در این رساله یکی از مهم ترین مباحث در علم معماری یعنی پایداری اجتماعی در یکی از حوزه های کاربردی پر اهمیت عصر حاضر یعنی مجتمع های مسکونی بررسی شده است. به طور کلی پایداری شامل سه حوزه محیطی، اقتصادی و اجتماعی است. در علم معماری موضوعات اول و دوم مورد توجه بیشتری قرار گرفته است ولی در مورد پایداری اجتماعی، منابع و تحقیقات کمتری در اختیار است. این پژوهش بر این فرض استوار است که از میان عوامل تأثیرگذار بر عدم پایداری اجتماعی در محله مورد نظر، نقش عوامل کالبدی- معماری بیش از عوامل اجتماعی و ذهنی می باشد. روش تحقیق استفاده شده توصیفی پیمایشی می باشد. همچنین جهت آزمون فرض مربوط، اطلاعات در قالب 2790 داده آماری جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از وجود روابط قوی بین عوامل کالبدی- معماری و پایداری اجتماعی است. از نظر ساکنین چهار عامل زیر به شدت از عوامل کالبدی- معماری تأثیر پذیر هستند: 1. پیاده مداری 2. تعامل اجتماعی 3. سلسله مراتب و محرمیت 4. تعلق خاطر. به عنوان نتیجه گیری از این پژوهش، عوامل فوق و مشکلات کالبدی دیگر شناسایی شده و مفاهیم مورد نظر در طرح جدید محله مورد توجه قرار گرفته است.