تحقیق پی رو با هدف بررسی میزان تأثیر گذاری آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی انجام یافت. نمونه آماری را 6 نفر از زنان متأهل شهر ابرکوه تشکیل داده اند که به دو گروه ) آزمای و گواه ( 96 نفره تقسیم شدند. این تحقیق با روش شبه آزمایشی و با رویکرد کاربردی انجام شد. گروه آزمای و گواه از نظر سنی، شغل، تحصیلات و شغل همسرانشان همسان سازی شد. گروه آزمای ابتدا در معرض پی آزمون قرار گرفت و پس از گذراندن دوره آموزشی که در 8 جلسه برگزار شد، پس آزمون نیز بر روی آنان اجرا شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه رضایت زناشویی انری بود. براسا مقایسه میزان رضایت زناشویی و زیر مقیاسهای آن در بین دو گروه آزمون و گواه و نیز مقایسه پی آزمون پس آزمون، فرضیات تحقیق به - آزمون درآمدند. نتایج نشان داد که به جز زیر مقیا همبستری، در بقیه زیر مقیاسها و ونیز در متغیر رضایت زناشویی، میانگین نمرات گروه گواه بالاتر از پی آزمون می باشد. ازین رو احسا نیاز ناشی از رضایت زناشویی پایین می تواند عاملی برای شرکت زنان در جلسات آموزشی بوده باشد. همچنین خروجیهای آزمون تحلیل واریانس و تی مستقل نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی خانوادگی تأثیر مثبتی بر رضایت زناشویی و اجزاء آن داشته است هرمند در مورد زیر مقیا تحریا آرمانی با احتیاط بیشتری این نتیجه قابل تعمیم است.