چکیده در این مطالعه به بررسی اثر اصلاح سطحی غشاءهای تجاری نانوفیلتراسیون پلی آمیدی (pa) با فرآیند ترکیبی گرفت کردن پلی اتیلن گلیکول دی آکریلات (pegda) و استفاده از نانوذره سیلیکا پرداخته شده است. اثر اصلاحات بر روی فلاکس و گرفتگی غشاءها مورد بررسی قرار گرفت. اثر اصلاح سطح و نانوذره بر روی غشاء با آنالیز های طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) شناسایی شد. غشاءهایی با 30 درصد وزنی pegda که به مدت 20 دقیقه با سطح غشاء در تماس بود و فرآیند پیوند زنی با نور uv به مدت 5 دقیقه بر روی آن انجام شد، نسبت به غشاءهای تجاری نانوفیلتراسیون pa، فلاکس آب مقطر بیشتری نشان داد. همچنین اثر کاهش گرفتگی با محلول متشکل از پروتئین آلبومین سروم گاوی (bsa) و هیومیک اسید (ha) و سولفات سدیم (na2so4) مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد غشاءهایی با 30 درصد pegda و 20 دقیقه تماس، اثر مقاومت به گرفتگی بیشتری از خود نشان داد. بعد از بهینه کردن درصد وزنی pegda (30% وزنی بهترین بود)، غلظت نانوذره سیلیکا بهینه گردید که با انجام آزمایش فلاکس آب مقطر و کاهش گرفتگی، غشائی با 30 درصد وزنی pegda و 5/0 درصد وزنی سیلیکا بیشترین فلاکس و کمترین کاهش گرفتگی را از خود نشان داد.