چکیده: تخریب گرایی یا وندالیسم به معنی تخریب ارادی اموال عمومی ، به عنوان زیرمجموعه ای از جرم و یکی از مشکلات مطرح جوامع شهری امروزی میباشد. آثار تخریب گرایی علاوه بر هزینه ها و خسارات مالی وارده بر سرمایه های ملی و عمومی ، موجب کاهش امنیت و در پی آن کاهش سطح کیفیت عرصه های عمومی شهری میشود. هدف اصلی در این پژوهش بررسی عوامل محیطی موثر بر تخریب گرایی در فضاهای شهری قدیمی و جامعه سنتی ایرانی در راستای ارتقاء کیفیت عرصه های عمومی شهری در نمونه مورد مطالعه محله کبابیان (واقع در مرکز شهر تاریخی همدان) میباشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش علی پس از وقوع بوده و در مدل سنجش از طریق مشاهدات میدانی و در آمار توصیفی متغیرهای تحقیق در مدل پرسشنامه از بین شاخص های مرکزی، میانگین و میانه و از شاخص های پراکندگی، انحراف معیار متغیره استفاده شده است.فرض نرمال بودن داده ها در سطح معناداری 5% با تکنیک کولموگروف-اسمیرنف آزمون شده و از آزمون t تک نمونه و آزمون میانگین جامعه با استفاده از نرم افزارspss نیز استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان میدهد درمحله کبابیان به عنوان نمونه فضاهای قدیمی و جامعه سنتی شهری ایرانی، نبود نظارت عمومی ، فقدان نورپردازی و وجود علایم ونشانه تخریب ، از جمله عوامل موثر بر بروز تخریب گرایی هستند ورفتارهای تخریب گرایانه بر میزان امنیت و کیفیت فضاهای شهری تاثیر گذار هستند. بنابراین تغییردرعوامل محیطی در فضاهای شهری موجب کاهش و یا تغییر مکان وقوع رفتارهای تخریب گرایانه افراد در فضاهای شهری عمومی می شود.