مدیران مالی واحدهای تجاری، روزانه با تصمیم های مربوط به مدیریت سرمایه در گردش روبه رو می شوند. با اینکه سرمایه گذاری زیاد شرکت ها در موجودی ها و کسب اعتبار تجاری باعث کاهش ریسک می شود، اما در مقابل سودآوری را نیز کاهش می دهد. از نگرانی های مدیریت، میزان سرمایه گذاری در دارایی های جاری و مدیریت سرمایه در گردش است؛ به گونه ای که از یک طرف سهم بازار و اعتبار تجاری کسب شده بین مشتریان و عرضه کنندگان خود را حفظ کند و از طرف دیگر، سودآوری خود را افزایش دهد. لذا مدیریت این دارایی ها و بدهی های کوتاه مدت به این دلیل نیازمند توجه خاص است که مدیریت سرمایه در گردش، نقش مهمی در سودآوری و نقدینگی شرکت ها و همچنین ریسک و بازده آن بازی می کند. هدف این تحقیق بررسی رابطه بین چرخه تبدیل وجه نقد و قابلیت سود آوری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. بدین منظور نمونه ای متشکل از 100 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی بین سال های 1387 تا 1392 مورد بررسی قرارگرفته است. برای بررسی صحت و سقم فرضیه ها، از آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها به همراه متغیرهای کنترلی نشان می دهد که بین چرخه تبدیل وجه نقد و بازده فروش شرکت ها رابطه معناداری وجود دارد. بین چرخه تبدیل وجه نقد و بازده سرمایه شرکت ها رابطه معناداری وجود دارد. بین چرخه تبدیل وجه نقد و بازده سرمایه گذاری شرکت ها رابطه معناداری وجود ندارد.