چکیده خانواده یکی از ارکان مهم جامعه محسوب می‏شود که وظیفه فرزندآوری را برعهده دارد. در طول زمان نگرش به فرزندآوری در میان جوامع تغییر و به مرور نرخ‏های باروری کاهش یافته‏اند. در ایران نیز این زنگ خطر جمعیتی به صدا درآمده است .بسیاری از متفکران جمعیت شناسی کاهش نرخ باروری و تغییر نگرش به فرزندآوری را نتیجه انتقال دوم جمعیت شناسی می‏دانند. از نظر آنها بسیاری از ارزش‏ها و نگرش‏ها با انتقال دوم جمعیت‏شناختی دگرگون شد. این تغییرات طیف نسبتا وسیعی از دگرگونی‏ها را در بر می‏گیرد که فردگرایی، یکی از مهم‏ترین آنهاست. در پژوهش حاضر از مفهوم‏سازی تریاندیس به منظور فضاسازی معنایی فردگرایی- جمع گرایی استفاده می‏شود تا علاوه بر رفع تامین معرف‏های تجربی، فضای معنایی لازم نیز حفظ گردد قرار داد. شیوه‏ی نمونه گیری مبتنی بر نمونه‏گیری خوشه‏ای چند مرحله‏ای احتمالی است. به این ترتیب که در مرحله ی اول از میان مناطق مختلف 22 گانه‏ی تهران، سه منطقه از سطوح بالا، متوسط و پایین انتخاب شدند. منطقه‏ی 3 به عنوان نماینده منطقه‏ی بالا، منطقه‏ی 11 به عنوان منطقه‏ی متوسط و منطقه‏ی 19 به عنوان منطقه‏ی پایین در نظر گرفته شده اند. این انتخاب براساس شاخص رفاه که از طریق پژوهشکده‏ی مرکز آمار ایران توسط عباس محمدی‏زاده‏ی اصل (1387) استخراج شده، و تکنیک تاکسونومی بهره گرفته، صورت گرفته است. و سپس به زوجینی که در قالب جامعه‏ی آماری این پژوهش قرار گیرند، پرسشنامه‏های تحقیق داده شد تا توسط هر دو زوج و زوجین تکمیل گردد.یافته های نهایی پژوهش نشان می دهد که فرضیه اصلی پژوهش تایید گردید . به این معنا که بین متغیرجهت گیری ارزشی با نگرش به تحدید نسل رابطه معناداری وجود دارد. در این رابطه هرچه افراد فردگرا باشند نگرش به تحدید نسل در انها بیشتر می باشد.و بالعکس. یعنی هر چه افراد جمع‏گرا باشند نگرش به تحدید نسل و فرزند آوری کاهش می‏یابد. در ضمن بین جهت‏گیری ارزشی با متغیر ارزش فرزند نیز رابطه معنادار می باشد به این معنی که هر چه افراد فردگرا یا جمع گرا باشند نگرش به ارزش فرزند در آنها به ترتیب کاهش و افزایش می یابد. کلیدواژه‏ها: جهت گیری ارزشی،ارزش فرزند، نگرش به کنترل باروری، نگرش به رفتار باروری، تحدید نسل