نشان داد که گروه ترکیبی پیشرفت معناداری را از پیش‎آزمون تا اکتساب، یادداری و انتقال داشته است(0/05≤p). همچنین برای بررسی تفاوت بین گروه‎های مبتدی، ماهر و ترکیبی نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تفاوت معنی داری در مرحله اکتساب و یادداری بین گروه کنترل و ترکیبی وجود دارد(p<=0/05). بنابراین می توان بیان کرد که یادگیرندگان گروه خود کنترل توانستند به میزان گروه-های دیگر یاد بگیرند. مهم‎تر از آن این است که یادگیرنده در گروه ترکیبی خود کنترل نسبت به یادگیرندگان دیگر عملکرد حرکتی یکسان و حتی بیشتری داشته‎اند و بنابراین می-توان برای اجرای یک مهارت حرکتی از الگوی مشاهده¬ای خودکنترل(ماهر-مبتدی) استفاده شود.

مقدمه: از آنجایی که حفظ تعادل یکی ازشاخص‏های تعیین استقلال افراد سالمند به شمار می‏رود، بررسی و تشخیص عوامل موثر بر آن از موضوعاتی است که مورد توجه محققان قرارگرفته است. هدف مطالعه حاضر تاثیر تمرینات نوروفیدبک و تصویرسازی حرکتی بر تعادل سالمندان بود. روش تحقیق: 24نفر از سالمندان ساکن شهرمشهد با دامنه سنی 82-60 سال به صورت نمونه در دسترس، انتخاب شدند و سپس به سه گروه 8 نفری به صورت تصادفی جایگزین گردیدند. این تحقیق ازنوع کاربردی و باروش نیمه تجربی که شامل طرح پیش آزمون- پس آزمون با دوگروه تجربی و یک گروه کنترل بود، به اجرا درآمد. آزمودنی‏های دوگروه تجربی به مدت 8جلسه درتمرینات مربوط به خود (گروه تجربی1، تمرین نوروفیدبک وگروه تجربی2، تمرین تصویر سازی حرکتی) شرکت نمودند، اما گروه کنترل هیچ گونه تمرینی انجام نداد. دراین تحقیق جهت اندازه گیری تعادل ایستای سالمندان ازآزمون تعادلی لک لک (ایستادن برروی یک پا) وجهت اندازه گیری تعادل پویای سالمندان از آزمون ثبات قامتی بادستگاه بایودکس، استفاده شد. پس ازاتمام جلسات تمرین از هریک از گروه‏ها پس آزمون که مشابه با مرحله پیش آزمون بود به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده‏ها به دلیل عدم وجود شرایط آمار پارامتریک از آزمون غیرپارامتریک استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که تمرین نوروفیدبک موجب بهبود معنی دار تعادل ایستا و پویای سالمندان مورد نظرگردید. همچنین تمرین تصویرسازی حرکتی نیز باعث بهبود معنی‏دار تعادل پویای سالمندان شد ولی علی رغم تاثیرمثبت برتعادل ایستا، این افزایش از نظرآماری معنادار نبود. نتیجه گیری: هیچ تفاوت معنی داری بین دو نوع تمرین نوروفیدبک و تصویر سازی حرکتی در بهبود تعادل ایستا و پویای سالمندان مشاهده نشد.

زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم با مشکلات در زمینه عملکرد اجتماعی و ارتباطات و وجود رفتارهای تکراری و قالبی مشخص شده است. در سال های اخیر پژوهش های بسیاری بیانگر وجود اختلال در مهارت های حرکتی ظریف و درشت، برنامه ریزی حرکتی و هماهنگی حرکتی در افراد مبتلا به اوتیسم می باشند، همچنین نشان داده شده است که یادگیری مشاهده‏ای روش موثری برای آموزش انواع مهارت ها به کودکان مبتلا به اوتیسم می باشد. مواد و روش ها: تکلیف به کار رفته در این مطالعه مشابه تکلیف مورد استفاده توسط جیویاکوفسکی، وولف و همکاران (2006) بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تنها در مرحله یادداری تفاوت معنی داری بین گروههای الگودهی ویدئویی، زنده و کنترل وجود دارد و تفاوت معنی داری بین این سه گروه در مراحل فراگیری و انتقال مشاهده نشد. نتایج آماری نشان داد اثر اصلی متعلق به بلوک ها معنی دار بود در حالی که اثر اصلی متعلق به گروه معنی دار نبود.

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن می باشد یکی از اصلی ترین مشکلات بیماران مختل شدن کنترل پاسچر می باشد، با توجه به اینکه نیازهای توجهی مهمی برای کنترل پاسچر وجود دارد هدف تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات تعادلی همراه با تکلیف شناختی بر کنترل پاسچر زنان مبتلابه ام اس می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش 32 نفر از زنان 25 تا 45 ساله ی عضو انجمن ام اس خراسان رضوی و با نمره ی ناتوانی جسمانی (1-4) شرکت داشتند که به طور تصادفی به سه گروه تعادلی، تعادلی دوگانه و کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات تعادلی را انجام دادند که گروه تمرینات دوگانه علاوه بر تمرینات تعادلی یک تکلیف شناختی در حین حرکات تعادلی انجام می دادند. ارزیابی کنترل پاسچر بیماران به وسیله ی تست ایستادن روی صفحه ی نیرو و میانگین نوسانات مرکز فشار در دو سطح قدامی– خلفی و میانی– جانبی اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس در سطح معناداری (05/0> p) استفاده شد. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین گروه های شرکت کننده تفاوت معناداری وجود دارد(001/0 p=) ?،001/0 p=) و نتایج آزمون توکی نشان داد که گروه های تجربی تفاوتی با هم ندارند ولی اثرات تمرینات دوگانه بر سطوح بیشتر از تمرینات تعادلی بود و میانگین نوسانات کاهش یافت. به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات تعادلی دوگانه موجب بهبود عملکرد تعادلی زنان مبتلا به ام اس می شود و می تواند نقش مفیدی در جهت کاهش اختلالات تعادلی این بیماران داشته باشد.

این تحقیق تاثیر فراوانی های مختلف بازخورد ویدئویی خودکنترل بر یادگیری مهارت شوت فوتبال رابررسی نمود. کودکان به چهارگروه، دو گروه خود کنترل با فراوانی های 100%، 33% و دو گروه جفت شده به صورت تصادفی تقسیم شدند. شرکت کنندگان خود کنترل مجاز بودندتاآگاهی از عملکرد(kp)بصورت بازخورد ویدئویی دریافت کنند، در حالیکه شرکت کنندگان جفت شده طبق برنامه ایجاد شده توسط همتای خود کنترل مربوطه، kpویدئویی دریافت می کردند. تمرینات در دوره اکتساب در24جلسه تمرینی صورت گرفت بعد از 24 ساعت پس از مرحله اکتساب آزمون یاداری و انتقال صورت گرفت. برای تحلیل داده ها در مرحله اکتساب از واریانس مرکب با اندازه های تکراری و در مرحله یادداری و انتقال از آزمون تحلیل واریانس دو سویه (two-way anova)استفاده شد. در مقایسه 4 گروه گروه های خود کنترل در دسته کوشش مرحله سوم اکتساب بهتر عمل کردند. در مرحله یادداری نیز گروه های خود کنترل عملکرد بهتری داشتند. در مرحله انتقال هیچ تفاوتی بین انواع مختلف بازخورد و درصدهای مختلف و همچنین تعامل این دو مرحله مشاهده نشد. به طور کلی بازخورد kp ویدئویی خود کنترل برای کودکان، یادگیری را برای گروهی که فراوانی بازخوردشان را انتخاب میکنند آسان می سازد.

هدف این تحقیق، بررسی اثر سطوح بالای فیتاز در جیره حاوی کنجاله کانولا و فسفر قابل دسترس پایین بر عملکرد جوجه های گوشتی از سن 22 تا 42 روزگی بود. این مطالعه با استفاده از 252 قطعه جوجه گوشتی نر رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی در 9 تیمار و 4 تکرار و 12 قطعه پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد، فسفر( قابل دسترس 42/0 درصد) تیمارهای 2 تا 5 با میزان فسفر قابل دسترس 24/0 درصد ( حذف دو سوم دی کلسیم فسفات)، و به ترتیب با صفر، 1000، 2000 و 4000 واحد آنزیم فیتاز؛ تیمارهای 6 تا 9 با میزان فسفر قابل دسترس 14/0 درصد (حذف کامل دی کلسیم فسفات) و به ترتیب با صفر، 1000، 2000 و 4000 واحد آنزیم فیتاز بودند. خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل در طی دوره آزمایش اندازه گیری گردید. در روزهای 33 و 42 روزگی، از دو قطعه پرنده در هر تکرار جهت تعیین غلظت کلسیم، فسفر و آلکالین فسفاتاز سرم خونگیری شد. در پایان دوره آزمایش (42 روزگی)، یک قطعه پرنده از هر تکرار جهت تفکیک لاشه و اندازه گیری خاکستر استخوان درشت نی کشتار شد. اثر تیمارهای مختلف بر مصرف خوراک معنی دار نبود (p>0.05). افزایش وزن بدن در تیمارهای 4، 5 و 9 تفاوت معنی داری با شاهد نداشت و ضریب تبدیل خوراک در تیمارهای 3، 4، 5 و 9 با تیمار شاهد یکسان بود. در بررسی اجزای لاشه، تنها سطح 14/0 درصد فسفر باعث کاهش معنی دار (p<0.05) وزن نسبی کبد در مقایسه با 24/0 درصد شد. خاکستر استخوان درشت نی در تیمار 6 کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد (p<0.05). فسفر خون در تیمارهای 3، 4، 5 و 9 تفاوت معنی داری در 32 و 42 روزگی با تیمار شاهد نداشت و برای کلسیم خون، کلیه تیمارهای حاوی 24/0 درصد فسفر قابل دسترس و تیمارهای 8 و 9 توانستند نتایج یکسانی را با شاهد در 32 روزگی ایجاد کنند و در 42 روزگی تفاوت ها معنی دار نشد(p>0.05) . در سن 32 روزگی تفاوت معنی داری بین تیمارها در آلکالین فسفاتاز خون مشاهده نشد (p>0.05) و در سن 42 روزگی تیمار شاهد کاهش معنی داری از لحاظ آلکالین فسفاتاز سرم در مقایسه با سایر تیمارها نشان داد (p<0.05). در کل نتایج آزمایش نشان داد که در جیره های بر پایه کنجاله کانولا، کاهش سطح فسفر قابل دسترس به 24/0 درصد با سطوح 2000 و 4000 و با کاهش سطح فسفر قابل دسترس به 14/0 درصد تنها با سطح 4000 واحد آنزیم فیتاز توانستند عملکرد یکسانی را با شاهد نشان دهند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.