مقدمه :پژوهش حاضر به منظور اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر رفتار انطباقی دانش آموزان کم توان ذهنی انجام شد. روش بررسی : در این پژوهش شبه آزمایشی، 32 دانش آموز دختر به روش نمونه گیری در دسترس در مجتمع طلوع انتخاب و به صورت تصادف در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. تمامی والدین این دانش آموزان پرسش نامه رفتار انطباقی واینلند (vabs) را تکمیل کردند. گروه آزمایش در 22 جلسه (هفته ای 4 جلسه؛ هر جلسه45 دقیقه) در برنامه آموزش هوش هیجانی تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در طی مدت انجام پژوهش هیچ گونه آموزش مشابه ای را دریافت نکردند. پس از پایان جلسات آموزشی، مجدا بعد از 1 ماه بعنوان پیگیری والدین گروه آزمایش پرسش نامه را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس تحلیل شد. یافته ها : یافته ها حاکی از این بود بطور کلی میانگین های رفتار انطباقی (001/0 =,p448/8= (1.28)f)، مهارتهای ارتباطی (001/0=,p58/9= (1.28)f)و مهارتهای اجتماعی(001/0 =,p82/8= (1.28)f)در دو گروه آزمایش و کنترل با یکدیگر تفاوت معنی دار دارند. میانگین نمرات این مهارتها در گروه آزمایش در پس آزمون وپیگیری افزایش یافته است. این افزایش در پس آزمون بیشتر از مرحله پیگیری بوده است و آموزش هوش هیجانی باعث افزایش این مهارتها شده است.در مورد مهارتهای روزمره زندگی میانگین هادر دو گروه آزمایش و کنترل با یکدیگر تفاوت معنی دار ندارند(861/0 =,p580/0= (1.28)f)و نمرات گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنادار نداشته است. نتیجه گیری : در مجموع می توان نتیجه گرفت که آموزش هوش هیجانی موجب بهبود رفتارانطباقی، مهارتهای ارتباطی و اجتماعیدانش آموزان کم توان ذهنی شده ولی این تاثیر در مهارتهای روزمره زندگی دیده نشد. واژه های کلیدی: هوش هیجانی، رفتار انطباقی، کم توان ذهنی.