کوستا در قضیه «نوشتن بر کاغذ لکه دار» نشان می دهد که فرستنده می تواند اثر تداخل جمع شونده به صورت غیرعلّی معلوم در فرستنده را با اتخاذ کدگذاری مناسب، حذف کند. مسأله «نوشتن بر کاغذ لکه دار» را از سه جنبه می توان گسترش داد: ظرفیت «کاغذ لکه دار» فقط در صورتی قابل دستیابی است که متغیر دنباله ورودی کانال را بتوان مستقل از متغیر تداخل جمع شونده معلوم در فرستنده تولید کرد. با فرض همبستگی میان این دو متغیر تصادفی و تحلیل مسأله، قضیه «کاغذ لکه دار» را می توان به شرایطی گسترش داد که هم از دیدگاه نظری و هم کاربردی مهم هستند. فرض وجود تداخل معلوم در گیرنده (که ممکن است هم با تداخل معلوم در فرستنده و هم با ورودی کانال نیز همبسته باشد)، محور دیگر گسترش مسأله است. با افزودن فرض وجود همبستگی میان این تداخل ها و نویز گوسی کانال و تحلیل ظرفیت آن، یک شکل عمومی گوسی برای قضیه کوور-چیانگ (مسأله کانال با اطلاعات جانبی دو طرفه به صورت غیر علّی معلوم در فرستنده و گیرنده) به دست می آید.