در سالیان اخیر پژوهش هایی بر روی توسعه و کاربرد آرماتورهای frp در روش nsm صورت گرفته است. تاکنون بیشتر پژوهش های آزمایشگاهی انجام گرفته با استفاده از روش nsm به دلیل سهولت انجام آزمایش، بر روی تیرهای بتنی صورت گرفته است. اخیراً استفاده از یک نوع آرماتور دست ساز که از چسباندن ورقه های frpحول یک میله ی چوبی به دست می آید، در تقویت برشی سازه ها به روش nsm گزارش شده است. تکنیک nsm-mmfrp rods شیوه ای است که در آن از میله های دست ساز frpموسوم به mmfrp که از پیچاندن ورقه ی frpحول یک میله ی چوبی یا فلزی به دست می آیند، برای تقویت استفاده می شود. پژوهش حاضر بر آن است تا عملکرد روش nsm-mmfrp rodsدر تقویت اتصالات بتنی را در مقایسه با روش چسباندن ورقه ای یا همان ebr تحت بارهای لرزه ای مورد بحث و بررسی آزمایشگاهی قرار دهد. تقویت نمونه های آزمایش، در دو وجه کناری تیر می باشد که تا روی هسته اتصال ادامه پیدا می کند. در روش چسباندن ورقه ای از دورپیچ هایی بر روی تیر و ستون برای کنترل مسأله جداشدگی نیز استفاده شده است. البته روش nsmبرای این نوع تقویت، به جهت امکان دسترسی بیشتر به محل های تقویت، قابلیت اجرایی بیشتری نسبت به چسباندن ورقه ای دارد. در این پژوهش یک نمونه نیز با یک روش دیگر تقویت nsm که قابلیت اجرایی بسیار خوبی دارد ساخته می شود. در این نمونه اتصال، توسط l شکل های ساخته شده از میلگردهای دست ساز تقویت می شوند. میلگرد دست ساز تقویتی این نمونه، ترکیبی از frp و فولاد می باشد که امکان ایجاد خم به دلایل تولید تقویت l شکل و مهارهای انتهایی را دارا می باشد. همانگونه که از مقایسه دو نمونه n-s و e-s در تمام پارامترها مشاهده می شود ، به جز میرایی و آن هم تا دریفت 5/3 درصد، در بقیه زمینه ها برتری با n-s می باشد. با توجه به نحوه قرارگیری یکسان frpها در هر دو نمونه (در کنار تیر و روی اتصال (side))، معلوم می شود روش nsm نسبت به روش ebr برتری دارد. با توجه به نحوه گسستگی frp در هر دو نمونه، این برتری دو چندان می شود. اگر به نحوه اجرای دو مورد نیز نگاه شود، مشاهده می گردد که سیستم تقویت نمونه e-s با اینکه در بعضی از تحقیقات استفاده شده است، فاقد قابلیت اجرا در یک اتصال موجود در سازه است. اما سیستم تقویت n-s، قابلیت اجرا در اتصال موجود در سازه را دارا می باشد.