هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گری بهزیستی معنوی در رابطه ی بین سرسختی روانشناختی و طرحواره های ناسازگار اولیه با سلامت روان در افراد بیوه شهر خانقین بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان و مردان بیوه شهر خانقین کردستان عراق می باشد که طبق آمار ارائه شده از طرف سازمان های ذیربط، حدودا برابر با 10000 نفر است. تعداد 370 نفر از جامعه آماری با توجه به جدول مورگان و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. از آزمودنی ها خواسته شد که پرسشنامه پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ(1972)، پرسشنامه طرحواره های یانگ(1988)، پرسشنامه سرسختی روانشناختی لانگ و گولت ( 2003)، پرسشنامه بهزیستی معنوی دهشیری، جعفری، سهرابی و نجفی( 1388) را تکمیل کنند. تحلیل داده ها با محاسبه ضرایب همبستگی پیرسون و بنیادی، تحلیل رگرسیون همزمان و ارزیابی الگوی پیشنهادی انجام گرفت. براساس نتایج این پژوهش مدل پیشنهادی معادلات ساختاری روابط بین متغیرهای مذکور از برازش قابل قبولی برخوردار بود. اکثر شاخص های برازندگی از انطباق کامل مدل با داده ها حکایت داشت. به طور کلی در مدل پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان داد که همه طرحواره های ناسازگار اولیه با سلامت روان رابطه مثبت دارند همچنین بین سرسختی روانشناختی و سلامت روان با میانجی گری بهزیستی معنوی رابطه وجود دارد. و طرحواره های ناسازگار اولیه و سرسختی روانشناختی با میانجی گری بهزیستی معنوی با سلامت روان رابطه دارند. براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که فعال شدن طرحواره های ناسازگار اولیه و همچنین عدم سرسختی روانشناختی هر دو باعث اضطراب و ناهماهنگی شده، و سبب بروز هیجانات و خلق منفی در فرد می شوند و فرد برای تنظیم هیجانات ممکن است گرایش بروز اختلال پیدا کند. از دیدگاه معنویت، اختلالات روانی و هیجان ها و خلق منفی یک روش غیر موثر برای تعدیل سریع تعارضات و مشکلات است. بنابراین این احتمال وجود دارد که رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و سرسختی روانشناختی به وسیله سلامت معنوی میانجی گری شود. کلید واژه ها: بهزیستی معنوی، سرسختی روانشناختی، طرحواره های ناسازگار اولیه، سلامت روان