چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه رابطه بین اعتماد به نفس و مولفه های ده گانه هوش اخلاقی معلمان دوره اول متوسطه آموزش و پرورش در شمال و جنوب شهر تهران در سال 1393 می باشد. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر نوع پژوهش توصیفی و از روش تحقیق همبستگی استفاده کرده است. جامعه آماری کلیه معلمان شاغل دوره اول متوسطه آموزش و پرورش شهر تهران در سال 1394-1393 می باشد . روش نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای می باشد. از بین مناطق نوزده گانه آموزش و پرورش تهران دو منطقه (1و 3) در شمال تهران و دو منطقه ( 15 و 17) در جنوب تهران به طور تصادفی انتخاب شدند و از هر منطقه انتخاب شده دو مدرسه دخترانه و دو مدرسه پسرانه به صورت تصادفی و در نهایت به صورت طبقه ای انتخاب گردیدند. و بر اساس جدول مورگان پرسشنامه بین 148 نفر از معلمان توزیع گردید ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسشنامه (لنیک و کیل) بود برای تجزیه و تحلیل داده ها در آمار توصیفی از شاخص هایی چون فراوانی و درصد و در آمار استنباطی هم ازآزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل استفاده شد. نتابج به دست آمده نشان داد که بین اعتماد به نفس و هوش اخلاقی معلمان ارتباط مستقیمی برقرار می باشد. و هر چه اعتماد به نفس معلمان افزایش یابد هوش اخلاقی آنها نیز افزایش می یابد. با توجه به ضریب استاندارد تفکیک رگرسیون (beta) می توان نتیجه گرفت که اعتماد به نفس بر هوش اخلاقی معلمان تأثیر مثبت و افزایشی دارد که این تأثیر از نظر آماری نیز معنادار می باشد (p<0/05) همچنین به این نتیجه دست یافت اعتماد به نفس معلمان در شمال و جنوب شهر تهران تقریبا یکسان بوده و تفاوت معنی داری ندارند( p>0/05) اما تفاوت بین هوش اخلاقی معلمان شمال شهر تهران با جنوب شهر تهران معنادار است( p<0/05) و همچنین با ملاحظه میانگین به دست آمده مشخص شد هوش اخلاقی معلمان شمال شهر تهران بالاتر از هوش اخلاقی معلمان جنوب شهر تهران می باشد.