فرایند رشد و توسعه اقتصادی کشورها دردهه های اخیر به گونه ای بوده که چالش های زیست محیطی به یکی ازمهمترین دغدغه های سیاستگذاران تبدیل شده است. امروزه کشورها علاوه برسیاست ها و اقدامات درون مرزیخود، ساماندهی آلودگی را در حوزهبین المللی دنبال می کنند. بدین روی، بررسی عوامل موثر بر رابطه رشد وآلودگی از آن جهت می تواند حائز اهمیت باشد که ممکن است مبنای سیاستگذاریزیست محیطی در سطح ملی و بین المللی قرار گیرد. هدف از انجام این تحقیق این است که بررسی نماییم کشورهای جهان سوم و در حال توسعه چگونه پیوند میان محیط زیست و توسعه را مدیریت می کنند و در حد امکان و توان با بررسی منابع مربوط به این سوال پاسخ داده خواهد شد که راهکارهای اجرائی در جهت هماهنگی و همسویی مسائل محیط زیست و توسعه با استقرار مفهوم توسعه پایدار به عنوان سیاست ارجح چیست.در این پژوهش به این رسیدیم که دولت، صنعت و انسان از تاثیرگذارترین عوامل در پیوند میان محیط زیست و توسعه پایدار در کشورهای در حال توسعه می باشند و در همسویی و هماهنگی میان محیط زیست و توسعه پایدار در این کشورها ارتباطات، فرهنگ، جمعیت، دانش و آموزش نقش بسزایی داشته که از این میان ارتباطات و فرهنگ در اولویت بالاتری قرار دارند. با توجه به این یافته ها گسترش ارتباطات و همکاری های دو سویه با مراکز جهانی، سازمان های بین المللی، نهادهای غیردولتی و همچنین فرهنگ سازی و ترویج مسائل مختلف زیست محیطی و توسعه پایدار و آموزش عمومی، نقش بسزایی در ایجاد پیوند میان محیط زیست و توسعه پایدار دارند. البته در این راستا نباید از نقش میزان رشد، جانمایی و پراکندگی جمعیت با توجه به میزان دسترسی نیازهای زیست محیطی قابل برگشت و احیای مجدد منطقه ای چشم پوشی کرد.