جغرافیا و طبیعت، که زیر مجموعه ی آن محسوب می شود، از آغاز تا امروز، هماره یکی از خاستگاه ها و سرچشمه های هنرهای گوناگون بوده است. پیوند محکم هنرمندان، از جمله شاعران با جغرافیا، این موضوع را در جایگاه مهمی قرار می دهد. از سوی دیگر، یکی از معیارهایی که ارزش ادبیات را بدان می سنجند و بررسی می کنند، علم بیان است. زبان ادبی، زبانی تصویری است و بررسی صور خیال موضوع علم بیان است. هدف غایی هر شعری، تاثیر در نفوس و برانگیختن احساسات و عواطف است که در نهایت منجر به تغییر اندیشه و رفتار می شود و این مهم حاصل نمی شود مگر به یاری تصویرسازی و مضمون پردازی. پر واضح است که علاوه بر نگرش شاعر، مسائل جانبی نیز در کیفیت و چگونگی شکل گیری تصاویر، سهم مهمی به عهده خواهد داشت. ما در این پژوهش به بررسی یکی از این مسائل، یعنی عناصر جغرافیایی پرداخته ایم. آن چه در این پژوهش آمده است، محصول بررسی کلیه ی آثار چهار شاعر برجسته ی معاصر است. موضوع این پایان نامه «تصویرسازی و مضمون آفرینی با اصطلاحات جغرافیایی در شعر شاعران برجسته دوره معاصر(از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی)» می باشد که اینجانب با توجه به گستردگی مبحث و تعدد شاعران معروف این دوره به بررسی اشعار نیما یوشیج، مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو و سهراب سپهری پرداخته ام که هرکدام به نوبه ی خود صاحب سبکی خاص و از مشهورترین شاعران دوره ی معاصر می باشند