مطالعات انجام شده در طول دو دهه ی اخیر نشان داده که درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد، درمانی مفید برای اختلال استرس پس از سانحه است. با توجه به اینکه بعضی از فوبی های خاص نیز به همان شیوه ی اختلال استرس پس از سانحه به وجود می آیند، این احتمال مطرح است که بتوان فوبی های خاص را نیز به همان شیوه درمان کرد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد بر کاهش نشانه های اختلال فوبی خاص بود. پژوهش حاضر یک بررسی تک موردی از نوع خطوط پایه چندگانه بود که بر روی سه آزمودنی مبتلا به فوبی خاص انجام گرفت و ابزار پژوهش نیز عبارت بود از پرسشنامه ترس که آزمودنی ها در مرحله ی خط پایه و پایان جلسات دوم، چهارم، ششم وهشتم و همچنین در دوره ی پیگری پس از درمان، آن را تکمیل نمودند. یافته ها نشان دادند که نمره ی آزمودنی ها هم در مقیاس اجتناب فوبیایی خاص و هم در مقیاس کلی اجتناب فوبیایی در مرحله ی درمان و پیگیری نسبت به مرحله ی خط پایه کاهش یافته است. نتیجه ای که می توان از این پژوهش استنباط نمود این هست که روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد در کاهش نشانه های اجتناب فوبیایی موثر است.